پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
بیش از ۳۰ سال پیش یک زاهد ایتالیایی تصمیمی گرفت که شاید هرگز تصور نمی‌کرد باعث شود سه دهه بعد به نفع سلامتی وی تمام شود. مائورو مرندی سالهاست که تنها ساکن یک جزیره زیبا در دریای مدیترانه محسوب می‌شود. وی در یک کلبه ساده و دور افتاده زندگی می‌کند. جایی که طی چند هفته گذشته و با شیوع کرونا به امن‌ترین نقطه ایتالیا و حتی یکی از امن‌ترین نقاط جهان تبدیل شده است.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، این مرد ایتالیایی ۳۰ سال پیش زندگی عادی خود را رها کرد و برای ایزوله کردن خود و مراقبه به یک جزیره پناه برد. جالب است که روش او این روز‌ها بسیار محبوب شده و بسیاری از مردم جهان در نوعی قرنطینه قرار گرفته اند.
مرندی حدود ۳۱ سال پیش هنگام تلاش برای قایقرانی از ایتالیا به پلینزی تصادفا به جزیره بودلی و ساحل ساردینیا وارد شد. او عاشق آب‌های کریستالی شفاف آتول، بذر‌های مرجانی و غروب‌های زیبای آن شد و تصمیم به ماندن در این مکان گرفت. او اندکی پس از آن از شغل خود کناره گیری کرد و داستان زندگی ایزوله او در این جزیره آغاز شد. او همچنان در سن ۸۱ سالگی، در این جزیره حضور دارد و عنوان رابینسون کروزوی ایتالیا را نیز به خود اختصاص داده است.
او هر شب در یک کلبه سنگی قدیمی می‌خوابد و صبح در محاصره طبیعت از خواب بیدار می‌شود و برای کاوش در سراسر جزیره می‌گردد. او از گفتگو با پرندگان هنگام صبحانه و تماشای مناظر هنگام کار در آشپزخانه خود لذت می‌برد. اگرچه او اخبار بحران در ایتالیا و ابتلای شدید هموطنانش به کرونا را دنبال می‌کند، اما نگران شرایط خود نیست. او در دنیای انفرادی خود کاملا سلامت و دور از ویروس است.
او در این باره می‌گوید: «من خوب هستم و نمی‌ترسم. من در اینجا احساس امنیت می‌کنم. این جزیره از امنیت کامل برخوردار است. به هیچ وجه خطری وجود ندارد. هیچ کس نمی‌تواند در اطراف سرزمین من حتی یک قایق را ببیند.»، اما مانند بسیاری از ما، نگرانی اصلی مرندی رفاه خانواده و دوستانش است. به خصوص با توجه به این که خانواده وی در مودنا در شمال ایتالیا زندگی می‌کنند که یکی از مناطق شیوع شدید ویروس در ایتالیا است.
از زمان شیوع ویروس کرونا در ایتالیا، زندگی مرندی نیز کمی تغییر کرده است. برای مثال دیگر خبری از گردشگرانی نیست که گاهی به وی سر می‌زدند. با گذشت سال‌ها، او به بازدید‌های روزانه گردشگران عادت کرده و آن‌ها را دوست دارد و بعضی اوقات غذای خود را با آن‌ها به اشتراک می‌گذارد. اکنون هفته‌ها است که کاملا تنها مانده و روز‌های خود را با دریانوردی، استنشاق هوای خالص، جمع آوری چوب، تهیه غذا‌های خود و البته اینستاگرام گردی می‌گذراند.
او می‌گوید: «در روز‌های اخیر من وقت اضافه زیادی دارم، بنابراین زمانم را به گرفتن عکس از سواحل، حیوانات وحشی و مناظر، ویرایش عکس‌ها و سپس به اشتراک گذاری تصاویر در شبکه‌های اجتماعی و اینستاگرام می‌گذرانم. من در اینستاگرام دنبال کنندگان پرشماری دارم.» اگرچه در طول این سی سال مرندی با گردشگران در تعامل بوده، اما تقریبا تمام زمستان را تنها می‌گذراند؛ بنابراین تجربه حداقل سه ماه تنهایی مطلق در سال را دارد و درک نمی‌کند که چرا برخی مردم نمی‌توانند قرنطینه خانگی را برای مبارزه با کرونا رعایت کنند.
در حالی که ایتالیا محدودیت‌های شدیدی برای کنترل ویروس کرونا اعمال کرده است، ده‌ها ایتالیایی در چند روز گذشته به دلایل غیر فوری مانند پیاده روی در پارک یا ساحل، خانه‌های خود را ترک کرده و جریمه شده اند. مرندی می‌گوید: «من در تنهایی مطالعه و فکر می‌کنم؛ بنابراین تصور می‌کنم مردم از مطالعه کردن و خودکاوی یا مدیتیشن می‌ترسند. آن‌ها در مشغله روزمره خود فرصتی برای اندیشه نداشتند و در نتیجه اکنون نیز از این کار‌ها فراری هستند. در قرنطینه اگر شروع به دیدن کار‌های خود از زاویه دیگری کنید، می‌توانید در آخر ببینید که زندگی شما چه ایراد‌هایی دارد یا چه کار‌های بدی انجام داده اید. در حالی که مردم از انجام این کار‌ها فراری هستند، من معتقدم این درون نگری در نهایت می‌تواند بسیار با ارزش باشد.»
مرندی تحول شخصیت خود را در خلال ایزوله سی ساله ارزشمند می‌داند و می‌گوید: «من فهمیدم که زیباترین، خطرناک‌ترین، پرماجراترین و لذت بخش‌ترین سفر‌ها سفر‌های درون خود است، چه در اتاق نشیمن و چه در زیر سایبان اینجا در بودلی بنشینید باید خودکاوی کنید. به همین دلیل ماندن در خانه می‌تواند همزمان ساده‌ترین و سخت‌ترین کار‌ها باشد. من هرگز احساس تنهایی نمی‌کنم.»
از نظر مرندی، اکثر مردم نمی‌خواهند تنها باشند در حالی که بحران فعلی فرصتی برای ارزیابی مجدد زندگی آن‌ها است. وی می‌گوید: «من امیدی به تغییر نگرش مردم ندارم، برخی از افراد بخواهند تغییر کنند، اما اکثر آن‌ها به راحتی و سبک زندگی شهری عادت کرده اند.»
مرندی معتقد است تغییرات آب و هوایی می‌تواند خطرناک باشد و حتی جزیره وی نیز کاملاً در برابر تغییرات آب و هوا مقاوم نبوده است. چندی پیش، خط مشخصی از شن مروارید صورتی در امتداد ساحل دیده می‌شد، اما اکنون به علت تغییرات اقلیمی این خط در حال از بین رفتن است.