سناریوی انتخاباتی که باید همه آمریکایی‌ها، به خصوص سیاه‌پوستان را بترساند / چرا خرید اسلحه از سوی سیاه‌پوستان به سرعت در حال افزایش است؟

جان بلیک در CNN نوشت: با نزدیک شدن به انتخابات ماه نوامبر، مفسران هشدارهای مهمی درباره کودتای احتمالی، خشونت‌های خیابانی و عدم پذیرش نتیجه انتخابات از سوی رئیس‌جمهور ترامپ ابراز می‌کنند.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: اما یک سناریوی ترسناک انتخاباتی دیگر وجود دارد که اگرچه تعداد کمی از مردم در مورد آن صحبت می‌کنند، اما من شخصا به عنوان یک سیاه پوست از آن وحشت دارم و آن درگیری مسلحانه بین سفید پوستان و سیاه پوستان است.

چنین رویارویی می‌تواند رقابت ریاست جمهوری را به پایان برساند، مشکلات عدیده‌ای برای سیاه پوستان ایجاد نماید و به بسیاری از حمایت‌های سفیدپوستان از عدالت نژادی که در اعتراضات جورج فلوید در این تابستان افزایش یافته بود، پایان دهد.

چنین سناریویی اگرچه غیرقابل تصور به نظر می‌رسد، اما به دو دلیل امکان وقوع آن وجود دارد. تعدادی از گروه های سفیدپوست مسلح، راست افراطی که با پیام قانون و نظم به حمایت از ترامپ پرداخته‌اند با معترضان ضد نژادپرستی در سراسر کشور روبرو هستند. در نقطه مقابل جنبش اصلاحیه دوم در حال رشد در میان سیاه پوستان آمریکایی هم حامیان مسلح خاص خود را دارد.

در صورت برخورد این دو گروه یا جریان چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

چرا تعداد بیشتری از سیاه پوستان در حال خرید اسلحه هستند؟

اخیراً کریس وری، مدیر اف بی آی وقتی که گفت نگران درگیری‌های شدید میان گروه‌های چپ و راست افراطی در اعتراضات نژادی پاییز است موجی جدید از نگرانی‌ها به وجود آمد.

چنین تقابلی تقریباً در تابستان سال جاری زمانی که صدها نفر از اعضای گروهی سیاه‌پوست و مسلح در لوییزویل، کنتاکی، برای اعتراض به بی رحمی پلیس پس از مرگ برونا تیلور، گرد هم آمدند، رخ داد.

در سوی مقابل یک گروه افراطی مسلح، عمدتا سفید پوست، به نام سه درصد وجود داشت که مقابل گروه سیاه‌پوستان صف کشید. این دو گروه با یکدیگر درگیر شدند و مشخص نبود اگر پلیس ضد شورش دخالت نمی‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد. هنگامی که یکی از اعضای ائتلاف شبه نظامی سیاه پوستان اسلحه خود را به زمین انداخت و سه عضو دیگر این گروه را با گلوله مجروح کرد، در این رویداد تیراندازی شد.

اعضای گروه شبه نظامی در طی تجمعی در اعتراض به کشته شدن برونا تیلور در لوییزویل در 25 ژوئیه راهپیمایی کردند.

این گروه همچنین در ماه ژوئیه با حضور برخی از اعضا که لباسهای شبه نظامی مشکی پوشیده و کمربند مهمات به همراه داشتند، گردهمایی را برگزار کرد.

یکی از اعضای گروه در حالی که اسلحه ای را در دست داشت، گفت: من هیچ شبه نظامی سفید ترسویی نمی‌بینم. ما کجا هستیم؟ ما در خانه شما هستیم.

گروهی از سیاه پوستان مسلح نیز اوایل سال جاری در برانزویک، جورجیا راهپیمایی کردند، جایی که احمود آربری، یک سیاه پوست، پس از تعقیب حداقل دو مرد سفیدپوست، به ضرب گلوله کشته شد.

همه این گروه‌های سیاه پوست البته گروه‌های سفیدپوست را به چالش نمی‌کشند. بسیاری می‌گویند که آنها به دلایل مختلفی از جمله محافظت از معترضان، پیگیری مطالبات اصلاحیه دوم و محافظت از جوامع در برابر افسران پلیس فاسد و همچنین برتری طلبی سفیدپوستان تشکیل شده است.

اینکه سیاه پوستان در اوج افزایش تنش‌های نژادی روی به خرید اسلحه می‌آورند، چیز جدیدی نیست. روزنامه‌های سیاه پوستان در اواخر قرن نوزدهم مالکیت اسلحه نزد همنژادان خود را تشویق می‌کردند تا از خود در برابر سفید پوستان محافظت کنند. در این بین رهبران سیاه پوست مانند فردریک داگلاس و آیدا بی ولز خود را مسلح کردند.

