یک تقاضا از محضر مراجع عظام تقلید در روزگار کرونایی

غلامرضا بنی اسدی: روزگار مردم خوش نیست که بد هم هست. در شبیخون این ویروس لعنتی کووید-19 و ماجراهای پیامدِ آن، بدتر هم شده است تا جایی که در میان برخی اقشار، رنگ هایی بالاتر از سیاهی هم در چشم می نشیند که چشم بینا را به اشک می‌نشاند اما قلم به شرح نمی زنم چون نمی خواهم چشم نازنین هموطنانم بیش از آنچه خود می بینند و می بارند، به غمی دیگر دچار شود.

در این میان، اجازه بفرمایید این را بگویم که همین یکی دو روز پیش بود که از خیابان‌های مشهد که گُذرِ کارگران ساختمانی و روزمزد است، می گذشتم. هدفم هم رصد ماجرا بود می خواستم ببینم که آن عزیزان که از نابرخوردارترین اقشار اجتماعی هستند، این روز ها چه احوالی دارند و "حال" بر آنان چگونه می گذرد. سیمای نجیبِ‌شان با آن شیارهایی که در چهره شان نشسته بود به مزرعه ای می مانست که در آن درد و رنج کاشته باشند و بوته‌های ناامیدی به بار نشسته باشد.

با فاصله از هم نشسته بودند، کنار خیابان یعنی دیگر هم صحبتی هم نداشتند تا لحظاتِ چشم به راهی، راحت تر بگذرد به گفتگویی که می توانست میان شان اتفاق افتد. منتظر بودند تا کسی پیِ کارگر بیاید تا "همه" به سوی او هجوم برند تا شاید شب با دست خالی به خانه برنگردند تا سفره‌شان، همان سفره کوچک‌تر شده و بی رنگ، فرصت پهن شدن بیابد.

در این میان، برخی خیراندیشان را هم می‌دیدم که لحظه‌ای توقف می‌کردند تا بسته‌ای از همین بسته های معیشتی یا کمکی دیگر، به چند نفرشان بدهند اما دستِ بیشترشان خالی می‌ماند و دلشان از حسرت پُر می‌شد... خب، مگر یک شهروند چقدر می‌تواند از خود بزند و بسته تهیه کند که به تعداد بیشتری برسد. این کرونای لعنتی، ایستادگان را هم بر زمینِ رکود نشانده و قشر متوسط را هم در سقوطی آزاد دارد به جمعیت فراوان فقرا نزدیک می کند.

با خود به این نکته فکر می کردم که آیا نمی شود در کنار همت و برنامه‌ای که از مسئولان می خواهیم و بنیادهای کلان اقتصادی حکومتی که به میدان می‌طلبیم و البته در کنار جوانمردی مردم مان که به رزمایش همت مومنانه و کمک های انسانی می خوانیم شان، از محضرِ مبارکِ مراجع معظم تقلید، بخواهیم اگر شرع مقدس دست با کفایتِ‌شان را باز گذاشته است، اجازه فرمایند مومنینِ مقلد، بخشی از وجوه شرعیه و سهمینِ مبارک که بر ذمه دارند را به مصرف بهبود اوضاع نابسامان آسیب دیده از کرونا برسانند و به ویژه دست بگیرند از کارگران ساختمانی و آنان را بر سفره پر برکت امام زمان (عج) بنشانند.

پیش‌ترها در حوادث ناگواری چون سیل و زلزله شاهد این امر بودیم که حضرات اجازه می‌فرمودند از ثلث سهمین، یا هر میزانی که صلاح می دانند، بدین امور تعلق گیرد و باورمندان حقوق شرعی نیز با اطمینان از این اجازه، برای یاری همنوعان خود همتی افزون و سعیی بلیغ انجام می دادند. امروز هم از جمله همان روز های سخت و "مبادا"‌یی است که اگر چه سیل و زلزله نیامده اما کرونا چنان به خیام زندگی همه مردم زده است که خسارت هایش هزار چندان زلزله و سیل هایی است که تجربه کرده ایم.

در آن ماجراها، یک بخش از کشور آسیب می دید و دست ساکنان دیگر مناطق برای یاری گشاده بود و حضرات مراجع، حفظهم الله نیز پیش قدم می شدند اما امروز، بلا، بر همه جهان نازل شده و همه ما را به ابتلا گرفته است و باید که همه ظرفیت های یاری، فعال شود و در این راه چشم تکلیف مداران مومن به سخن و نوشته حضرات مراجع عظام تقلید است تا به نیابت از مولا صاحب الزمان (عج) گرفتارانِ این زمان را دریابند. ان شاالله با هدایت خویش راه بنمایند مومنان را و دست گیرند نیازمندان مومن را...

غلامرضا بنی‌اسد: روزنامه‌نگار