کیهان: مصلحت نظام یا...؟

*نفوذی ها نوعاً انسان های برجسته ای نیستند و مناصب مهمی هم در اختیار ندارند اما پی گیری کننده خط مشی هایی هستند که در پشت آن «کانون های ویژه» اطلاعاتی و یا سیاسی قرار دارند. آن سازمان ها و کانون ها طی یک برنامه میان مدت تلاش می کنند تا افرادی را در یک نظام سیاسی به مقابله با آن نظام وادار نمایند و در نهایت از نظام کاملا جدا کرده و یا او را در ردیف «اپوزیسیون» قرار بدهند. پروژه تبدیل معاون رئیس جمهور سوریه (عبدالحلیم خدام) به مخالف نظام سوریه از این قبیل است. در «ایران پس از انقلاب» نیز بارها آن را تجربه کرده ایم.

*مصلحت در هر نظامی توسط فرد یا مرجع خاصی مشخص می گردد. در جمهوری اسلامی انطباق یا عدم انطباق با مصالح دقیقاً- و بدون هیچ تردیدی- به معنای انطباق و یا عدم انطباق با مواضع «ولی فقیه» است. اگر رهبری موضعیگری علنی قوه ای علیه قوه دیگر را منع کرده باشد این همان «اعلام مصلحت» است کما اینکه اگر رهبری کمک قوا به قوه ای که بار سنگین اداره کشور را بر دوش دارد را ضروری بداند این نیز همان اعلام مصلحت است. با این وصف اگر موضعگیری علنی فردی یا نهادی علیه فرد یا نهادهای دیگر با مواضع ولی فقیه تطبیق نکند، آن موضع گیری «خلاف مصلحت کشور» بوده است.

*نفوذی ها و واسطه هایی که با «مأموریت خاص» به درون نهادهای نظام و یا نهادهایی که کارکردشان به نظام بازمی گردد- مثل بیوت بزرگان مذهبی- است، نفوذ می کنند، کار خود را با ظرافت انجام می دهند و معمولا مدتی طول می کشد تا شناخته شوند. این افراد مهمترین کاری که می کنند، «ارائه تحلیل های غلط» بنام تحلیل های «واقع گرایانه» و «آینده نگرانه» است. تکرار این تحلیل ها برای فرد یا نهادی که در معرض آن قرار گرفته است به خلق «توهم» می انجامد. این توهم ابعاد مختلفی دارد یک بعد حساس و پیچیده آن «مصلحت اسلام»، «مصلحت انقلاب»، «مصلحت ایران»، و «مصلحت توده های مردم» است یعنی در اینجا فرد یا نهادی که در معرض عملیات نفوذ قرار گرفته بنام یکی از این چهار مصلحت، به راهی کشیده می شود که «خلاف مصلحت نظام جمهوری اسلامی» است درحالی که بالاترین مصلحت اسلام، انقلاب، ایران و مردم حفظ نظام جمهوری اسلامی است.جالب این است که در اکثر اوقات واداشتن مسئولی و یا نهادی از نظام در مقابل مسئول یا نهادی دیگر در شرایطی و زمانی صورت می گیرد که آن کانون هایی که به دستور و طبق برنامه آن ها عملیات نفوذ صورت می گیرد، که آن کانون ها درگیر مخاطرات جدی هستند و به اقدام نفوذی ها برای مهار آن مخاطرات نیاز جدی دارند. نگاهی به منطقه به ما می گوید که این روزها بهترین روزها برای انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن و بدترین روزها برای جبهه استکباری است. در این روزها آمریکایی ها خیلی به «دلشمغول کردن» نظام جمهوری اسلامی که سلسله جنبان تحولات جاری خاورمیانه است، نیاز دارند.