پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
انتشار مطالب رسانه های خارجی تنها با هدف اطلاع رسانی و اگاهی از تحلیل های آنان در «انتخاب» انجام می شود و به هیچ عنوان به منزله تایید آن از سوی «انتخاب» نیست.
اکونومیست نوشت: وزارت بهداشت عراق در سال گذشته به نصب ردیاب‌های دود سیگار یا یک سیستم آب پاش در هنگام بازسازی بیمارستان ابن الخطیب بغداد فکر نکرده بود. به همین دلیل وقتی مخازن اکسیژن برای بیماران مبتلا به کویید ۱۹ در ۲۴ آوریل منفجر شد، آتش سریعاً همه جا را فراگرفت و حداقل ۸۲ نفر کشته شدند. این آتش سوزی همچنین بر شهرت مقتدی صدر خدشه وارد کرد، روحانی شیعه‌ای که حزب سیاسی طرفدار او کنترل این وزارتخانه را برعهده دارد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه مطلب آمده است: تکامل صدر از یک جنگ سالار به رهبر معترضان همیشه قابل توجه بوده است. او همواره آشکارا در برابر فساد ایستاده و اکنون به هدف فاسدان تبدیل شده است. از سوی دیگر، روابط او با مردم تنها چیزی نیست که دگرگون شده است. همانطور که قدرت او رشد کرده، منافع وی نیز تغییر کرده است. شرایط به گونه‌ای تغییر کرده که او به آمریکا به عنوان دشمن سابق نزدیکتر شده است.
اندکی پس از اینکه آمریکا، صدام آدمکش را در سال ۲۰۰۳ سرنگون کرد، مقتدی صدر گفت: صدام حسین یک شیطان کوچک بود، اما آمریکا شیطان بزرگ است. طی سال‌ها مقتدی صدر آمریکا را به خاطر اینکه خاک عراق را اشغال کرده و صد‌ها نفر را کشته است، مورد حملات شدید خود قرار می‌داد. اما به نظر او، امروز که آمریکا نیرو‌های خود را در عراق کاهش داده و فقط ۲ هزار و ۵۰۰ نفر از آن‌ها را در عراق نگه داشته است، ایران یک چالش بزرگتر به شمار می‌رود. در واقع نظامیان و سیاسیون محلی که به عراق برمی گردند، استقلال این کشور را خدشه دار می‌کنند و بر آن تأثیر می‌گذارند. در واقع آمریکا ایران را به عنوان یک تهدید می‌بیند و به طور فزاینده‌ای صدر نیز همین احساس را دارد.
ارتباط مقتدی صدر با ایران پیچیده است. او سال‌ها در قم، مقدس‌ترین شهر ایران زندگی کرده و به مطالعه در مورد راهکار‌هایی برای حفاظت از خودش در برابر رقبای مسلح در عراق پرداخته است. ایران بار‌ها او را به عنوان یک متحد مفید در کنار خود دیده است. اما او همچنین از ناسیونالیسم عراقی برخوردار است. هنگامی که در سال ۲۰۱۹ معترضان در برابر فساد قد علم کردند، نیرو‌های مقتدی صدر از آن‌ها حداقل در ابتدای امر حمایت کردند. اما هنگامی که به نظر می‌رسید معترضان در مقابل صدر ایستاده اند، نیرو‌های او به سرکوب اعتراض‌ها کمک کردند.
به نظر می‌رسد که صدر ایران را به عنوان تهدیدی برای قدرت خود می‌بیند. بر اساس همین فرضیه است که می‌توان توضیح داد چرا وی از اظهارات مقامات آمریکا و عراق در مورد حضور نیرو‌های آمریکایی در عراق استقبال می‌کند. در همین ارتباط می‌توان به انتقاد وی از حملات موشکی به سفارت آمریکا در بغداد و یک میدان هوایی در شمال که مورد استفاده نیرو‌های آمریکایی است، اشاره کرد. او حتی پیشنهاد کرده است که از ارتش شخصی خود برای محافظت از سفارتخانه‌های غرب و ایجاد صلح استفاده کند. وی همچنین تصریح کرده است که روابط عراق با عربستان سعودی و امارات متحده عربی، متحدان آمریکا باید تقویت شود.
البته صدر گفتگوی مستقیم با آمریکا را رد می‌کند، اما آن‌ها منافع مشترک بسیاری دارند. مثلاً هر دو از طرح شرکت دووی کره جنوبی برای عقد یک قرارداد چند میلیارد دلاری با بغداد در زمینه‌ی توسعه بندر فاو پشتیبانی کردند. صدر همچنین به انتخاب سیاستمداران عرب و کرد نزدیک به آمریکا مبادرت کرده است. او هم اکنون حمایت خود را از مصطفی الکاظمی، نخست وزیر که توسط آمریکا پشتیبانی می‌شود، ابراز می‌کند. کاظمی با مخالفت برخی احزاب روبرو شده است. اما سائرون که بزرگترین حزب در پارلمان است و تحت رهبری مقتدی صدر قرار دارد، او را از رأی عدم اعتماد محافظت می‌کند.
یک مقام عراقی می‌گوید: عراق در هرج و مرج است و صدر تنها نیرویی است که می‌تواند در این شرایط مقاومت کند. برخی در غرب نیز موافق این دیدگاه هستند. جالب اینکه، وقتی آمریکا رهبران شبه نظامیان عراقی را در سال ۲۰۱۹ مجازات کرد، صدر در امان ماند. در زمان رئیس جمهور دونالد ترامپ، مقامات آمریکایی سعی کردند صدر و طرفدارانش را از طریق سفیر عراق در انگلیس که یکی از نزدیکان صدر است به واشنگتن متعهد کنند. رئیس جمهور جو بایدن هنوز در حال تدوین سیاست خود در عراق است و ممکن است به دنبال کاهش تنش با ایران باشد. اما برخی از اعضای دولت، متحدان سیاسی آمریکا در عراق را تشویق می‌کنند تا قبل از انتخابات در اکتبر با صدر همسو شوند.
برخی فکر می‌کنند که این یک اشتباه است. یکی از معترضین که صدر با او مخالفت کرده است، می‌گوید: شما نمی‌توانید به او اعتماد کنید. جالب اینکه، بلندترین هشدار‌ها از طرف معتمدان قبلی صدر شنیده می‌شود. به طور مثال، شیخ اسد النصیری، روحانی‌ای که خود را مخفی کرده است، معتقد است که هدف صدر تصرف دولت است. غیث التمیمی، روحانی‌ای که به دلیل نافرمانی از صدر خلع لباس شد، می‌گوید: حمایت غرب از صدر یک اشتباه بزرگ استراتژیک خواهد بود. او نگران است که این کار به دموکراسی در عراق پایان دهد و کشور را به دیکتاتوری‌ای بدتر از صدام حسین تسلیم کند.