تهران، شهر تغییرات مداوم

خبرنگار رسانه عرب زبان رای الیوم نوشت: چند روز پیش، پس از چهار سال، سفری به تهران داشتم و واقعیت ان است که حجم تحولاتی که در زمینه توسعه عمران و پیشرفت معماری ساختمانها مشاهده کردم، تهران را در نظر من، بدون هیچ مبالغه ای هم رده بزرگترین و پیشرفته ترین پایتختهای جهان جلوه داد. این تحولات، نه تنها در زمینه معماریها، بلکه در طرز تفکر مردم نیز مشهود بود. کافه های تهران تا نزدیک صبح تعطیل نمی شد و می توانستم تا سحر در آنها بمانم؛ در حالیکه در سالهای گذشته، خیلی زود، شهر خالی از رهگذر می شد.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: حجم خدمات پیشرفته ای که دولت به مردم ارائه می داد، این سوال را در ذهنم تکرار می کرد که چرا اثری از تحریم نیست؟ در مقابل، البته از کم ارزش شدن تومان ایران در مقابل دلار و افزایش قیمت کالاهای لوکس، غافلگیر شدم.

اما در مورد پرونده های داغی که ایران در قلب آنها در منطقه قرار دارد، باید گفت سطح سیاسی و نظامی در ایران، نشان دهنده قدرت و امادگی این کشور برای مقابله با چالشهاست. از سوی دیگر، مسئولان ایرانی برنامه های اعلام شده از سوی تل آویو برای مقابله با ایران را جنگ روانی می دانند و معتقدند اسرائیل از حیث نظامی و استراتژیک، حریف آنها نمی شود.

طی گفتگویی که با یکی از رهبران گروههای مقاومت در عراق داشتم، وی تاکید کرد که اخراج نیروهای آمریکایی از این کشور عربی به ساعت صفر خود نزدیک می شود. ضمن آنکه حمایت ایران از این گروهها افزایش یافته است.

اما در سوریه، ایران دلیل پاسخ ندادن به حملات اسرائیل به پایگاههای آن در سوریه را دفاع مستقیم ارتش سوریه و سرنگون کردن موشکهای اسرائیل، پیش از برخورد با هدف می داند.

ایران ائتلاف بین نظام های عربی و اسرائیل را زیان بزرگی برای دولتهای عربی می داند و تبلیغاتی که در مورد دشمنی بین ایران و دولتهای عربی می شود را غیر واقعی توصیف می کند.

در این میان، باید گفت در بین عربها فهم درستی از واقعیت موضع ایران و نفوذ آن در برخی دولتهای عربی همسایه اش وجود ندارد و ایشان نمی دانند ایران از محیط عربی چه می خواهد و به مسائل ان چطور نگاه می کند؛ چرا در برخی موارد دخالت و حمایت می کند؟

این در حالی است که آمریکا مخالف سر سخت هر گونه مذاکره عربی با ایران است؛ از این رو، دولت آمریکا این نظام های عربی را به سمت گشایش روابط با اسرائیل و دشمنی با ایران، سوق می دهد؛ که این عین یک فاجعه است.

اما ما چطور می توانیم با امت عظیم و مسلمان ایران دشمنی کنیم؟ مساله اینجا مربوط به نظام جمهوری اسلامی نیست؛ بلکه به امت بزرگ و همسایه ای ارتباط دارد که تاریخ، تمدن و جغرافیای مشترکی با آن داریم. در مقابل، به آغوش دشمنی می رویم که خاک و مقدسات ما را غصب کرده و جنایتهای جمعی در حق ملتهای عربی مرتکب شده است. مساله خطرناکتر آن است که اسرائیل در غصب حد فلسطین، جولان یا بخش هایی از لبنان، متوقف نمی شود و قطعا در آینده به دنبال گسترش نفوذ خود به باقی کشورهای عربی خواهد بود و به این ترتیب، همه ما وارد عصر صهیونیستی می شویم. این مقاله را به یاد داشته باشید تا زمانی که دولتهای عربی متوجه اشتباه خود در عادی سازی روابط با اسرائیل شوند.