پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : مهم ترین خطری که بچه ها را در دوران قرنطینه تهدید می کند، بی برنامگی و بی نظمی رفتاری در سبک زندگی آنها است.
سمیه عابدی روانشناس کودک و نوجوان،گفت: بچه ها به برنامه روزانه نیاز دارند، در حقیقت تنظیم برنامه روزانه، آنها را از آشفتگی رفتاری باز می دارد. به همین دلیل والدین می بایست به ویژه در دوران قرنطینه و خانه نشینی، برای فرزندان خود برنامه روزانه داشته باشند تا دچار مشکلات رفتاری در دوران بزرگسالی نشوند.
وی تصریح کرد: با توجه به اینکه مغز انعطاف پذیر بوده و مهم ترین کارکردهای عالی شناختی توسط مغز مدیریت و پردازش می شود، از این رو برنامه ریزی روزانه می‌تواند ابزار مهمی برای آموزش عادت‌های مختلف باشد. به عبارت دیگر، زندگی برنامه ریزی‌شده و قابل پیش‌بینی به کودکان و نوجوانان کمک می‌کند تا علاوه آموزش دقیق و تمرکز، احساس آرامش و امنیت بیشتری داشته باشند.
عابدی ادامه داد: برنامه‌های روزانه که بر محور خوش گذراندن یا وقت گذراندن در کنار یکدیگر باشد، رابطه میان پدر و مادر و کودکان را تقویت می‌کند. می توان گفت برنامه ریزی با ترشح هورمون سروتونین در مغز هم ارتباط شگفت انگیزی دارد، در واقع سروتونین، فرد را در حالت تعادل نگه داشته او را از سردرگمی خارج می سازد.
وی گفت: برنامه‌ریزی روزانه می‌تواند، ایجادگر حس امنیت در موقعیت‌های استرس‌زا و در دوره‌های سخت بلوغ بشود. هنگامی که کودکان به نوجوانی می‌رسند، خانواده‌هایی که برای کارهای روزانه خود عادت به برنامه ریزی دارند، می‌توانند حس خوب همراهی را به او القا کنند. برنامه‌های روزانه قابل پیش‌بینی خانواده می‌تواند تسکین دهنده نوجوانان در تغییراتی باشد که در حال تجربه آن هستند.
عابدی با بیان اینکه برنامه‌ریزی روزانه به بچه ها کمک می‌کند تا ساعت بدن آنها تنظیم شود، افزود: زمان خواب مشخص به بدن کودکان کمک می‌کند تا بداند زمان خواب چه وقتی است. به طور کلی برنامه‌های روزانه می‌تواند به تنظیم زمان و مهارت های پایه کودک کمک کند.
این روانشناس کودک و نوجوان اضافه کرد: داشتن یک وظیفه مهم برای انجام کارهای روزانه خانواده، می‌تواند باعث ایجاد حس مسئولیت، عزت نفس و رشد فکری شود. چنانکه بر هورمون سروتنین تأثیر گذارده و آینده ای مملو از شور و نشاط را برای او رقم زند.
وی با بیان اینکه در برنامه های روزانه باید فرصتی را برای تخلیه هیجانات کودک داد، افزود: کودکان از طریق بازی تجربیات آسیب رساندن و پر از تنش خود را بازآفرینی و رها می‌کنند و به این شکل احساس قدرت و کنترل بر مشکلات به آنها دست می‌دهد. کودک از طریق بازآفرینی مکرر بازی، می تواند به تدریج مسائل را از نظر ذهنی و روحی هضم کرده، بر افکار و احساسات هولناک خود تسلط یابد؛ این خودمهاری و خودتنظیمی همانپ، مهارت شناختی و اجتماعی است و ابزار آن هم برنامه ریزی است.
عابدی خاطرنشان کرد: برنامه‌ریزی روزانه برای همه ی کودکان ،یک کمک بسیار بزرگ است. آنها یاد میگیرند ،چگونه مسؤولیت پذیر باشند و برای رسیدن به اهداف خود ، با استفاده از توانایی های شناختی، رفتار خود رادر قلمرو فراشناخت، استدلال، تصمیم گیری، نو آوری، خودتنظیمی، خود مهاری و...، تنظیم کنند.
وی در پایان گفت: آینده مطلوب یک جامعه سالم در گرو عملکرد درست و برنامه ریزی در جهت مهارت های شناختی و اجتماعی در طول رشد کودکان آن جامعه است. به همین دلیل خانواده ها توجه داشته باشند که در خانه نشینی طولانی مدت، هرگز بچه ها را بدون برنامه نباید گذاشت.
مهر