صفحه نخست

تاریخ

ورزش

خواندنی ها

سلامت

ویدیو

عکس

صفحات داخلی

۰۴ آذر ۱۴۰۳ - ساعت
کد خبر: ۵۶۰۹۸۰
تاریخ انتشار: ۰۱ : ۱۱ - ۲۱ تير ۱۳۹۹
محسن هاشمی می گوید دولت باید حالتی را ایجاد کند تا مردم بترسند و رعایت کنند. به نظرم در اوج گیری دوباره کرونا تقصیر مردم ۳۰ درصد است و سهم دولت ۷۰ درصد، چون یکدفعه تصمیماتش را به نفع کرونا شل کرد و به ویروس رانت داد. او می گوید اگر درمورد کرونا شخصا تصمیم می گرفت «فعالیت ها را تا دو هفته تعطیل می کردم و محدودیت ها را آنقدر ادامه می دادم تا آمارها رو به افول برود. آن وقت وقتی شمار فوتی ها به صفر رسید فعالیت ها را بازگشایی می کردم.»
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

جام جم نوشت: با این که رئیس شورای شهر تهران، مرد آبدیده میدان سیاست، هروقت هرچه دلش بخواهد، می گوید و برای این که زهر ماجرا را بگیرد کمی طنز و شوخی چاشنی می کند ولی او به هیچ وجه زیر بار جمله منتسب به خودش که «تهران باید دوهفته قرنطینه شود» نرفت.
 
دیروز او در گفت وگویش با ما نپذیرفت که واژه قرنطینه از زبان او جاری شده ولی بارها و بارها تاکید کرد که محدودیت ها باید به تهران برگردد. محسن هاشمی که در جلسه هفته قبل شورای پایتخت نخستین کسی بود که برای اولین بار آمار مرگ های روزانه در تهران را فاش کرد و به عدد هولناک۷۰ نفر اشاره کرد، به وضع موجود حسابی معترض است.
 
بیشتر بخوانید:
 
او می گوید همه چیز عجله ای انجام شد و بازگشایی ها زود اتفاق افتاد. حتی می گوید در خرداد که آمارها نزولی شده بود مسوولان غره شدند و پشت هم محدودیت ها را برداشتند که نتیجه اش این شد که می بینیم. کاری نداریم که او در ادای این جمله که «دولت به ویروس کرونا رانت داده» چقدر جدی است ولی او کسی است که بازگشت کرونا به کشور و تاخت و تاز دوباره اش را تا ۷۰ درصد محصول عملکرد دولت می داند، دولتی که البته نمی دانیم به شوخی یا جدی؛ ولی گفت در این ماه های آخر بهتر است اذیتش نکنیم.
 
به تازگی اعلام کرده اید تهران باید دوهفته قرنطینه شود، یعنی اوضاع تا این حد خراب است؟

ما در ابتدای شناسایی کرونا در کشور و بعد از اوج گیری بیماری در ماه اسفند، با ایجاد محدودیت هایی که در فروردین اعمال کردیم و با تبلیغاتی که انجام شد و البته تعطیلات عید نوروز که به کمک آمد، توانستیم آمار ابتلا و مرگ ناشی از این بیماری را کم کنیم. در واقع تا پایان فروردین و اوایل اردیبهشت تجربه خوبی به دست آوردیم و عملکرد موفقی داشتیم، ولی به دلیل مسائل اقتصادی و تصمیم دولت به بازگشایی کسب و کارها این دستاوردها ضعیف شد. یادتان هست که رئیس جمهور در هر جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا بازگشایی بخشی از فعالیت های اقتصادی را مجاز اعلام می کرد تا کم کم کار به بازگشایی مساجد و صحن ها و در نهایت حذف همه محدودیت ها رسید.

این باعث شد با یک فاصله از بازگشایی ها، در ماه خرداد بیماری دوباره رو به افزایش برود و کار به وضعیت امروز بکشد.

به نظر من باید همان راهی را که از ابتدا آغاز کردیم ادامه می دادیم تا آمار فوتی ها به صفر برسد. در دو ماه اول شروع بیماری فوتی های کرونایی در تهران حدود صد نفر بود که به ۱۲۰ نفر هم رسید، ولی اواخر اردیبهشت به ۲۰ نفر و حتی یک روز به ۹ فوتی رسیدیم. این همزمان بود با شروع بازگشایی ها و افزایش مجدد آمارها.

