تاريخچه فينال هاي ليگ قهرمانان اروپا

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

مخالفان برگزاري هر ساله جام جهاني معتقدند برگزاري هر ساله اين رقابت ها از جذابيت آن کم خواهد کرد اما رقابت هاي ليگ قهرمانان اروپا در عمر 20 ساله اش نشان داده که با برنامه ريزي دقيق و به کارگيري بهترين امکانات، نه تنها جذابيت يک رقابت کاهش پيدا نمي کند، بلکه مي توان هر سال طرفداران بيشتري براي آن پيدا کرد. ديدار امشب بايرن مونيخ- چلسي در فينال چمپيونزليگ را نزديک به 300 ميليون نفر در سراسر دنيا تماشا خواهند کرد؛ رقمي که اين ديدار را به پرتماشاگرترين رقابت باشگاهي دنيا تبديل خواهد کرد. در اين بين نبايد فراموش کرد که فينال هاي تماشايي اين سال ها هم تاثير قابل توجهي در افزايش طرفداران اين رقابت ها داشته است. به بهانه فينال امشب در آليانس آره نا، نگاهي خواهيم داشت به 19 فينال رقابت هاي چمپيونزليگ در 20 سال اخير:



1993؛ المپيک مارسي 1-0 ميلان؛ ورزشگاه المپيک مونيخ

در آن زمان ميلان آريگو ساکي را بسياري بهترين تيم دنيا مي دانستند. روسونري ستاره هايي مانند مالديني، باره سي، فن باستن، پاپن و رايکارد را در اختيار داشت و سه سال قبل از آن قهرمان جام باشگاه هاي اروپا شده بود. از سوي ديگر ميلاني ها همه حريفان شان را تا پيش از رسيدن به فينال از پيش رو برداشته بودند در حالي که مارسي با چهار تساوي و با اختلاف بسيار کم نسبت به رنجرز توانست از مرحله گروهي صعود کند.

آمارها به نفع ميلان بود اما اين مارسي بود که در همان نيمه اول توسط باسيل بولي به گل رسيد. اين گل تا پايان باقي ماند و مارسي براي اولين بار قهرمان چمپيونزليگ شد. البته اين قهرماني براي بندرنشينان چندان خوش يمن نبود و آنها به دليل رسوايي تباني در ليگ فرانسه، در فصل 94-1993 راهي دسته دوم شدند ما طرفداران شان هيچ وقت اين قهرماني تاريخي را فراموش نکردند.



1994؛ ميلان 4-0 بارسا؛ ورزشگاه المپيک آتن

روسونري براي دومين سال پياپي به فينال ليگ قهرمانان رسيد. اين بار شرايط فرق مي کرد و بسياري شانس بارساي رويايي کرويف را بيشتر مي دانستند اما باز هم نتيجه برخلاف آنچه همه انتظار داشتند، رقم خورد.

بارسا براي چهارمين فصل پياپي قهرمان لاليگا شده بود و در مقابل، ميلان بازيکناني مانند باره سي، لنتيني، کاستاکورتا و فن باستن را در اختيار نداشت. با اين وجود نتيجه نهايي باعث شد تا غيبت هيچ يک از ستاره هاي ميلان احساس نشود. شاگردان کاپلو 4-0 آبي و اناري ها را شکست دادند و مارسل دسايي که سال قبل با مارسي قهرمان چمپيونزليگ شده بود، اين بار با پيراهن ميلان قهرماني در اين رقابت ها را جشن گرفت.



1995؛ آژاکس 1-0 ميلان؛ ورزشگاه ارنست هاپل وين

دو تيم پرافتخار و قديمي فوتبال اروپا در سال 1995 در فينال چمپيونزليگ مقابل هم قرار گرفتند. ميلان براي سومين بار پياپي در فينال حاضر شد، در حالي که آژاکسي ها به دنبال اولين قهرماني شان در اين رقابت ها از سال 1973 بودند. فرانک رايکارد که بعد از 5 فصل بازي براي ميلان، راهي آژاکس شده بود، در اين ديدار مقابل هم تيمي هاي سابقش قرار گرفت و سرانجام خود او بود که با يک پاس عالي براي پاتريک کلايورت، تک گل بازي را در دقيقه 85 پايه ريزي کرد. اين اولين قهرماني کلارنس سيدورف در ليگ قهرمانان نيز بود.



