صفحه نخست

تاریخ

ورزش

خواندنی ها

سلامت

ویدیو

عکس

صفحات داخلی

۰۳ دی ۱۴۰۳ - ساعت
کد خبر: ۵۵۷۲۹۷
تاریخ انتشار: ۲۴ : ۰۹ - ۰۳ تير ۱۳۹۹
سخنگوی پیشین کمیسیون امنیت ملی مجلس با تاکید بر اینکه ایران باید پرونده هسته‌ای کشور را با دیپلماسی به گونه‌ای مدیریت کند که این پرونده از شورای حکام به شورای امنیت ارجاع داده نشود، گفت: تا زمانی که پرونده در شورای حکام باشد، ما می توانیم پرونده سالم خود را رفع نقص کنیم و خودمان مسئول پرونده مان هستیم ولی اگر این پرونده به شورای امنیت برود آن موقع سرنوشت آن متاثر از اما و اگرهای ناشی از تعاملات بین دولت های بزرگ خواهد بود.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

سخنگوی پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، با تاکید بر اینکه ایران باید پرونده هسته‌ای کشور را با دیپلماسی به گونه‌ای مدیریت کند که این پرونده از شورای حکام به شورای امنیت ارجاع داده نشود، گفت: تا زمانی که پرونده در شورای حکام باشد، ما می توانیم پرونده سالم خود را رفع نقص کنیم و خودمان مسئول پرونده مان هستیم ولی اگر این پرونده به شورای امنیت برود آن موقع سرنوشت آن متاثر از اما و اگرهای ناشی از تعاملات بین دولت های بزرگ خواهد بود.

حشمت الله فلاحت پیشه ،در گفت‌وگو با ایسنا، در ارتباط با قطعنامه اخیر شورای حکام در مورد فعالیت های هسته ای ایران گفت: من معتقدم که اگر بخواهیم این تحولات را به روش تاریخی تحلیل کنیم باید بگوییم با توجه به آنچه که در شورای حکام گذشت باید منتظر این بود که زبان دیگری در نوع روابط ایران و دنیا شکل بگیرد.

ثمرات دیپلماسی که منجر به برجام شد، به تدریج در حال از بین رفتن است

وی با بیان اینکه اصل بر دیپلماسی است نه تنش و کشورها تا آنجا که می توانند باید از تنش دوری کنند، گفت: از بین بردن ثمرات دیپلماسی خیلی راحت است ولی شکل دهی به یک دیپلماسی موثر بسیار سخت است و متاسفانه ثمرات دیپلماسی که منجر به برجام شد به تدریج در حال از بین رفتن است.

این کارشناس مسائل بین الملل با تاکید بر اینکه قطعنامه اخیر شورای حکام یکی از اساسی‌ترین ضرباتی بود که به برجام وارد شد، گفت: از سوم آذر ماه 1393 و توافقنامه ژنو که به نوعی مقدمه برجام بود، زبان دیپلماتیکی بین ایران و کشورهای دنیا حاکم شد و در چند سال اخیر به این زبان دیپلماتیک دو ضربه اساسی وارد شده است. یک ضربه آن ناشی از یکجانبه گرایی بود و آن خروج آمریکا از برجام است و ضربه دوم قطعنامه اخیر شورای حکام است که در واقع می توان گفت، اولین ضربه چند جانبه گرایانه به این روند دیپلماتیک است. بنابراین قطعنامه اخیر شورای حکام از نظر تاریخی مهم است و نباید نادیده گرفت.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: تا زمان صدور قطعنامه شورای حکام کشورهای اروپایی سعی کردند که به گونه‌ای با یکجانبه گرایی آمریکا همراه نشوند ولی از زمان صدور قطعنامه یک روابط جدیدی شکل گرفته و این روابط شبیه روابطی است که در سال 2006 بین ایران و قدرت های بزرگ به وجود آمد. این روابط منجر به شکل گیری زبان جدیدی در روابط ایران و قدرت های بزرگ شد. در آن مقطع یک فضای رادیکالی در ایران و جبهه مقابل شکل گرفت. پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت رفت و در آنجا شش قطعنامه تحریمی علیه ایران صادر شد.

این نماینده پیشین مجلس با اشاره به ادعاهای اخیر آژانس در مورد فعالیت های هسته ای ایران و با بیان اینکه این ادعاها بر اساس دستاوردهای جاسوسی اسرائیل مطرح شده است، گفت: در همین چهارچوب شورای حکام خواستار بازدید از سایت‌هایی شده است که بر اساس جاسوسی اسرائیل است. اسرائیل ادعا می‌کند که بین سال های 2002 تا 2004 میلادی ایران، یک سری فعالیت های هسته ای انجام داده و تاسیساتی را بنا کرده که این تاسیسات را به آژانس اعلام نکرده است.

