۵ بیماری پنهان را از ظاهر موهای‌تان تشخیص دهید

این یک واقعیت است که تغییرات ناگهانی در موها مانند ریزش مو یا نازک شدن موها هر کدام به نوعی گویای مشکلات بهداشتی قابل درمان هستند.

شما می‌توانید ۵ وضعیت پزشکی جدی را از حالت موهای‌تان تشخیص دهید:

کمبود پروتئین:

پروتئین، جزو ضروری برای ساختن موها است، بنابراین اگر به مقدار کافی پروتئین مصرف نکنید، متوجه ریزش و نازک شدن موها می‌شوید. افرادی که دارای مشکلات معده روده‌ای هستند یا افرادی که جراحی بای پس معده را انجام داده‌اند، ممکن است دارای مشکلاتی در جذب پروتئین باشند. این مشکلات را پزشک می‌تواند درمان کند؛ اما این را بدانید که بیشتر نازک شدن موها، حتی در زنان، می تواند ارثی باشد.

شوره سر:

وجود پوسته زرد یا سفید در بین موهایتان یا حتی ابروها، نشانه درماتیت سبوره است. شامپوهای مخصوص شوره و کورتیزون‌های تجویزی توسط پزشک می‌تواند درمان کننده شوره سر باشد. شوره سر می‌تواند به علت مخمر یا التهاب پوستی رخ دهد. شوره سر، معمولا در زمستان بدتر می‌شود.

استرس:

هر کسی می‌داند که استرس موهای سر را خاکستری می‌کند. استرس با ایجاد التهاب، سبب از کار افتادن سلول‌های تولید کننده رنگدانه می‌شود.

سندرم کوشینگ:

موهای شکننده نشانه‌ای از ابتلا به سندرم کوشینگ است. این سندرم در اثر افزایش ترشح هورمون کورتیزول از غده فوق کلیوی رخ می‌دهد و علائمی مانند افزایش فشار خون، خستگی و کمردرد را به همراه دارد. برای برخی افراد درمان این سندرم نیاز به جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی دارد.

بیماری تیروئید:

افرادی که دچار کم کاری تیروئید می‌شوند، ممکن است متوجه افزایش ریزش موها و تغییر در ظاهر آنها شوند. کم کاری تیروئید به معنای آن است که غده تیروئید شما به درستی کار نمی‌کند و این اختلال می‌تواند منجر به خستگی، عدم تحمل سرما، درد مفاصل، درد عضلانی، چهره پف کرده و افزایش وزن نیز بشود.

کم خونی:

اگر شما به طور ناگهانی متوجه ریزش موی سر خود شده‌اید، این می‌تواند نشانه کم خونی و فقر آهن باشد. یک آزمایش خون می‌تواند سطح آهن در خون شما را مشخص کند. افرادی که گیاه خوار هستند یا زنانی که دوره های سنگین قاعدگی را دارند، بیشتر به این عارضه مبتلا می‌شوند. مکمل‌های آهن و تغییر در رژیم غذایی با مصرف خوراکی‌های غنی از آهن این نوع ریزش مو را کنترل می‌کند. ریزش مو همچنین به طور موقت می‌تواند به تغییرات ناگهانی در سطح استروژن بعد از بارداری یا بعد از توقف مصرف قرص‌های ضد بارداری رخ دهد.