1996؛ يوونتوس 1(4)-(2)1 آژاکس؛ ورزشگاه المپيک رم

در فينال 1996 بار ديگر مدافع عنوان قهرماني، اين بار آژاکس، در يک سمت ميدان قرار داشت و در سمت ديگر يکي ديگر از غول هاي اروپايي، يوونتوس. راوانلي خيلي زود يوونتوس را در دقيقه 12 پيش انداخت اما ياري ليتمانن، ستاره فنلاندي آژاکس در همان نيمه اول کار را به تساوي کشاند. در نيمه دوم و وقت هاي اضافه گلي به ثمر نرسيد تا کار به ضربات پنالتي کشيده شود. اين اولين بار از سال 1991 بود که ضربات پنالتي چهره قهرمان را مشخص مي کرد. داويدز اولين پنالتي آژاکس را خراب کرد تا يوونتوسي ها با خيال راحت پشت ضربات شان قرار بگيرند و در نهايت در ضربه چهارم، تکليف قهرمان مشخص شد و جام قهرماني بار ديگر به ايتاليا بازگشت.



1997؛ بورسيا دورتموند 3-1 يوونتوس؛ ورزشگاه المپيک مونيخ

براي سومين سال پياپي مدافع عنوان قهرماني به فينال رسيد و براي سومين بار پياپي شکست خورد. يوونتوسي ها در حالي در مونيخ نتيجه را به دورتموند واگذار کردند که از تيم سال قبل به مراتب بهتر بودند. در واقع بسياري تيم سال 1997 يوونتوس را يکي از بهترين تيم هاي تاريخ اين باشگاه مي دانستند. با قهرماني دورتموند، پائولو سوسا هم مانند مارسل دسايي، براي دومين سال پياپي با دو باشگاه متفاوت قهرماني در چمپيونزليگ را تجربه کرد.

به ياد ماندني ترين لحظه اين ديدار را لارس ريکن، مهاجم جوان دورتموند رقم زد. در حالي که يوونتوسي ها براي رسيدن به گل تساوي تلاش مي کردند، هيتسفلد در دقيقه 70 لارس ريکن را جانشين اشتفان چاپيوسات کرد و اين مهاجم جوان در اولين ضربه اش به توپ، دروازه آنجلو پروتزي را روي يک ضربه چيپ ديدني باز کرد.



1998؛ رئال مادريد 1-0 يوونتوس؛ ورزشگاه آمستردام آره نا

رئالي ها تا پيش از اين ديدار 6 بار قهرماني در جام باشگاه هاي اروپا را تجربه کرده و به عنوان پرافتخارترين باشگاه اروپا شناخته مي شدند اما از آخرين قهرماني شان در اين رقابت ها 32 سال مي گذشت و در اين مدت اعتبار اين رقابت ها به مراتب افزايش پيدا کرده بود. از سوي ديگر شاگردان ليپي براي سومين سال پياپي حضور در فينال را تجربه مي کردند و اين باعث شده بود تا بسيار شانس آنها براي قهرماني را بيشتر بدانند اما در نهايت آنها هم مانند ميلان تنها به يک قهرماني اکتفا کردند.

در يک ديدار پر برخورد که 7 بازيکن از دو تيم کارت زرد دريافت کردند، پردراگ مياتوويچ در فاصله 20 دقيقه به پايان بازي، با عبور از پروتزي، از زاويه اي بسته دروازه يوونتوس را باز کرد و قهرماني را براي رئال رقم زد. اين قهرماني را مي توان آغاز پروژه کهکشاني سازي رئال دانست.



1999؛ منچستريونايتد 2-1 بايرن مونيخ؛ ورزشگاه نوکمپ بارسلونا

دو تيمي به فينال نوکمپ رسيده بودند که با دو قهرماني در ليگ هاي داخلي، به دنبال رقم زدن يک سه گانه تاريخي بودند. يونايتدها که در نيمه نهايي به سختي از سد يوونتوس گذشته بودند، دو هافبک تاثير گذارشان، روي کين و پل اسکولز را در اختيار نداشتند و اين شانس بايرن براي پيروزي را بيشتر کرده بود. وقتي ماريو باسلر در دقيقه 6 دروازه اشمايکل را باز کرد، اميدهاي باواريايي ها براي قهرماني بيشتر هم شد. شاگردان هيتسفلد دو بار هم توپ را به تيرک زدند با اين وجود به نظر مي رسيد همان تک گل براي اولين قهرماني بايرن در اروپا از سال 1976 کافي است. اما در ثانيه هاي تلف شده بازي همه چيز تغيير کرد.