 شما تاکید به اعمال قرنطینه دارید. وقتی آن زمان دولت زیر بار قرنطینه نرفت حالا چطور می رود؟

من تاکیدی به قرنطینه ندارم.

 ولی در خبرهایی که از شما نقل شده از واژه قرنطینه استفاده شده و حتی بازتاب بین المللی هم داشته.

من نمی گویم قرنطینه، چون قرنطینه معنای ویژه ای دارد. من می گویم بازگشت محدودیت ها مثل آنچه در فروردین و اردیبهشت بود. در واقع محدودیت هایی در حد عید نوروز.

 چرا مسوولان ما با واژه قرنطینه مشکل دارند؟

قرنطینه معنا و مفهوم ویژه و رده های مختلفی دارد . پس باید اول قرنطینه را تعریف کنند و سپس بگویند با کدام بخش آن مشکل دارند.

 انگار قرنطینه در ذهن مسوولان ما یک بار سیاسی دارد، برای همین سعی می کنند زیر بار آن نروند.

بله، چون قرنطینه فعالیت های اقتصادی را کاملا مختل می کند، بیکاری را بالا می برد و مردم مشکل پیدا می کنند. پس دولت تلاش می کند بین اقتصاد و مبارزه با  ویروس، وسط را بگیرد و گاهی به این سمت و گاهی به آن سمت بیفتد  تا دو طرف ماجرا لطمه نخورند. ولی به نظرم باید ابتدا تعداد مبتلایان و فوتی ها را کم کرد و سپس دنبال آغاز فعالیت های اقتصادی بود.

 با این توضیح، پرهیز از قرنطینه را می شود درک کرد، اما اصرار به برقراری طرح ترافیک درتهران را نه. شما یک بار به اعتراض  گفته بودید اگر مسافران مترو از یک میلیون نفر گذشت دیگر سلامت مردم مهم است، نه طرح ترافیک. شما این را گفتید ولی هیچ اتفاقی نیفتاد!

موضوع طرح ترافیک البته پیچیدگی های زیادی دارد. اولا باید بررسی کرد وقتی طرح ترافیک نیست آیا مردم بیش از حد در شهر تردد نمی کنند یا باعث افزایش حجم تردد خودروها و افزایش ترافیک نمی شود؟ یا این که وقتی طرح نیست وضعیت آلودگی هوا چطوراست؟ اینها موضوعاتی است که باید درباره آن در ستاد مقابله با کرونا بحث شود و ستاد درباره اش چند جلسه جدی برگزار کرده و هر تصمیمی گرفت به ما ابلاغ کند چون اگر قرار باشد ما در شورای شهر تصمیم بگیریم در استانداری یا ستاد ملی مقابله با کرونا وتو می شود  و طبیعتا وقتی جلوی تصمیم مان گرفته می شود ما ضایع  می شویم.

 شما تا به حال چند بار  ضایع شده اید؟

خیلی. چون ما در شورا اختیارات مان کم است زیاد  ضایع می شویم.

 فکر نمی کنید تصمیمات کرونایی در تهران یکدست نیست و چندصدایی وجود دارد؟

نه اتفاقا . وقتی رئیس جمهور، ستاد ملی را تشکیل دهد و تصمیمی بگیرد همه تابع هستند. من فکر نمی کنم چندصدایی وجود داشته باشد. با وضعیتی هم که پیش آمده و تعداد فوتی ها که افزایش یافته به نظرم همه تابع تصمیمات وزیر بهداشت خواهند بود که امیدوارم ایشان جدی وارد گود شوند و همه آن چیزهایی را که لازم است به آقای رئیس جمهور بگویند و ستاد تصمیم گیری کند.

 شما الان چند بار از کلمه«جدی» استفاده کردید. یعنی معتقدید ستاد، وزیر یا جلسات جدی نیست؟

یک زمانی است که احساس می کنند با ویروس مبارزه شده و بیماری دارد کم کم از بین می رود، آن وقت است که مبارزه شل می شود. این حس در خرداد به همه مسوولان دست داد که ایران کار ارزنده ای انجام داد، مبارزه کرد و نتیجه گرفت درحالی که کشورهایی هستند که هنوز در بدبختی هستند . ولی در خرداد معلوم شد که ما زود غره شدیم و این غرور به ما صدمه زد، پس باید سریع از این غرور برگردیم و اشتباه مان را جبران کنیم . مسوولان بهداشتی کشور باید اینها را بگوید و ستاد ملی هم باید اینها را بشنود و تصمیم بگیرد.

