آقای روحانی! برای بازنشستگان تامین اجتماعی چه جوابی دارید؟

غلامرضا بنی اسدی: امسال، سخت‌تر از هر سال دیگری شروع شد. برای بازنشستگان، سخت‌تر از سخت. همه انتظار داشتند که دولت با درک این شرایت مهلک، همتی کند و پیش از دیگر سال ها، تکلیف افزایش مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی را مشخص کند.

یعنی اجازه دهد تا بتوانند از جیب خودشان بردارند و سر سفره شان بگذارند والا قرار نیست ریالی از بودجه به این خیل عظیم که عمرشان را پای توسعه کشور هزینه کردند، اختصاص یابد، اما "همت بلند دولت! " که هر روز سفره کارگر و بازنشسته را کوچک‌تر و امید او را کوتاه‌تر می‌کند، حتی به سیاق سال‌های گذشته هم شامل حال نشد.

بیشتر بخوانید:

بیچاره بازنشستگان که به چه کسانی امید بسته بودند و منتظر برگزاری جلسه شورای عالی کار بودند که دیروز برگزار شد و جز حق مسکن کارگران شاغل و تغییر یک آیتم در مزد آنان، برنامه‌ای نداشت و فاتحه خواند به انتظار بازنشستگان! بنا به گزارش ایلنا، اصلا به موضوع آنان ورور نکرد تا بخواهد موضعی بگیرد! خب، این هم از حرمتی که برای انتظار بازنشستگان قائل بودند حضرات! شاید حق دارند، آخر صدای بازنشستگان بلند نیست!

کسی هم -چندان که باید- صدایشان نمی‌شود پس چرا نادیده نگیرندشان؟ خوش به حال بازنشستگان لشکری و کشوری که علاوه بر افزایش سالانه، "همسان سازی" هم به کمک شان آمد و گوشه‌ای از زخم زندگی شان را مرهم نهاد. باز هم خوش به حال کارگران شاغل که آنچه مورد اعتراض شان است برای پیشکسوتان شان آرزوست.

آن هم از دست نیافتنی‌ترین آرزو ها! خوش به حال آنانی که اختیار جیب و سفره شان- کم یا زیاد- با خودشان است. دریغا که بازنشستگان پس از عمری دویدن و پول روی پول نهادن و قبل از دریافت حقوق به حساب تامین اجتماعی واریز کردن، در زمان بازنشستگی، به هیچ هم گرفته نمی‌شود نظرشان و دولت می‌شود آقا بالاسری که به پایین دست‌ها اصلا نگاه ندارد!

من با بازنشستگان زیادی همکلام شده ام و به جرات می‌توانم بگویم همه شان از عملکرد دولت در این حوزه ناراضی هستند. سکوتشان را که می‌بینیم نه از رضایت بلکه از این روست که نمی‌خواهند در این روزگار سخت، به شکایت صدا بلند کنند که به گوش نا محرم برسد. نمی‌خواهند طلب خود را به صدای بلند بگویند مبادا دشمن شاد شود وطن والا همین از پا افتادگان را آنقدر قدرت فریاد هست که بتوانند حق خود را بستانند.

دلخورند از دولت، این را آیا آقای روحانی می‌داند؟ آیا قصد چاره کردن انبوه بیچارگی این قشر را دارد؟ متاسفانه در دولت، اختیار با کسانی است که درد کارگر را نمی‌فهمند و درک این که بازنشسته چه دردی می‌کشد برایشان محال است. کاش مجلس یازدهم، تلاش آخرین مجلس دهم در باره احقاق حق بازنشستگان را پی بگیرد.

کاش صدق شعار‌ها و ادعا شان را برای ترمیم معیشت مردم را از همین جا آغاز و ثابت کنند که شعارشان فقط برای رای نبوده و به فراموشی دولتیان دچار نشده اند. ثابت کنند اگر از کوبیدن یک در، نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود، در دیگر را که بکوبیم، لااقل پنجره‌ای باز خواهد شد. بگذریم و سخن کوتاه کنیم به اندازه توقع اندکمان والا اگر قرار باشد از درد‌ها و درد دل‌ها و مطالبات بنویسیم، مطلب هرگز به پایان نمی‌رسد.

غلامرضا بنی اسدی: روزنامه‌نگار