اصولگرايان در انتظار انشقاقي ديگر/ بازي سخت رياست در انحصار لاريجاني و حداد

اعتماد: با مشخص شدن نتايج دور دوم انتخابات مجلس نهم آنچه كه مجلس را به خود مشغول كرد رقابت براي كسب كرسي رياست مجلس است. رقابتي تنگاتنگ بين علي لاريجاني و غلامعلي حدادعادل. اين طور كه معلوم است از درون مجلس نهم صداي چكاچك شمشير مي آيد و اصولگرايان اين دوره علاقه مندتر از هميشه از عبارت جنگي و نظامي در دعواهاي سياسي خود بهره مي برند.
    
    
    استفاده دوباره از عبارات جنگي
    تلاش هايي كه يك روز پس از اعلام نتايج دور دوم انتخابات مجلس براي مشخص شدن رياست قوه مقننه شدت يافت به اين سبب است كه طبق معمول هر دوره، هفتم خرداد هيات رييسه سني مجلس تشكيل مي شود و تا يك هفته پس از اين جلسه، رييس مجلس نهم معرفي خواهد شد. حداد از حمايت جبهه پايداري و طيف ايثارگراني جبهه متحد سود مي برد در حالي كه لاريجاني در كنار اصولگرايان سنتي و منتقد و جمعي از اصلاح طلبان قرار دارد و رقباي رياست مجلس وقت زيادي براي رايزني ندارند. يكي براي ابقا در مسندش تلاش مي كند و ديگري براي بازپس گيري آن با يك دوره وقفه. آرايش سياسي مجلس از آن جهت حائز اهميت است كه در ماه هاي آينده مقدمات انتخاب كانديداهاي رياست جمهوري آغاز خواهد شد و در اين ميان آرايش سياسي مجلس برايشان بسيار تعيين كننده خواهد بود. شايد به همين جهت اصولگرايان براي كرسي مجلس به رقابتي اين چنيني پرداخته اند و از عبارات جنگي و نظامي سود مي برند هرچند سياسيون اصولگرا با اين عبارات بيگانه هم نيستند.دو سال پيش هم در توصيف دعواهاي انتخاباتي حاميان احمدي نژاد و هاشمي رفسنجاني همين شرايط را تجربه كردند و از همين اصطلاحات براي توصيف شرايط سود بردند. در آن زمان حميد رسايي گفت كه جنگ صفين در جريان است و چيزي نمانده كه مالك اشتر زمان شمشير آخر را بر عمود خيمه معاويه زمان فرود آورد. هنوز تعريف مشخصي براي شباهت جنگ صفين به اوضاع امروز از ديدگاه اصولگرايان وجود ندارد.
    
    
    تلاش هاي فراكسيوني
    چندي پيش فراكسيوني با نام رهروان ولايت اعلام موجوديت كرد كه گفته شد اين فراكسيون بزرگ ترين فراكسيون مجلس نهم است و مدعي شدند حدود 200 عضو دارد و حمايت از لاريجاني براي رياست مجلس را بر عهده دارد اما ديروز باشگاه خبرنگاران خبري منتشر كرد مبني بر جلسه يي براي اعلام موجوديت فراكسيون جبهه پايداري در مجلس نهم كه با سخنراني حدادعادل برگزار خواهد شد.
    قرار بود اين نشست ساعت 20 شنبه شب در حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي با سخنراني حدادعادل براي اعلام موجوديت فراكسيون جبهه پايداري و بحث و تبادل نظر درباره رياست مجلس برگزار شود. چون اعضاي جبهه پايداري خواستار رياست حداد عادل بر مجلس نهم هستند. هنوز مشخص نيست از طيف تحول خواه يعني جمعيت رهپويان و ايثارگران هم كسي در اين مراسم حضور دارد يا نه اما اگر چنين باشد نكته جالبي را دربرخواهد داشت زيرا اين جبهه ها در ليست جبهه متحد و ليست نزديك به لاريجاني در انتخابات مجلس نهم حضور داشتند و حالاروبه روي لاريجاني و در ليست پايداري و كنار حدادعادل قرار مي گيرند يعني تغيير موضع تحول خواهان. از طرفي به نظر مي رسد حدادعادل از نظامندي عملكرد لاريجاني استقبال كرده و خود به همين سمت و سو رو آورده است. لاريجاني بسيار نظامند از نمايندگان به ويژه نمايندگان شهرستاني براي حضور در فراكسيون رهروان ولايت دعوت كرد. حال آنكه تبليغات حدادعادل با بردن نمايندگان به سفر و انداختن چفيه به گردن آنان چندان بازتابي نداشت. به نظر مي رسد نمايندگان جديد و تازه از راه رسيده و نمايندگان شهرستاني بيشتر به داشتن شخصيت سياسي و جايگاهي در مجلس مانند سخنگو و عضو فعال فراكسيون بودن علاقه مندند تا رفتن به سفر. برخي تشكيل فراكسيون رهروان ولايت را زيركي لاريجاني مي دانند و معتقدند لاريجاني براي ترس از اينكه در انتخابات درون فراكسيوني راي نياورد اقدام به تشكيل اين فراكسيون جديد كرده و در حقيقت پيش دستي كرده است و حالاحدادعادل هم يك قدم عقب تر از همين استراتژي استفاده مي كند.
    
