صف‌های طولانی سوخت، ارمغان تحریم آمریکا علیه ملت ونزوئلا

ونزوئلا به‌دلیل تحریم‌های آمریکا با کمبود سوخت مواجه شده، به‌طوری که صف‌های طولانی در مقابل پمپ بنزین‌های سراسر این کشور تشکیل شده است.

به‌گزارش ایرنا،   خبرگزاری فرانسه از کاراکاس گزارش داد، کشور نفت خیز ونزوئلا باوجود برخورداری از ذخایر عظیم نفتی، با کمبود سوخت دست به گریبان است، وضعیتی که به واسطه تاثیرات اقتصادی بیماری کووید –۱۹ تشدید شده است.

ونزوئلاتا سال ۲۰۱۸میلادی ۵۰۰ هزار بشکه نفت در روز به آمریکا صادر و در ازای آن ۱۲۰ هزار بشکه نفت سبک، فرآورده های رقیق کننده و تجهیزات تولید سوخت دریافت می کرد.

اما تحریم های آمریکا، ونزوئلا را برآن داشت دست یاری به سوی متحدانش چون ایران دراز کند تا کمبود بنزین مورد نیاز کشور را جبران کند.

اوضاع در ابتدا در پمپ های بنزین سراسر ونزوئلا مساعد بود، اما صادرات بنزین ایران صرفا توانست به طور موقت این مشکل را حل کند.

ونزوئلا تا حد زیادی به صادرات نفت برای کسب درآمد نیازمند است، اما تولید نفت این کشور به حدود یک چهارم میزان سال ۲۰۰۸ کاهش یافته زیرا این کشور وارد ششمین سال رکود اقتصادی اش شده است.

دولت نیکلاس مادورو رئیس جمهوری ونزوئلا تحریم های آمریکا را دلیل کاهش تولید نفت در کشورش می داند، اما برخی تحلیل گران می گویند دولت در زمینه سرمایه گذاری در زیرساخت ها و حفظ آن خوب عمل نکرده است.

۱۲ سال پیش، تولید نفت ونزوئلا به ۳.۲ میلیون بشکه در روز رسید، اما اکنون به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.

تحلیل گران اتنظار دارند که گزارش ماهیانه سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) کاهش بیشتر تولید نفتی ونزوئلا را منعکس کند.

سیستم پالایش نفت ونزوئلا نیز در کنار تولید از هم پاشیده است. براساس اعلام منابع صنعتی ونزوئلا، این کشور با ظرفیت فرآوری ۱.۳ میلیون در روز، به سختی ۱۲ درصد از پتانسیل خود در سه ماهه نخست سال ۲۰۲۰ را به دست آورد.

آمریکا که تحریم هایی را علیه ونزوئلا اعمال کرده، صادرات بنزین ایران به ونزوئلا را به چالش کشیده است، اما تهران و کاراکاس بر ادامه این روند تاکید کرده اند.

اقتصاد ونزوئلا برپایه صنعت پالایش و صادرات نفتی استوار است ضمن اینکه وقتی از منابع و داشته های ونزوئلا سخن به میان می آید، نمی توان طلای این کشور را نادیده گرفت. درآمد حاصل از صادرات نفت بیش از ۵۰ درصد از تولید ناخالص داخلی و تقریباً ۹۵ درصد از کل صادرات را تشکیل می‌دهد؛ ونزوئلا پنجمین عضو اوپک از لحاظ تولید نفت است؛ این کشور همچنین تولیدکننده و صادرکننده محصولات صنعتی سنگینی نظیر فولاد، آلومینیم و سیمان است.

اگرچه در سال ۱۹۶۰ میلادی به پشتوانه صنعت قدرتمند در بخش انرژی و همزمان با تشکیل «اوپک» تنها کشور عضو این مجموعه خارج از جغرافیای خاورمیانه بود، اما تورم شدید و افسارگسیخته سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ این کشور را به مرز فروپاشی اقتصادی رساند و تجارت این کشور را به زانو درآورد؛ همچنین هنگامی که بهای نفت در جهان، با شیب قابل توجهی کاهش یافت، به دلیل وابستگی بالا به درآمدهای نفتی، اقتصاد ونزوئلا با شوک روبه‌رو شد.

این بحران با تحریم‌های آمریکا برای واداشتن مادورو به ترک قدرت و واگذاری آن به «خوآن گوایدو» رهبر خودخوانده ونزوئلا تشدید شده است؛ اتحادیه اروپا، آمریکا و چند کشور دیگر گوایدو را به عنوان رئیس جمهوری ونزوئلا به رسمیت شناخته‌اند اما ‌دولت مادورو همچنان از حمایت نیروهای مسلح و کشورهای چین، روسیه، ایران و کره شمالی به عنوان متحدان استراتژیک خود برخوردار است؛ این کشورها از تحریم‌ها و سیاست‌های آمریکا در قبال ونزوئلا بشدت انتقاد کرده‌ و مادورو را به عنوان رئیس جمهوری قانونی این کشور به رسمیت می شناسند.