به گزارش خبرگزاری مهر، گفته شده است که چارلز داروین بنیانگذار نظریه
تکامل به ترساندن دوستان خود برای اهداف علمی علاقه داشته است.
وی در سال 1868 با گردهم جمع کردن 24 نفر مجموعه ای از تصاویر مردی را به نمایش گذاشت که به صورتش جریان الکتریکی وصل شده بود.
براساس گزارش وایرد، داروین پس از نشان دادن این تصاویر از مهمانان خود
خواسته احساسی که در هر عکس نشان داده شده را توصیف کنند و بگویند که آیا
این مرد خوشحال، اندوهگین یا گستاخ بوده است.
داروین امیدوار بود با این روش بتواند کدهای جهانی احساسات را شناسایی کنند و به تغییرات فرهنگی هرکدام آن ها دست یابد.
نتیجه این آزمایشها کتاب داروین با عنوان " بیان احساسات در انسان و
حیوانات" بود. این آزمایش " جمعیت سپاری" (crowdsourcing) در آن دوره فاقد
اصول مستحکمی چون یک گروه کنترل و موضوعات آزمایشی کافی بود. در این آزمایش
داروین تنها 24 نفر شرکت کردند.
داروین 24 نفر را گردهم جمع کرد و از آنها خواست به پرسشهای وی پاسخ دهند و
با استفاده از روش "جمعیت سپاری" تلاش کرد تا از توصیفات این گروه برای هر
چهره استفاده کند.
دوستان داروین اظهار داشتند که این حالت " گریه از روی غم" است و ممکن است ناظران مدرن آن را "مبهوت" توصیف کنند
داروین عضله بالای مژگانی را تحریک
کرده که موجب بروز احساس "رنج" از دیدگاه مخاطبان داروین شده است و ممکن
است امروز افراد آن را حالت " غم ، نگران و عصبی" توصیف کردند
شوک عضلات عضله جلدی گردن و
فرونتال، تنزل فک پائین داروین این تصویر را "وحشت " توصیف کرده و مخاطب
امروز آن را " بیمناک و شگفت زده" توصیف کردند
داروین مجذوب عکسهای دوشون دو بولونیه عصب شناس فرانسوی شده بود که این حالات چهره را " ژیمناستیک روح" توصیف کرده بود.
داروین از دوستانش خواست که بهترین واژه را برای توصیف هر تصویر به کار
بگیرند و پس از آن عبارات را اصلاح کرد تا بهترین واژه را برگزیند.
براساس گزارش دیلی میل، هدف نهایی داروین تشخیص این بود که آیا کدهای
جهانی احساسات وجود دارند یا خیر و آیا این کدها طی تاریخ از طریق زبان یا
فرهنگ تغییر می کنند یا خیر.
اکنون پروژه مکاتبات داروین در دانشگاه کمبریج این آزمایش را با بهره گیری
از اینترنت انجام داده و از پاسخهای 18 هزار نفر در مقایسه با 24 نفر
داروین بهره برده است، شیوه ای که از آن به عنوان جمعیت سپاری یاد می شود.
این دانشگاه اعلام کرده است که داروین بسیار کنجکاو بد و ما امیدواریم که
بتوانیم این کنجکاوی را تحریک کنیم. تا به سوالاتی از این دست پاسخ دهیم:
آیا احساسات دارای کد هستند؟ این کدها چیست و چه تعداد هستند؟ چرا ما
احساسات خود را اینچنین توصیف ی کنیم؟ چگونه ما می توانید کدهای احساسات را
تشخیص دهیم و مطمئن باشیم که سایرین هم نسبت به آن همان احساس را دارند؟
داروین این تصویر را به عنوان درد و رنج، شکنجه و وحشت توصیف کرده و مخاطبان امروز آن را خشم و وحشت زدگی " توصیف کرده اند
این تصویر از نظر داروین حالت وحشت
زده و درحال عذاب داشته و مخاطبان امروز به طور جمعی اظهار داشتند که این
نگاهی وحشت زده و شوک زده است
در این تصویر عکاس ، دوشون دو
بولونیه نیز درحالی که ابروهای مرد را بالا برده تا مخاطبان احساس یک چهره
متعجب شده را داشته باشند نیز در تصویر مشاهده می شود
در نهایت خنده (اجباری؟) داروین این تصویر را خندیدن توصیف کرده و مخاطب امروز آن را شاد دانسته است