آمریکا و رژیم صهیونیستی می خواهند پرونده هسته‌ای ایران ذیل فصل 7 منشور سازمان ملل برود

فلاحت پیشه با اعتقاد بر اینکه قطعنامه شورای حکام بسیار تندتر از داده های اطلاعاتی است که در اختیار این شورا بر اساس ادعاهای آمریکا و اسرائیل قرار گرفته است، گفت: آنها می خواهند PMD یا ابعاد نظامی احتمالی پرونده هسته ای ایران را زنده کنند. ابعاد نظامی احتمالی که ایران توانست در قالب برجام پرونده آن را ببندد. همان بعدی که شورای حکام بر اساس آن پرونده کشورها را به شورای امنیت ارجاع می دهد و ممکن است کشورها ذیل فصل 7 منشور سازمان ملل متحد قرار بگیرند. آمریکا و رژیم صهیونیستی می خواهند پرونده ایران در این زمینه را زنده کنند و قطعنامه شورای حکام را بنیانی قرار دهند تا پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع شود.

برخورد رادیکالی با رای شورای حکام، احتمالا باعث ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت می شود

سخنگوی پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تصریح کرد: دو کار ممکن است در این زمینه انجام شود و این دو کار نیز مبتنی بر رفتاری است که ایران انجام می دهد. اگر ایران بر اساس دیپلماسی و باز گذاشتن درب برای راستی آزمایی با حفظ منافع ملی قدم بردارد و چنین رابطه ای را با آژانس شکل دهد در این صورت می توان گفت، دیپلماسی همچنان زنده می‌ماند ولی ضعیف تر از گذشت. چنانچه با اتفاقات صورت گرفته برخورد رادیکالی انجام شود مثل تجدید نظر در NPT و مسائلی اینچنینی ممکن است پرونده ایران به شورای امنیت ارجاع داده شود و این مسیری است که آمریکایی ها و صهیونیست ها آنرا طراحی کرداند. آنها مطمئن هستند که اگر پرونده به شورای امنیت برود آن موقع ایران دیگر نمی تواند رفتار تندی داشته باشد چرا که رفتار تند ایران باعث می شود که روسیه و چین نیز در شورای امنیت قطعنامه های جدید علیه ایران را وتو نکنند با این عنوان که ممکن است فعالیت های هسته ای ایران به سمت نظامی حرکت کند.

ایران باید در چهارچوب دیپلماسی، مانع از انتقال پرونده از شورای حکام به شورای امنیت شود

فلاحت پیشه افزود: لذا من معتقدم ایران باید در چهارچوب دیپلماسی مانع از انتقال پرونده از شورای حکام به شورای امنیت شود. فعالیت های هسته ای ایران نظامی نیست و منع فقهی و راهبردی در این زمینه وجود دارد و ما نباید اجازه دهیم که به مانند چند سال قبل در یک شرایط غیر عادلانه و همچنین بر اساس افراطی گری های زائد، پرونده به شورای امنیت برود. باید در همین شورای حکام رفع نقص کرد چرا که اگر این پرونده به شورای امنیت برود فضای تحریمی جدیدی علیه کشور شکل می گیرد.

نباید به رای وتو چین و روسیه در شورای امنیت خوشبین بود

این کارشناس مسائل بین الملل گفت: به کسانی که فکر می کنند اگر پرونده ایران به شورای امنیت برود در آنجا حفاظی به نام حق وتوی روسیه و چین وجود دارد باید گفت این افراد دچار خوش بینی هستند و این خوش بینی آنها به لحاظ تاریخی قابل رد است چنانکه در سال های گذشته مشاهده کرده ایم که روسیه و چین به قطعنامه‌های ضد ایرانی در شورای امنیت رای داده‌اند.

رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس خاطرنشان کرد: فضای فکری حاکم بر دو کشور چین و روسیه فضای هژمونی است و فضای فکری آنها با ما متفاوت است. آنها هر کاری را انجام می دهند که در فضای هژمونی بین المللی جایگاهی برای خود تعریف کنند و آنها تا زمانی از ایران حمایت می کنند که به هژمونی بین المللی و جایگاه آنان لطمه‌ای وارد نشود.

وی در پایان اظهار کرد: من معتقدم تا زمانی که در شورای حکام می توانیم پرونده سالم خود را رفع نقص کنیم تا آن زمان خودمان مسئول پرونده مان هستیم ولی اگر این پرونده به شورای امنیت برود آن موقع اما و اگرهای ناشی از تعاملات بین قدرت های بزرگ است که سرنوشت این موضوع و قطعنامه های مربوط به ایران را مشخص می کند و من امیدوارم که پرونده ایران به اینجا کشیده نشود.