 ما حس می کنیم در باب گسترش مجدد کرونا در کشور، دولت و ستاد ملی قصد دارند همه تقصیرها را گردن مردم بیندازند. نظر شما چیست؟

دولت نزدیک به آخر کار است و نباید با این حرف ها اذیتش کرد. باید بگذاریم این مدت باقیمانده هم طی شود و ببینیم مردان دیگری که می آیند چه کار می کنند.

 من به عنوان یک شهروند می بینم که دولت مردم را مقصر می داند؛ به خاطر ماسک نزدن، به خاطر  گشت و گذار در پاساژها و مراکز تفریحی، به خاطر سفرهای غیرضروری و شرکت در عزا و عروسی و هزار چیز دیگر، اما هرگز نمی گوید خودش به عنوان ستاد ملی، مرجعی است که به همه این فعالیت ها مجوز داده. نظر شما چیست، شما تقصیرها را چطور بین دولت و ملت تقسیم می کنید؟

معتقدم سهم دولت بیشتر است، چون دولت باید حالتی را ایجاد کند تا مردم بترسند و رعایت کنند. به نظرم در اوج گیری دوباره کرونا تقصیر مردم ۳۰ درصد است و سهم دولت ۷۰ درصد، چون یکدفعه تصمیماتش را به نفع کرونا شل کرد و به ویروس رانت داد. حالا آقای رئیسی باید به میدان بیایند و این رانت را از کرونا بگیرند.

 شما با همه چیز شوخی می کنید، حتی با کرونا! راستی آقای هاشمی تعداد مرگ های امروز(جمعه) ۱۴۲ نفر است.

چقدر کم شد، شاید کرونا جمعه ها تعطیل است! به نظرم اگر این آمارها را نگویند بهتر است، چون دوباره تصور می شود ویروس زمین خورده است.

 آخر نمی شود که آمار نداد!

شوخی کردم.

 از شوخی گذشته، تکلیف طرح ترافیک در تهران بالاخره چه می شود؟

طرح ترافیک در اختیار شورای عالی ترافیک است، نه ما. شورای عالی ترافیک تهران به ریاست شهردار برگزار می شود که عضو ستاد ملی کرونا است. پس این مسوولان باید بررسی کنند میان آلودگی هوا، ترافیک و لغو طرح ترافیک چه رابطه ای وجود دارد و باید بررسی کنند با وجود طرح ترافیک مردم به چه اندازه به سمت حمل و نقل عمومی می آیند.  الان عدد استفاده روزانه از مترو در تهران به یک میلیون نفر رسیده . این عدد قبل از کرونا حدود دو میلیون نفر بود. ولی اواخر فروردین تعداد سفرها به ۲۰۰ هزار مورد رسید که عالی بود. پس باید بررسی کنند وقتی بازگشایی ها هست ولی طرح نیست آیا مترو خلوت تر می شود یا نه. اگر حمل و نقل عمومی بعد از لغو طرح ترافیک خلوت تر شود و مثلا تعداد مسافران به ۳۰۰ هزار نفر برسد  پیامش این است که طرح باید لغو شود .

 شما مرتب می گویید این کار و آن کار باید انجام شود. دیگر کی؟ زمان از دست رفت.

این کارها را باید ستاد مقابله با کرونا انجام دهد. باید کارشناسان را سریع فعال کند، بررسی ها را انجام دهد و تصمیم بگیرد.

 آیا شورای شهر تهران را در تصمیمات کرونایی بازی می دهند یا شما و شورایی ها برای دل خودتان اظهار نظر می کنید؟اصلا چرا بررسی های طرح ترافیکی را به شما محول نمی کنند؟

دولت و ستاد ملی کرونا در هر استان اختیار تصمیم گیری را به استانداری داده . در تهران لااقل علتش این است که بیش از ۴۳ شهر وجود دارد و تصمیم گیری ها باید متمرکز باشد . البته در تهران می توانستند اختیار طرح  ترافیک را به شهرداری و شورای شهر بدهند که اگر می دادند، ما توانش را داشتیم و تصمیم گیری می کردیم.

 فرض کنید در مقابله با کرونا به شخص شما اختیار می دادند. چه تصمیمی برای تهران می گرفتید؟

من فعالیت ها را تا دو هفته تعطیل می کردم و محدودیت ها را آنقدر ادامه می دادم تا آمارها رو به افول برود. آن وقت وقتی شمار فوتی ها به صفر رسید فعالیت ها را بازگشایی می کردم.