پایان برنی سندرز در «سه شنبه بزرگ» رقم خورد؟ / چرا لابی‌های قدرتمند حزب دموکرات از بایدن در برابر سندرز حمایت می‌کنند؟

یک کارشناس مسائل آمریکا معتقد است که در نتیجه شمارش دلیگیت‌ها در سه‌شنبه برنی سندرز را نیز نمی‌توان شکست خورده ارزیابی کرد. اما با توجه به لابی‌های پرقدرت داخل حزب دموکرات به نفع بایدن و استفای دو نماینده به نفع او، پیروزی چندان قاطعی برای بایدن اتفاق نیافتاده است. تعداد اختلاف دلیگیت‌ها قابل جبران است و امکان دارد در دیگر ایالت‌ها این اختلاف جبران شود.

امیر علی ابوالفتح کارشناس مسائل آمریکا در ارتباط با اهمیت انتخابات درون حزبی در سوم مارس یعنی سه‌شنبه بزرگ، به خبرنگار «انتخاب» گفت: «انتخابات درون حزبی برای نمایندگان هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه در 50 ایالت، به علاوه 6 منطقه همانند پوتوریکو، گوام و... جزیی از محدوده سرزمین تحت حاکمیت آمریکا محسوب می‌شوند، برگزار می‌شودف حدود سه تا سه ماه‌ونیم به طول می‌انجامد. در این میان در سوم مارس امسال تعداد زیادی از ایالت‌هادر رقابت‌های درون حزبی شرکت خواهند کرد که شامل 14 ایالت، یک منطقه تحت حاکمیت آمریکا و دموکرات‌های هارج از کشور می‌شود. در این روز تعداد زیادی از دلیگیت‌ها یا نمایندگان متعهد کنوانسیون ملی حزب، مشخص می‌شود که حدود 1357 دلیگیت تعیین تکلیف می‌شوند.»

وی افزود: «در حزب دموکرات هر نامزدی که 1991 دلیگیت را کسب کند، به عنوان نامزد نهایی انتخاب خواهد شد. هر یک از نامزدها بتواند به میزان قابل توجهی از آرای نمایندگان متعهد دست پیدا کند، حتی اگر به تعداد نهایی 1990 نیز نرسد، در ایالت‌های بعدی شانس قابلتوجهی خواهد داشت. در 14 ایالت روز سه‌شنبه بزرگ در سه ایالت بزرگ کالیفرنیا، نیویورک و تگزاس انتخابات برگزار می‌شود که اهمیتی سرنوشت‌ساز خواهند داشت. سه شنبه بزرگ برای هر دو حزب از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. البته امسال به دلیل حتمی بودن پیروزی ترامپ در رقابت درون حزبی، این روز آن‌چنان جذابیتی برای جموری‌خواهان ندارد.»

این کارشناس مسائل آمریکا در بخشی دیگر از گفته‌های خود تصریح کرد: «در چهار ایالت اولیه آمریکا، شانس جو بایدن در برابر برنی سندرز برای انتخاب به عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات کاهش پیدا کرد. همین امر موحب شد که در اغلب نظرسنجی‌ها که در ایالت‌های بزرگ انجام شده، سندرز حائز بیشترین آراء معرفی شود. با این وجود، در نتیجه شمارش آراء سه شنبه بزرگ، شاهد رقم خوردن نتیجه‌ای دیگر بودیم. جو بایدن، معاون باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا با کسب ۴۷ درصد آرا و ۵۶۶ دلیگیت را کسب کرده و برنی سندرز با کسب ۴۱ درصد آرا و ۵۰۱ دلیگیت در جایگاه دوم و الیزابت وارن با کسب پنج درصد آرا و ۶۱ دلیگیت در جایگاه سوم قرار گرفته است.»

ابوالفتح در ادامه تاکید کرد: «به طور حتم برنده سه‌شنبه بزرگ را می‌توان جو بایدن ارزیابی کرد. او که در انتخابات سه ایالت اولیه نتایج ناامیدکننده‌ای کسب کرده بود، در انتخابات کارولینای جنوبی، شاهد زنده شدن کمپین انتخاباتی او بودیم. اکنون نیز شاهد هستیم از مجموع 14 ایالت در 10 ایالت پیروز شده و در تعداد دلیگیت‌ها نیز از سندرز پیشی گرفته است. بر اساس نظرسنجی‌های جدید نیز او از رقیب خود پیشی گرفته است. با ادامه شمارش دلیگیت‌های ایالت کالیفرنیا ممکن است تعداد اختلاف دلیگیت‌های سندرز با بایدن کاهش پیدا می‌کند اما به نظر نمی‌رسد بر برتری بایدن لطمه‌ای وارد شود.»

