دولت های عربی هر روز به اسرائیل نزدیک و نزدیک تر می شوند؛ آیا همه چیز به «ترس از ایران» مربوط می شود؟

انتشار مطالب رسانه های خارجی با هدف اطلاع رسانی از نوع نگاه و برداشت آنان از تحولات صورت می گیرد و به منزله تایید آن از سوی «انتخاب» نیست.

زهیر أندراوس در رای الیوم نوشت: یک بررسی جدید از اندیشکده واشنگتن نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر مواضع دولت‌های عربی حاشیه خلیج فارس در قبال اسرائیل یک تغییر اساسی پیدا کرده است.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: علاوه بر این، این پژوهش نشان می‌دهد که نمی‌توان این تحول را به سادگی تنها به ترس عربستان و امارات از ایران و جذابیت همکاری با دولت عبری برای این دولت‌های عربی نسبت داد. بلکه این دولت‌های عربی به اسرائیل به چشم یک شریک تجاری طبیعی نگاه می‌کنند که دیدگاهش با دیدگاه این دولت‌ها در زمینه گزینه‌های تکنولوژیک برای اینده، یکسان است.

بیشتر بخوانید:

یکی از منابع نگرانی عربستان و دیگر دولت‌های عربی حاشیه خلیج فارس میزان حمایت افکار عمومی مردم این کشور‌ها از مواضع متغیر رهبرانشان در قبال اسرائیل است. شرایط اقتصادی که به دنبال کاهش قیمت‌های نفت و سپس شیوع ویروس کرونا در کشور‌های عربی برقرار شد، دلیل اصلی روی آوردن آن‌ها به سمت نزدیکی به اسرائیل است.

قدرت ایران برای ورود به جنگها، کاهش نیافته است. حملات پهپادی در ماه سپتامبر گذشته به تاسیسات نفتی عربستان در بقیق، شوک بزرگی به تمام نیرو‌های نظامی در همه نقاط جهان وارد کرد و همین مساله، به کلی این تفکر که دولت‌هایی مثل ایالات متحده از یک برتری نظامی اصیل برخوردارند که می‌توانند با تکنولوژی پیشرفته خود از دولت‌های هم پیمانشان هم محافظت کنند را از بین برد.

خواسته‌های هسته‌ای ایران، اما یک مساله جداست. تحریم‌های آمریکا تنها باعث تاخیر در طرح هسته‌ای ایران می‌شود، اما حتی همین مساله نیز نگران کننده است. این در حالی است که پاکستان، دولت همسایه ایران، در سال ۱۹۹۸ هسته‌ای شد و توانست به غنی سازی عالی اورانیوم دست یافته و موشک‌هایی تولید کند که قادر به شلیک کلاهک هسته‌ای هستند. تمام این اتفاقات ۲۲ سال پیش بوقوع پیوست.

خلاصه این پژوهش آن است که همچنان تنش‌های دیپلماتیک بین واشنگتن و هم پیمانان اروپایی آن، بریتانیا، آلمان و فرانسه، در خصوص کیفیت تعامل با ایران، نقطه ضعف واضحی برای تهران است که روسیه و چین را اساسا حامی خود می‌داند. اما چالشی که واشنگتن با آن مواجه است، چگونگی تعامل با ایران است، به نحوی که این کشور و هم پیمانان منطقه‌ای اش و به طور کلی جامعه بین المللی، به آمریکا به چشم یک دولت اثرگذار و مهم نگاه کنند، نه به چشم دولتی که قدرت و عظمت گذشته خود را از دست داده است.