کرنر ديويد بکام به رايان گيگز رسيد و ضربه ضعيف او را، تدي شرينگهام در بين راه با يک شوت دقيق به گل تساوي تبديل کرد تا همه در انتظار ادامه کار در وقت هاي تلف شده باشند اما اله گنار سولسشر، در دقيقه 93 باز هم روي يک ضربه کرنر کار را تمام کرد. پير لوئيجي کولينا، داور بازي، اين ديدار را به يادماندني ترين ديدار دوران حرفه اي اش توصيف کرد و کمتر کسي است که با رئيس کميته داوران فعلي يوفا هم عقيده نباشد.



2000؛ رئال مادريد 3-0 والنسيا؛ ورزشگاه سنت دنيس پاريس

بعد از مدت ها دو تيم هموطن راهي فينال چمپيونزليگ شدند. در حالي که انتظار مي رفت شناخت دو تيم از يکديگر، يک ديدار نزديک و پاياپاي را رقم بزند اما رئالي ها خيلي راحت توانستند با سه گل خفاش ها را شکست دهند و براي دومين بار در سه سال اخير قهرماني در اروپا را جشن بگيرند. رائول و فرناندو مورينتس، دو ستاره خط حمله رئال، گل هاي اول و سوم تيم شان را به ثمر رساندند اما بي ترديد به ياد ماندني ترين گل بازي، ضربه والي زيباي استيو مک منمن، ستاره انگليسي رئال بود.



2001؛ بايرن مونيخ 1(5)-(4)1 والنسيا؛ ورزشگاه سن سيرو ميلان

والنسيا براي دومين بار پياپي به فينال رسيد و اين بار تيم به مراتب قدرتمندتري بود. گايزکا منديتا، کاپيتان خفاش ها، بهترين بازيکن آن فصل چمپيونزليگ بود و او بود که در دقيقه 2 از روي نقطه پنالتي، تيمش را پيش انداخت. اما اشتفان افنبرگ، کاپيتان باواريايي ها در نيمه دوم کار را به تساوي کشيد. بازي تا دقيقه 120 گل ديگري نداشت تا سرنوشت اين بازي به طور کامل با ضربات پنالتي رقم بخورد. هرچند پائولو سرجيو اولين پنالتي بايرن را از دست داد، اما اين بايرن بود که در پايان هفتمين ضربه پنالتي جشن قهرماني گرفت. اين دومين قهرماني اتمار هيتسفلد در ليگ قهرمانان بود.



2002، رئال مادريد 2-1 باير لورکوزن؛ ورزشگاه همپتن پارک گلاسکو

رئالي ها براي سومين بار در 5 سال به فينال رسيدند وبا توجه به اولين حضور لورکوزن در فينال، کهکشاني ها از شانس به مراتب بيشتري برخوردار بودند. البته تيم آلماني با عبور از بارسا، ليون، آرسنال، يوونتوس، ليورپول و منچستريونايتد به فينال رسيده بودند و با اعتماد به نفس کافي مقابل رئال قرار گرفتند . رائول در دقيقه 8 رئال را پيش انداخت اما اين برتري تنها 5 دقيقه دوام داشت و لوسيو کار را به تساوي کشيد.

لحظه سرنوشت ساز بازي در دقيقه 45 رقم خورد؛ جايي که زين الدين زيدان با يک ضربه خيره کننده روي ارسال روبرتو کارلوس، يکي از به يادماندني ترين گل هاي تاريخ ليگ قهرمانان را رقم زد. ستاره فرانسوي که با يوونتوس در دو فينال شکست خورده بود، اين بار با رئال جام قهرماني را فتح کرد.



2003، ميلان 0(3)-(2)0 يوونتوس؛ ورزشگاه الدترافورد منچستر

باز هم دو تيم هموطن به فينال رسيدند و اين بار ديدار نهايي تمام ايتاليايي بود. يوونتوسي ها با اقتدار قهرمان سري A شده بودند اما ميلاني ها رتبه اي بهتر از چهارمي پيدا نکردند.