وی افزود: «از سوی دیگر برنی سندرز را نیز نمی‌توان شکست خورده ارزیابی کرد. اما با توجه به لابی‌های پرقدرت داخل حزب دموکرات به نفع بایدن و استفای دو نماینده به نفع او، پیروزی چندان قاطعی برای بایدن اتفاق نیافتاده است. تعداد اختلاف دلیگیت‌ها قابل جبران است و امکان دارد در دیگر ایالت‌ها این اختلاف جبران شود. به نظر می‌رسد این رقابت تا پایان رقابت‌هایانتخاباتی درون حزبی ادامه پیدا می‌کند و هیچ کدام نمی‌توانند به حد نصاب 1991 دلیگیت دست پیدا کنند. در این شرایط، در روز کنوانسیون ملی حزب که در تابستان سال جاری برگزار می‌شود، سوپر دلیگیت‌ها اجازه رای دادن پیدا می‌کنند که حدود 600 نفر هستند. در این مرحله به دلیل تمایل سوپر دلیگیت‌ها به جو بایدن احتمالا او به عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات برای رقابت با دونالد ترامپ انتخاب خواهد شد. مگر این‌که جنبش برنی سندرز آن‌قدر محبوبیت پیدا کند که سران سیاسی حزب دموکرات نتوانند او را کنار بزنند؛ یعنی همان اتفاقی که در سال 2016 اتفاق افتاد و با وجود مخالفت تمام نخبگان حزب جمهوری‌خواه این ترامپ بود که پیروز میدان شد.»

این کارشناس مسائل آمریکا در بخشی دیگر از اظهاات خود تصریح کرد: «در وضعیت کنونی برنی سندرز شعارهای ساختارشکنانه‌ای را مطرح می‌کند اما جوبایدن به عنوان نماینده بخش سیاسیون آمریکایی بیشتر در چارچوب روال رسمی سنتی عمل می‌کند. در وضعیت کنونی پیش‌بینی پیرامون این‌که کدام یک می‌توانند رقیب جدی‌تری برای ترامپ باشند بسیار دشوار است. هر یک از آن‌ها معایب و مزیت‌های خاص خود را دارد. برنی سندرز جنبشی عامه پسند را به راه انداخته و مردم در حاشیه و نادیده‌انگاشته را مورد خطاب قرار می‌دهد اما به نظر می‌رسد که برنامه و خط‌مشی فکری او بیش از حد رادیکال هستند و جامعه آمریکا برخی ایده‌های او را بر نمی‌تابد. در سوی دیگر، جو بایدن به اندازه سندرز رادیکال نیست و با جناح راست این کشور آن‌چنان سر ناسازگاری ندارد اما نقطه ضعف او حضور چند دهه‌ای در ساختار حکومت است و در دو دهه اخیر مردم آمریکا بیشتر به سمت ساختارشکنی و نامزدهای خارج از ساختار سیاسی سنتی گرایش پیدا کرده‌اند. در حقیقت، بایدن نمی‌تواند رهبری یک جنبش سیاسی را بر عهده بگیرد.»

وی افزود: «بر این باور هستم در شرایط فعلی شکست دادن دونالد ترامپ بسیار دشوار است مگر این‌که بحرانی بزرگ در عرصه آمریکا به ویژه در نتیجه شیوع کرونا اتفاق بیافتد. با این وجود به نظر می‌رسد سندرز با وجود یهودی و سوسیالیست بودن، از شانس بیشتری نسبت به بایدن برای تقابل و پیروزی احتمالی بر ترامپ برخوردار است. در حقیقت، نگاه اکثریت جامعه آمریکا به اقلیت‌ها تغییر پیدا کرده است. این‌که اوباما در مقام یک سیاه ‌پوست رئیس‌جمهور می‌شود نشان‌گر این است که اکنون سندرز یهودی که البته به شدت ضد صهیونیسم است می‌تواند مورد اقبال شهروندان آمریکایی قرار بگیرد.»