افزایش توانایی‌های شناختی با تلفن همراه

فناوری‌های دیجیتال در همه جای زندگی ما وجود دارد. ما در ۲۰ سال گذشته به طور فزاینده‌ای به تلفن‌های هوشمند، تبلت و رایانه‌ها متکی بوده ایم و این روند به دلیل همه گیری کرونا سرعت گرفته است.

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب به نقل از کانورسیشن، یک باور متعارف به ما می‌گوید که اتکای بیش از حد به فناوری ممکن است از توانایی ما در به خاطر سپردن، توجه و سایر ویژگی‌های شناختی بکاهد. در واقع، این‌ها مهارت‌های شناختی مهمی هستند. با این حال، ترس از این که فناوری جایگزین شناخت شود ممکن است به خوبی بررسی نشده باشد.

ادعا‌های رسانه‌های عمومی، برخی از یافته‌های علمی تفسیر شده را نشر می‌دهند که نشان می‌دهد فناوری‌های دیجیتال می‌تواند منجر به ضعف حافظه، توجه یا عملکرد اجرایی شود. با بررسی دقیق این ادعا‌ها، به دو فرض استدلالی مهم توجه می‌شود. فرض اول این است که تأثیر بر توانایی‌های شناختی بلند مدت تأثیر ماندگار دارد. فرض دوم این است که فناوری دیجیتال تأثیر مستقیم و تعدیل نشده‌ای بر شناخت دارد. با این حال، هر دو فرضیه مستقیماً با یافته‌های تجربی پشتیبانی نمی‌شوند.

بررسی انتقادی شواهد نشان می‌دهد که اثرات نشان داده شده موقتی بوده و نه بلند مدت. به عنوان مثال، در یک مطالعه برجسته که میزان وابستگی افراد به اشکال خارجی حافظه را مورد بررسی قرار داد، احتمال اینکه شرکت کنندگان بخشی از اطلاعات را به خاطر بیاورند (هنگامی که به آن‌ها گفته شد این اطلاعات در رایانه ذخیره می‌شود و به آن‌ها دسترسی خواهند داشت) کمتر بود. از سوی دیگر، هنگامی که به آن‌ها می‌گفتند اطلاعات ذخیره نمی‌شوند، اطلاعات را بهتر به خاطر می‌آورند.

از این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از فناوری منجر به ضعف حافظه می‌شود، نتیجه‌ای که نویسندگان این مطالعه به آن دست نیافته اند. هنگامی که فناوری در دسترس بود، مردم به آن تکیه می‌کردند، اما زمانی که در دسترس نبود، مردم هنوز قادر به یادآوری کامل بودند. به این ترتیب، نتیجه گیری عجولانه خواهد بود که بگوییم فناوری، توانایی یادآوری ما را مختل می‌کند.

علاوه بر این، تأثیر فناوری دیجیتال بر شناخت می‌تواند به دلیل انگیزه افراد باشد، نه کاهش دهنده فرآیند‌های شناختی آنها. در واقع، فرآیند‌های شناختی در زمینه اهدافی عمل می‌کنند که ممکن است انگیزه‌های ما برای آن‌ها متفاوت باشد.

این بدان معناست که فناوری‌های دیجیتال به شناخت آسیب نمی‌رساند و اگر یک کار مهم یا جذاب باشد، تلفن‌های هوشمند توانایی افراد را در انجام آن تضعیف نمی‌کند. فناوری‌های دیجیتال به ما کمک می‌کند مجموعه‌های پیچیده‌ای از اطلاعات را به طور موثرتر و کارآمدتری نسبت به ابزار‌های آنالوگ بارگیری کنیم و این کار را بدون از دست دادن دقت انجام می‌دهد.
به این ترتیب، لازم نیست فناوری دیجیتال به عنوان رقابت با فرایند شناختی داخلی ما تلقی شود. در عوض، با تکمیل توانایی ما برای انجام کار‌ها، شناخت را تکمیل می‌کند.