ميلان در نيمه اول توسط شوچنکو به گل رسيد اما داور بازي، مارکوس مرک، به اشتباه اين گل را نپذيرفت. بازي در نهايت بدون گل به پايان رسيد تا کار به ضربات پنالتي کشيده شود. دو تيم 5 پنالتي از دست دادند تا در نهايت روسونري بار ديگر قهرمان چمپيونزليگ شود. هرچند بازي در تئاتر روياها برگزار شد، اما مي توان اين ديدار را کسل کننده تري فينال دو دهه اخير دانست.



2004؛ پورتو 3-0 موناکو؛ ورزشگاه Auf شالکه آره نا

غيرمنتظره ترين فينال ممکن. هيچ يک از دو فيناليست از چهار ليگ معتبر اروپايي، اسپانيا، انگليس، ايتاليا و آلمان نبودند. پورتو با مورينيو با عبور از منچستريونايتد پاي به فينال گذاشت و موناکو در راه رسيدن به ديدار نهايي، رئال مادريد را قرباني کرد. پورتو قهرمان چمپيونزليگ شد تا مورينيو با اعتماد به نفس کامل پاي به استمفوردبريج بگذارد. اين آغاز افسانه آقاي خاص در سطح اول فوتبال اروپا بود.



2005؛ ليورپول 3-3 ميلان؛ ورزشگاه المپيک آتاتورک استانبول

دراماتيک ترين فينال تاريخ ليگ قهرمانان؛ ميلاني ها در نيمه اول با سه گل پيش افتادند تا هواداران اين تيم جشن قهرماني را آغاز کنند اما در 10 دقيقه همه چيز عوض شد. استفن جرارد با يک ضربه سر ديدني گل اول قرمزها را به ثمر رساند. دو دقيقه بعد اسميچر گل دوم را وارد دروازه ديدار کرد تا ليورپولي ها به بازي برگردند و در نهايت ژابي آلونسو کار را به تساوي کشاند. در ادامه ميلاني ها چند موقعيت خوب را از دست دادند تا سرنوشت بازي در ضربات پنالتي مشخص شود. برخلاف دو سال قبل، ميلاني ها چندان در زدن ضربات شان دقت نداشتند تا ليورپول بعد از سال ها، بار ديگر قهرماني در اروپا را جشن بگيرد.



2006؛ بارسا 2-1 آرسنال؛ ورزشگاه

اين ديدار رويارويي زوج رونالدينيو- اتوئو با تيري آنري، ستاره فرانسوي آرسنال بود. بهترين بازيکنان دنيا که در فينال چمپيونزليگ مقابل هم قرار گرفتند. توپچي ها براي اولين بار به فينال چمپيونزليگ رسيده بودند و البته اين اولين بار بود که يک تيم از شهر لندن در ديدارنهايي اين رقابت ها حضور پيدا مي کردند.

بسيار بارسا را شانس اصلي قهرماني مي دانستند اما شاگردان ونگر بازي را بهتر آغاز کردند و در دقيقه 37 توسط سول کمپبل به گل رسيدند. هرچند ينس لمن در نيمه اول اخراج شد اما توپچي ها تا دقيقه 76 دروازه شان را بسته نگه داشتند اما سرانجام اتوئو کار را به تساوي کشيد. 5 دقيقه بعد ژوليانو بلتي از زاويه اي بسته دروازه آلمونيا را باز کرد تا بارسا بعد از 16 سال بار ديگر قهرماني در اروپا را جشن بگيرد.



2007، ميلان 2-1 ليورپول، ورزشگاه المپيک آتن

بعد از دو سال، ميلان و ليورپول بار ديگر در فينال چمپيونزليگ مقابل هم قرار گرفتند و اين بهترين فرصت براي روسونري بود تا انتقام شکست تلخ در استانبول را بگيرد. همه شرايط هم براي قهرماني شاگردان آنچلوتي فراهم بود. قهرماني آنها در سال 1994 در همين ورزشگاه رقم خورده بود و در پيروزي آنها در سال 2003 برابر يوونتوس هم يک داور آلماني (مارکوس مرک) بازي را قضاوت کرده بود (در سال 2007، قضاوت ديدار نهايي برعهده هربرت فاندل از آلمان بود) اينزاگي در هر نيمه يک بار دروازه پپ رينا را باز کرد و اگرچه کوئيت در ثانيه هاي پاياني بازي يکي از گل ها را جبران کرد اما معجزه اي رخ نداد تا هفتمين قهرماني ميلان در اروپا بار ديگر در آتن رقم بخورد.



