آیا ماجرای پهپاد جاسوسی سری آمریکا با نور آبی درخشان صحت دارد؟ / ایران چگونه با تشکیل یک نیروی ویژه از مراکز هسته‌ای خود محافظت می‌کند؟

دیوید آکس در نشنال اینترست نوشت: ایران و آمریکا تنها کشور‌هایی هستند که از قدرتمند‌ترین جنگنده رهگیر در دهه‌های گذشته یعنی تامکت اف-۱۴ در یگان هوایی خود استفاده کرده اند. این جنگنده دو موتوره نقش مهمی در جنگ‌های ایران داشته است.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: نیروی هوایی ایران در طول جنگ ایران و عراق بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ از جنگنده‌های کلاس اف-۱۴ استفاده کرد. خلبان‌های ایرانی تامکت در واقع تنها کسانی هستند که به طور موفقیت آمیز از موشک‌های دوربرد‌ای آی ام-۵۴ جنگنده اف-۱۴ برای سرنگون کردن هواپیما‌های دشمن استفاده کرده اند.

تهران در سال‌های بعد از جنگ توانست اف-۱۴‌های خود را تعمیر و به روز رسانی کند. آن‌ها با وجود تحریم‌های آمریکا تلاش کردند به قطعات این جنگنده در بازار‌های دنیا دست پیدا کنند.

نیروی هوایی آمریکا در سال ۲۰۰۶ جنگنده‌های اف-۱۴ خود را بازنشسته کرد. اما هنوز ۴۰ جنگنده تامکت در نیروی هوایی ایران حضور دارند. وظیفه اصلی آن‌ها دفاع از سایت‌های هسته‌ای ایران است. اما مطابق با یکی از مقاله‌های جالب منتشر شده در مجله هواپیما‌های جنگی، خلبان‌های تامکت ایران در ماموریت‌های خود با هواپیمای بسیار مرموزی برخورد داشته اند.

ایرانی‌ها معتقد بودند که این اشیاء در واقع پهپاد‌های جاسوسی متعلق به آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا بوده اند. اما آن‌ها مشخصه‌ها و قابلیت‌هایی را به این هواپیما‌های بدون سرنشین نسبت داده اند که در بین هیچ کدام از پهپاد‌های موجود مشاهده نمی‌شود.

در سال ۲۰۱۲ حتی گزارش‌هایی در مورد سرنگونی یک اف-۱۴ توسط این هواپیما‌های مرموز منتشر شده بود. البته ادعا‌های ایران را نمی‌توان به طور مستقل تایید کرد.

ایران در طول چند دهه گذشته سه تاسیسات هسته‌ای مهم ساخته است که می‌توانند برای ساخت تسلیحات هسته‌ای مورد استفاده قرار بگیرند: راکتور‌های بوشهر و اراک و یک مرکز غنی سازی اورانیوم در نطنز.

اولین بار نهاد‌های اطلاعاتی غربی وجود این مرکز غنی سازی را در سال ۲۰۰۲ فاش کردند. مجله هواپیما‌های جنگی در مقاله خود می‌نویسد که تعدادی پهپاد تجسس برای جمع آوری اطلاعات به این منطقه اعزام شده بودند.

ایران در سال ۲۰۰۴ به منظور محافظت از مراکز هسته‌ای خود یک نیروی ویژه متشکل از هشت جنگنده اف-۴، هشت جنگنده اف-۱۴، یک هواپیمای ۷۰۷ و همچنین یک هواپیمای سی-۱۳۰ مجهز به تجهیزات سنسور و رادیو را سازمان دهی کرد. خلبان‌های ایرانی در طول ماموریت‌های خود با پهپاد‌های مرموزی برخورد داشتند که دارای ویژگی‌های باور نکردنی بودند.

مطابق با گزارش‌های منتشر شده، این هواپیما‌های بدون سرنشین توانایی ایجاد اختلال در سیستم‌های هدایتی و راداری را داشتند. آن‌ها خارج از جو زمین با سرعت ده ماخ پرواز میکردند. این پهپاد‌ها در ماموریت‌های خود در شب یک نور آبی درخشان را ساتع می‌کردند. به همین خاطر بعدا با عنوان اشیای درخشان توصیف شده بودند.

مجله هواپیما‌های جنگی در مقاله خود می‌نویسد: «در چندین مورد جنگنده‌های اف-۱۴ با این اشیای ناشناس روبرو شدند، اما سیستم‌های جنگ افزار آن‌ها به درستی کار نمی‌کردند».

البته پنتاگون و سیا به احتمال زیاد از هواپیما‌های تجسس برای جمع آوری اطلاعات در مورد مراکز هسته‌ای ایران استفاده می‌کنند. جنگنده‌های ایران در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ تلاش کردند که پهپاد‌های آمریکایی را در نزدیکی قلمرو هوایی تهران ردیابی کنند.

نیروی هوایی آمریکا در سال ۲۰۰۹ به وجود یک پهپاد سری جدید اعتراف کرد که با هماهنگی نهاد‌های اطلاعاتی در ماموریت‌ها شرکت می‌کند. پهپاد‌های سنتینل آر کیو-۷۰ در حال انجام ماموریت در جنوب افغانستان در نزدیکی قلمرو هوایی ایران بودند. در سال ۲۰۱۱ یکی از این پهپاد‌ها در مرز ایران با افغانستان توسط سربازان ایرانی توقیف شد.

البته هیچ کدام از پهپاد‌های موجود در ارتفاع بالا پرواز نمی‌کنند و نور آبی درخشان از آن‌ها ساتع نمی‌شود. هیچ کدام از آن‌ها توانایی ایجاد اختلال در سیستم‌های رادار را نیز ندارد.

شایعاتی در مورد استفاده سیا و پنتاگون از یک پهپاد سری رادار گریز منتشر شده اند. حتی در صورتی که این موضوع صحت داشته باشد، بعید به نظر می‌رسد که این پهپاد‌ها مطابق با ادعا‌ها با سرعت ده ماخ پرواز کنند.