ایران، اعراب و ورود اسرائیل به خلیج فارس؛ گام بعدی چیست؟

محمود القیعی در رای الیوم نوشت: امضای توافق صلح جدید بین بحرین و امارات و رژیم اشغالگر، که تحت نظارت آمریکا صورت گرفت، هیاهوی زیادی به دنبال داشته و با واکنش‌های متفاوتی مواجه شده است.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: در این میان، برخی تحلیلگران تلاش می‌کنند این حادثه بزرگ را خیری فراگیر نشان داده و برخی دیگر تاکید می‌کنند این توافق، شر مسلّم است. حسن نافعه، استاد علوم سیاسی، روز امضای توافق صلح میان امارات بحرین و اسرائیل را یکی دیگر از روز‌های غم انگیز برای اعراب می‌داند، که طی آن، دو دولت عربی برای عادی سازی با اسرائیل، ملت فلسطین و حقوق آن را زیر پای خود له می‌کنند.

وی این اقدام را نشان دهنده ضعف بیشتر، اختلافات و شکاف‌های بزرگی در بین حاکمان عرب و ملت‌های آن‌ها می‌داند که تنها برنده آن، ترامپ و نتانیاهو هستند.

گام بعدی؟

اسماعیل صبری، دیگر استاد علوم سیاسی، احتمال می‌دهد که بحرین بلافاصله پس از امضای توافق صلح با اسرائیل، طی روز‌های آینده وارد شراکت استراتژیک امنیتی کاملی با این رژیم شود، که سنگ بنای آن، منشور دفاع نظامی مشترکی است که به اسرائیل نقش مهمی در دفاع از امنیت بحرین علیه تهدیدات خارجی می‌دهد.

وی افزود: دفاع اسرائیل از بحرین در برابر تهدیدات خارجی، مشخصا، ایران را در نظر دارد و این متغیر جدید، تحول استراتژیک مهمی را در معادلات امنیت خلیج فارس ایجاد می‌کند، که در جریان آن، اسرائیل بعنوان یک عنصر بازدارنده قدرتمند، علیه خطری که ایران بعنوان یک قدرت نظامی منطقه‌ای بزرگ می‌تواند برای دولت‌های عربی خلیج فارس داشته باشد، وارد میدان می‌شود.

این استاد دانشگاه معتقد است که توافق صلح، مزایای استراتژیک مهمی را برای اسرائیل در مقابله نظامی احتمالی با ایران فراهم می‌کند، در حالی که تا پیش از این، دوری جغرافیایی و کمبود تسهیلات لجستیک، مشکل اصلی اسرائیل برای مقابله با ایران بود. مشارکت استراتژیک بحرین با اسرائیل، تنها آغاز محدودی برای تحولات استراتژیک فراگیرتر و مهمتری است که به دنبال ورود دیگر دولت‌های عربی حاشیه خلیج فارس دیگر به این همکاری، بوقوع می‌پیوندد. جهش سراسیمه دولت‌های عربی حاشیه خلیج فارس به سمت اسرائیل، هیچ ارتباطی با مساله فلسطین یا دفاع از آن ندارد و انگیزه‌های دولت‌های عربی از این نزدیک به رژیم اشغالگر، اساسا امنیتی است.

ورود اسرائیل به خلیج فارس، ایران را در موضع امنیتی جدیدی قرار می‌دهد، تا در ادامه این کشور مجبور به تغییر چارچوب‌ها و مکانیسم‌های استراتژی منطقه‌ای خود باشد، که هدف از آن، هیمنه بر این منطقه، برای جلوگیری از وقوع برخورد‌های بیشتر با همسایگانش در خلیج فارس و همچنین کنترل و مهار تهدیدات نظامی اسرائیل است که از خاک هم پیمانان عربش، متوجه ایران می‌شود.

صلح دولت‌های عربی حاشیه خلیج فارس با اسرائیل، که از همین ابتدا با قدرت پیش رفت، یک صلح عادی و مانند صلح سرد اسرائیل با مصر و یا صلح مرده اسلو نخواهد بود، بلکه هشداری است برای شروع فصل تازه و مهمی در تاریخ خاورمیانه؛ یا برای بهتر شدن و یا برای بدتر شدن.

موشک‌های غزه

به عقیده زکریا محمد، شاعر فلسطینی، شلیک موشک‌ها به سمت شهرک‌های نزدیک غزه، اتفاق خوبی بود، تا جشن عادی سازی که در واشنگتن در جریان بود را خراب کرده و به جهان بفهماند که این یک صلح نیست، بلکه به جنگ شبیه‌تر است.

الازهر

در این میان، برخی در مورد راز سکوت شیخ الازهر و خودداری او از صدور بیانیه‌ای در خصوص محکومیت ائتلاف جدید دولت‌های عربی حاشیه خلیج فارس، سوال می‌کنند، اما آیا این سکوت ادامه خواهد داشت؟