حتی کشیش مارتین لوتر کینگ جونیور پس از بمب گذاری در خانه اش درخواستی برای خرید اسلحه ارائه داد، بعدها به قدری اسلحه در خانه او وجود داشت که یکی از مشاوران‌اش آن جا را انبار مهمات خوانده بود. کینگ سرانجام پس از تعهد کامل به عدم خشونت، اسلحه ها را تحویل داد.

با این حال آمریکای سفیدپوست به طور سنتی از سیاه پوستان مسلح زخم خورده است. یک مورخ، در سال 2016 در واشنگتن پست نوشت: حق داشتن اسلحه بیشتر باید برای سفیدپوستان باشد.

به عنوان مثال حزب پلنگ سیاه تا حدی توسط اف بی آی و سایر سرویس‌های امنیتی سرکوب شد زیرا عکس‌ها و فیلم‌های مردان سیاه پوستان مسلح ترس عمیقی را در میان برخی از آمریکایی‌های سفیدپوست به وجود آورده بود.

یک مرد سفید پوست که در انظار عمومی اسلحه حمل می کند در مورد مسلح بودن سیاهپوستان گفت: این استاندارد دوگانه‌ای است که سیاه پوستان آمریکایی از مدتها قبل با آن خو گرفته‌اند.

همچنین به همین دلیل برخی نگرانند که تصاویر یک فرد سیاه پوست مسلح که از خود دفاع می‌کند، حتی اگر آن شخص ادعاهای معتبری برای دفاع از خود داشته باشد، نتیجه معکوس دهد.

تبلیغات سویی که ترس از خشونت سیاه پوستان را برانگیخته به طور گسترده‌ای به جورج دبلیو بوش برای پیروزی در انتخابات سال 1988 کمک کرد.

من می دانم که ما به سمت آمریکایی جدید حرکت کرده‌ایم. اعتراضات سیاه پوستان مهم است و احتمالا این بزرگترین جنبش در تاریخ کشور بوده باشد. معترضان سفید پوست بی شماری در خیابان‌ها شانه به شانه مردم سیاه ایستادند و تیم‌های ورزشی برای عدالت نژادی موضع گرفتند. برای اولین بار در تاریخ کشور، آمریکا ممکن است به سمت مبارزه با تبعیض نژادی حرکت کند.

با این حال انتشار تصاویری از یک سیاه پوست که اسلحه به دست دارد، می‌تواند بسیاری از این دستاوردها را از بین ببرد. همانطور که ویدئو جورج فلوید حرکتی را برانگیخت، یک ویدئوی اشتباه هم می‌تواند همه چیز را متوقف کند.

ممکن است زمینه چنین ویدیویی مهم نباشد. بسیاری از سیاه پوستان فقط مجبورند برخی موارد مشهور خشونت پلیس را در نظر بگیرند تا نتیجه بگیرند که اصلاحیه دوم شامل آنها نمی‌شود.

فیلاندو کاستیل، یک سیاه پوست که سلاح مخفی را به طور قانونی حمل می‌کرد در سال 2016 در نزدیکی مینیاپولیس توسط پلیس به ضرب گلوله کشته شد. آتاتیانا جفرسون، یک زن سیاه پوست در فورت ورث، تگزاس، سال گذشته در خانه خود مورد اصابت گلوله پلیس قرار گرفت.

ریچاردسون، نویسنده کتاب "شهادت دادن" با اشاره به سفیدپوستان مسلح گفت: ما سعی کرده‌ایم حقوق خود را عملی کنیم، اما می بینیم که نمی‌توانیم کاری را که آنها می‌توانند انجام دهیم.

تیراندازی اخیر در کامپتون، کالیفرنیا، می‌تواند تأثیر مشابهی داشته باشد. در 12 سپتامبر، یک فرد ناشناس معاونان کلانتر لس آنجلس را به شدت زخمی کرد. پس از آن چند نفر از اقوام و دوستانم با من تماس گرفتند و همان احساساتی را که پس از هر تیراندازی با صدای بلند می‌شنوم، ابراز داشتند اینکه آه!خدایا! امیدوارم که او سیاه نباشد.

در هر حال من نمی‌خواهم که دارندگان سلاح خلع سلاح شوند. کاترول، می‌گوید سیاه پوستان نباید حق اصلاحیه دوم خود را به دلیل نگرانی در مورد واکنش برخی از سفیدپوستان کنار بگذارند. او می‌پرسد، آیا شما می خواهید حق خود را برای زنده ماندن منوط به اراده دیگران کنید؟