    
    جنگي تمام عيار براي رياست
    انشقاق و انشعاب در اصولگرايان موضوع تازه يي نيست. همين انشعابات بود كه مهدوي كني را بر آن داشت تا براي وحدت اصولگرايان دست به كار شود، وحدتي كه خود شاخه شاخه شد. در مجلس هشتم هم همين انشعاب وجود داشت، دو فراكسيون اصولگرايان و انقلاب اسلامي فعاليت كردند تا در انتخابات مجلس نهم با دو جبهه متحد و پايداري پا به عرصه رقابت بگذارند و تنها نقطه وحدت شان اسامي مشتركي در ليست دو جبهه بود اما حالابراي رياست مجلس نهم انشعاب ها بيشتر رخ نمايانده و دعواها علني تر شده است.
    ديروز هم الياس نادران از طيف ايثارگران در يادداشتي نسبت به عملكرد لاريجاني و حمايت اصلاح طلبان براي رياست وي بر مجلس واكنش نشان داد و نوشت نبايد اصولگرايان به ويژه آنان كه داعيه رياست اين جريان انقلابي و ولايي را بر عهده دارند بر ظرفيت هاي غيراصولگرايان خصوصا برادران اصلاح طلب مجلس نهم اميد ببندند. هر چند كاظم جلالي چهره نزديك به علي لاريجاني در مصاحبه يي با بيان اينكه آخرت خود را به دنياي حداد و لاريجاني نمي فروشد، گفته بود: «براي انتخاب رياست مجلس جنگ صفين در راه نيست.» اما رقابت هاي جديد اصولگرايان و وحدتي كه با تلاش بسيار عملي نشد و از همه مهم تر تلاش براي كسب كرسي رياست قوه مقننه همزمان با انشقاق در اصولگرايان خبر از يك جنگ تمام عيار سياسي مي دهد.
    
    
    مجلس چند نماينده دارد؟
    اما تركيب مجلس نهم تركيبي جالب است. تركيبي جديد كه شايد در دوره هاي گذشته هم رخ داده بود و ريزش نمايندگاني كه چند دوره در مجلس حضور داشتند آرايشي جديد در عرصه سياسي مجلس را نشان مي دهد. مهدي سنايي، رييس فراكسيون اقتدار ملي در مجلس هشتم، از تشكيل فراكسيون مستقلي با حدود 50 نماينده خبر داده و جبهه ايستادگي، نزديك به محسن رضايي اعلام كرده حدود 40 نماينده در مجلس دارد. حزب موتلفه هم مي گويد 40 تا 50 نماينده نزديك به اين حزب در مجلس هستند. بخشايشي اردستاني هم خبر داده بود كه 170 نماينده مستقل در مجلس هستند. جبهه پايداري هم گفته حداقل 80 نماينده مجلس به اين جبهه وابسته هستند. اين در حالي است كه حدود صد نماينده وجود دارد كه گرايش سياسي مشخصي ندارند و از تعداد اصلاح طلبان هم رقمي در درست نيست. جبهه متحد اعلام كرده بيشتر از 125 نماينده در مجلس دارد، هر چند نام بسياري از افراد در ليست ها مشترك بود اما طيف هاي سياسي معتقدند آماري كه اعلام مي شود نشان دهنده نماينده يي است كه تنها در ليست انتخاباتي آنها حضور داشته است. اگر اين ادعاها درست باشد تعداد نمايندگان فعلي بايد حدود 600 نفر باشد حال آنكه همه مي دانيم تعداد نمايندگان راه يافته به مجلس282 نفر است. اطرافيان لاريجاني در حالي كه جبهه پايداري و ايثارگراني ها در مطرح كردن حداد عادل به عنوان گزينه رياست مجلس موفق عمل كردند با يك شوك فراكسيوني فضا را به نفع خود برگرداندند. اين اما پايان مواجهه طيف هاي طرفدار رياست لاريجاني و حداد نيست و بايد ديد برنامه هاي ديگري كه از درون جلسات خصوصي اين گروه ها به زمين بازي دو طرف راه پيدا مي كند، وزن كدام طرف را سنگين تر مي كند. از تعداد نمايندگان مجلس و انتساب آنها به طيف هاي سياسي كه عبور كنيم بايد منتظر بود و ديد از ميان علي لاريجاني و غلامعلي حدادعادل كدام يك در خردادماه بر مسند رييس مجلس تكيه خواهد زد و در صورت رياست حدادعادل آيا لاريجاني همان كاري را مي كند كه حداد كرد؟ يعني رياست بر يك فراكسيون؟ يا اگر حداد بر مسند رياست تكيه زد همان كاري را مي كند يا لاريجاني كرد؟