2008؛ منچستريونايتد (6)1-(5)1 چلسي؛ ورزشگاه لوژنيکي مسکو

آبي ها که با جدايي ژوزه مورينيو، فصل دشواري را پشت سر گذاشته بودند، با هدايت آورام گرانت براي اولين بار به ديدار نهايي رسيدند. کريس رونالدو با يک ضربه سر تماشايي دروازه پترچک را باز کرد اما فرانکي لمپارد که هنوز به خاطر درگذشت مادرش عزادار بود، در همان نيمه اول کار را به تساوي کشيد. علي رغم اخراج دروگبا، بازي در طول 120 دقيقه گل ديگري نداشت تا کار به ضربات پنالتي کشيده شود. کريس رونالدو پنالتي اش را از دست داد تا چلسي در آستانه قهرماني قرار بگيرد اما کاپيتان جان تري ضربه اش را زير باران مسکو به تير کوبيد تا يونايتدها به بازي برگردند. اندرسون و گيگز ضربات شان را به گل تبديل کردند تا فن درسار با مهار ضربه آنلکا، شياطين سرخ را بر بام اروپا بنشاند.



2009؛ بارسا 2-0 منچستريونايتد؛ ورزشگاه المپيک رم

براي اولين بار در 10 سال اخير، دو تيمي به فينال رسيدند که در ليگ هاي داخلي شان به قهرماني رسيده بودند و اين بر جذابيت ديدار افزوده بود. رقابت مسي و کريس رونالدو از اين ديدار آغاز شد و تاکنون نيز ادامه دارد.

يونايتدها براي دفاع از عنوان قهرماني پاي به ديدار نهايي گذاشتند اما خيلي زود مشخص شد که کار آساني ندارند. ساموئل اتوئو در دقيقه 10 روي فرار از سمت راست و غفلت مدافعان منچستريونايتد، با يک ضربه محکم دروازه فن در سار را باز کرد. در حالي که شاگردان فرگوسن براي زدن گل تساوي تلاش مي کردند، ضربه سر مسي کار را تمام کرد. ارسال عالي ژاوي، در موقعيتي مناسب به ستاره آرژانتيني رسيد تا او با يک ضربه سر ديدني کار را تمام کند. بارسا براي دومين بار در چهار سال قهرماني در اروپا را جشن گرفت.



2010؛ اينتر 2-0 بايرن مونيخ؛ ورزشگاه سانتياگو برنابئو مادريد

مورينيو که با چلسي هرگز حضور در فينال را تجربه نکرد، در دومين فصل حضورش در اينتر به فينال ليگ قهرمانان رسيد. او در فينال بايد مقابل استاد سابقش، لوئيس فن خال قرار مي گرفت که بار ديگر بايرن را به تيم اول بوندس ليگا تبديل کرده بود. هر دو تيم با قهرماني در ليگ و جام حذفي به دنبال تکميل سه گانه شان بودند و در نهايت اين اينتر بود که با درخشش ديه گو ميليتو، بهترين بازيکن فصل ليگ قهرمانان، جام قهرماني را بالاي سر برد. مورينيو بعد از اين قهرماني در سانتياگو برنابئو ماند تا هدايت رئال را برعهده بگيرد اما ديگر فرصت حضور در فينال را پيدا نکرد.



2011؛ بارسا 3-1 منچستريونايتد؛ ورزشگاه ومبلي لندن

بعد از دو سال بار ديگر فرگوسن و گوارديولا در فينال چمپيونزليگ مقابل هم قرار گرفتند؛ ديدار در ورزشگاه ومبلي برگزار مي شد و شياطين اميدوار بودند بتوانند از امتياز "ميزباني" استفاده کنند. اما ستاره هاي آبي و اناري در سراسر بازي برتر از حريف بودند و در نهايت قهرماني را از آن خود کردند. پدرو، مسي و ويا، سه گل ديدني براي بارسا به ثمر رساندند تا تک گل وين روني نتواند مرهمي براي دست هاي ارزان فرگوسن باشد.