جلوی مسیر وزش باد غالب در تهران که از جنوب غربی به شمال شرقی می وزید، همه را ساختمان کرده‌ایم / درختان را قطع کردند و باغستان ها را تبدیل به برج کردند؛ انتظار معجزه نباید داشته باشیم / با این وضعیت، تا 100 سال دیگر مشکل آلودگی را خواهیم داشت

استاد دانشگاه و فعال محیط زیست بر این باور است که مریض بودن اقتصاد کشور عیان است؛ این‌که خودروسازان با قیمت قطعاتی که با دلار فلان قیمت وارد می‌شود، می‌بینیم که نمی‌توان خودرو را به 30 میلیون فروخت و ناچار هستیم قطعات چینی و تقلبی وارد شود که نتیجه آن پایین آمدن کیفیت خودروها و افزایش آلودگی هوا است.زمانی که خودرو سازان ناچار به واردات جنس چینی می‌شوند و بنزین بی‌کیفیت استفاده می‌شود، چه دست پنهانی وجود دارد.

اسماعیل کهرم بوم‌شناس و فعال محیط زیست در ارتباط با آلودگی هوای تهران و برخی دیگر از شهرهای بزرگ کشور، به خبرنگار «انتخاب» گفت: «اصطلاحی تحت عنوان «بارگذاری» وجود دارد. برای فهم این موضوع توجه به این مثال ضروری است. فرض بگیرید یک خودروی وانت ظرفیت معادل حمل دو هزار کیلو حمل بار را دارد، زمانی شما پنج هزار کیلو بر آن بار بگذارید، به طور حتم برای این وسیله مشکل ایجاد خواهد شد. زمانی که 30 درصد تولیدات و صنایع کشور در اطراف تهران مستقر هستند و جمعیتی حدود 12 میلیون نفر در شهر تهران ساکن می‌شوند. همچنین، حدود 2 میلیون و 800 هزار خودرو که برخی فرسوده هستند در این شهر تردد می‌کنند و به همین تعداد موتورسیکلت تولید می‌شود که هر کدام 8 برابر خودروها هوا را آلوده می‌کنند؛ چه انتظاری می‌توان از شورای شهر تهران یا شهردار یا رئیس سازمان محیط زیست داشت؟ نمی‌توانند که معجزه کنند.»

وی در ادامه تصریح کرد: «با این شرایط پیش‌بینی من این است که تا 100 سال دیگر نیز وضعیت همین خواهد بود. زمانی که درخت‌ها قطع شده، تاکستان‌ها و باغستان‌ها را تبدیل به برج و ساختمان کرده‌ایم. همچنین، جلوی مسیر وزش باد غالب که از جنوب غربی به شمال شرقی بود همه را ساختمان کرده‌ایم و از طرف دیگر 30 درصد صنایع را در اطراف تهران مستقر کرده‌ایم، زمانی که هوا سرد شود، به دلیل پدیده وارونگی هوا همیشه بوده و خواهد بود. در نتیجه ناچارا مدیران تنها به باد و باران متوسل می‌شوند.»

این فعال محیط زیست، در بخشی دیگر از گفته‌های خود تاکید کرد: «واقعیت این است که ما اقتصادی ناقص و مریض داریم؛ به گونه‌ای که می‌توان گفت اقتصاد کشور در «ICU» است. در اقتصاد فعلی، نمی‌توان از مافیا و دست‌های پنهان در زمینه آلودگی هوا سخن به میان آورد. بگذارید برای روشن شدن مساله یک مثال بیاوریم. در نشستی که در شواری شهر تهران برگزار شد، خودروسازان توضیح می‌دادند که ما نیز مشتاق هستیم خودرو پژوی 206 را به قیمت 35 میلیون تومان بفروشیم و نه 135 میلیون اما زمانی که دخل و خرج و قیمت قطعات که اکثرا وارداتی هستند، با نرخ دلار حساب می‌شد، پی می‌بردیم که راهی جز افزایش قیمت وجود ندارد. زمانی که قطعه خارجی با دلار چند هزار تومانی خریده می‌شود، حتما قیمت بالا خواهد رفت. البته ناچار هستند جنس چینی وارد کنند و... .»

وی افزود: «به این نوع مسائل نمی‌توان دست‌های پنهان و مافیا گفت. مریض بودن اقتصاد کشور عیان است؛ این‌که قطعه‌سازان کشور دست‌شان بسته است، عیان بوده و این‌گونه نیست چند نفر از پشت پرده امور را مدیریت می‌کنند. با قیمت قطعاتی که با دلار فلان قیمت وارد می‌شود، می‌بینیم که نمی‌توان خودرو را به 30 میلیون فروخت و ناچار هستیم قطعات چینی و تقلبی وارد شود که نتیجه آن پایین آمدن کیفیت خودروها و افزایش آلودگی هوا است. بنابراین، در مساله آلودگی هوای تهران هیچ مافیا و دست پشت پرده‌ای را نمی‌بینم، موضوع کاملا عیان است. زمانی که خودرو سازان ناچار به واردات جنس چینی می‌شوند و بنزین بی‌کیفیت استفاده می‌شود، چه دست پنهانی وجود دارد.»

اسماعیل کهرم بوم‌شناس، در ادامه تاکید کرد: «شما اطلاع دارید که با وجود داشتن خودروهای با کیفیت رنو، پژو و سایر برندهای معتبر جهانی و وجود بنزین با کیفیت یورو 5 در پاریس پایتخت کشور فرانسه طرح زوج و فرد به صورت مداوم اجرا می‌شود. اگر در پی حل کوتاه مدت و مقطعی مساله باشیم همین راه‌حل‌های کنونی جوابگو هستند و اگر نه در پی راه‌‍حل بینادین و بلندمدت هستیم، باید توجه داشته باشیم که چه بر سر این شهر آمده است. فروختن تمرکز و امتیازاتی که شهرداری مجوز داد، ریشه درختان سبز این شهر را نابود کرد. درختان آلودگی هوار را می‌گرفتند و اکسیژن تولید می‌کردند. راه‌حل در قالب تجهیز بیشتر سامانه حمل و نقل عمومی و افزایش سامانه طرح ترافیک همگی کوتاه مدت هستند اما جنگل‌کاری و تمرکز زدایی جمعیتی از تهران، تنها راه‌حل ممکن هستند.»