نگاهی به وضعیت خطرناک رانندگان تاکسی در شهر ووهان چین / از رانندگی داوطلبانه برای فقرا و سالمندان تا ریسک ابتلا به ویروس کرونا

زندگی در شهر ووهان این روزها سخت تر از هر زمان دیگری است. شهری که از هر طرف در محاصره ویروس کرونا قرار دارد و البته قرنطینه شده است. مقررات رفت و آمد در این شهر نیز بسیار سخت گیرانه شده است و در نتیجه حتی شغلی مثل رانندگی تاکسی نیز متاثر از شرایط به حاشیه کشیده شده است.

به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب به نقل از نیویورک تایمز، این روزها شغل رانندگی تاکسی یکی از هزاران شغلی است که تحت تاثیر ویروس کرونا تغییر ظاهر داده است. درواقع رانندگان داوطلب با پوشیدن محافظ آبی ، ماسک صورت و عینک محافظ ، ساکنان ووهان، به ویژه سالمندان را برای خرید مواد غذایی ، تهیه دارو و رفتن به بیمارستان حمایت می کنند.

ژانگ لی یکی از هزاران نفری است که داوطلبانه رانندگی برای ساکنان اطراف ووهان ، شهر ممنوعه چینی ها پس از شیوع ویروس کرونا را بر عهده گرفته است. روزهای او طولانی است ، او حداقل 12 ساعت در سطح شهر تردد می کند و برای  ساکنان محلی مواد غذایی ، دارو و دیگر ملزومات را تهیه می کند. جاده هایی که او طی می کند از زمان قرنطینه شدن شهر عمدتا خالی است ، حمل و نقل عمومی متوقف شده و وسایل نقلیه شخصی نیز به منظور مهار ویروس کرونا عمدتاً ممنوع اعلام شده اند.

در زمان های عادی ، آقای ژانگ ، 32 ساله ، راننده تاکسی در این شهر چینی با 11 میلیون نفر جمعیت بود. اما پس از آنکه دولت محلی در اواخر ماه گذشته به طور ناگهانی این شهر را قرنطینه کرد ، آقای ژانگ به یکی از هزاران نفری تبدیل شد که داوطلبانه برای کمک به کاهش مشکلات حمل و نقل کمک کرده است.

آقای ژانگ ، که هنگام رانندگی لباس مخصوص و محافظ آبی، ماسک صورت و عینک مخصوص استفاده می کند، مجاز به حمل و نقل افرادی نیست که مظنون به ویروس کرونا هستند. قرار است آمبولانس ها این کار را انجام دهند. بیشتر مسافران آقای ژانگ فقیر هستند ، ساکنان سالمندی که فرزندی ندارند و خانواده آنها خارج از ووهان زندگی می کنند و به دلیل قرنطینه نمی توانند به خانه بیایند.

مسافرت های رایگان توسط نهادهای محلی ترتیب داده می شود  که به طور معمول به عنوان رابط بین ساکنان و دولت محلی عمل می کنند. در بحران فعلی ، این کمیته ها مسئول تخصیص منابع جامعه و کمک به هماهنگی با بیمارستان ها هستند. در ووهان حدود 1000 کمیته محلی وجود دارد.

مانند سایر رانندگان ، آقای ژانگ حقوق نمی گیرد. وی با این وجود در این طرح مشارکت می کند چرا که اطمینان دارد دولت در نهایت یارانه هایی را برای بازپرداخت  زحمات وی صادر می کند. بسیاری از چینی ها این رانندگان داوطلب را بخاطر اهدای وقت و انرژی خود برای کمک به همسایگان ستایش کرده اند. اما آقای ژانگ هیچ تلاشی برای پنهان کردن انگیزه پشت پرده  رفتار نوعدوستانه خود نمی کند. او می گوید: " قصد نخست من دریافت یک کمک مالی از دولت است و دوم ، برای خدمت به مردم. همه در تمام طول روز همکاری می کنند ، بنابراین من هم می توانم کاری انجام دهم تا به جامعه کمک کنم."

به طور معمول چهار راننده به هر محله اختصاص داده شده است و بسیاری از ساکنان منطقه گفته اند که تامین یک دستگاه سواری دشوار است. برخی از بیماران سالخورده برای رسیدن به بیمارستان دو ساعت پیاده روی کرده اند. رانندگان ، در سطح شهر با خطرات خاص خود همراه هستند. این روزها بیشتر ساکنان تصمیم می گیرند تا آنجا که ممکن است در خانه بمانند. یک سکوت عجیب و غریب این کلانشهر را محاصره کرده است که گاه و بیگاه با صدای آژیر آمبولانس یا یک سگ ولگرد می شکند.

آقای ژانگ گفت: "البته ، ما رانندگان نیز نگران آلوده شدن هستیم و خانواده های ما از ما بسیار نگران ترهستند ، آنها نمی خواهند ما خانه را ترک کنیم."

آقای ژانگ به همراه والدین ، ​​همسر و دو فرزند 3 و 7 ساله خود زندگی می کند. دهکده ای که وی در خارج از ووهان در آن بزرگ شده است اخیراً اخطاریه برای وی ارسال کرده  که از او خواست  کرده تا دیگر برنگردد. برای جلوگیری از ویروس ، آقای ژانگ و سایر رانندگان می گویند هنگام رفتن به خانه دوش می گیرند ، همچنین وسایل محافظ  ماشین خود را ضدعفونی می کنند. کارفرمای آنها نیز به آنان ماسک می دهد.