چرا نازی ها روی دوقلوها وسواس داشتند؟ / داستان تلخ کودکانی که قربانی آزمایشهای غیرانسانی شدند

لازم نیست زیاد اهل مطالعه تاریخ باشید تا ماجرای پزشک بی رحم آلمانی؛جوزف منگله و آزمایشهای وحشتناک او روی اسرا را بدانید. پزشکی که در دوران قدرت مطلق نازی ها در آلمان و در جریان جنگ های جهانی در مدتی حدودا 20 ماهه هزاران کودک را تحت آزمایشهایی مرگبار و غیرانسانی قرار داد. اما در این دوران دوقلوها بیش از سایر کودکان در خطر بودند.

به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، سالها پیش(در دهه 1940) اوا موز و خواهر دوقلوی او که ده ساله بودند در میان هرج و مرج ورود به آشویتس به مادرشان چسبیده بودند. پیش از ورود به اردوگاه مرگ آنها  در یك سفر طولانی از مجارستان داخل یك ماشین با بدترین شرایط تهویه به این منطقه منتقل شده بودند.  

وقتی این دو خواهر نزدیک بخش ورودی اردوگاه شدند، ناگهان یک افسر اس اس جلوی دختران همسان متوقف شد. وی از مادرشان پرسید: "آیا آنها دوقلو هستند؟" مادر دوقلوها پاسخ داد: "بله. این خوب است؟" افسر سر تکان داد و زندگی اوا موز و خواهرش برای همیشه تغییر کرد. نگهبان اس اس او و میریام را به زور از مادرشان گرفت و در حالی  که آنها فریاد می زدند و نام مادر را صدا می کردند با خود برد. آنها هرگز مادرشان را دوباره ندیدند.

اوا و میریام به سرعت سوژه یک برنامه آزمایش گسترده پزشکی غیر انسانی در آشویتس شدند. برنامه ای که صرفاً هزاران دوقلو ، که بسیاری از آنها بچه بودند را هدف قرار داده بود. این برنامه به سرپرستی پزشک بی رحم؛ جوزف منگله  انجام می شد و دوقلوهایی مانند اوا و میریام را به موش آزمایشگاهی هایی ناخواسته تبدیل می کرد؛ آزمایشاتی که حدود 3000 کودک در آشویتس را در معرض بیماری، توهین جنسی و فیزیکی و شکنجه قرار داد.

دوقلوهای داستان ما از دیگر زندانیان جدا و به آزمایشگاه منتقل شدند. منگله معمولاً از یکی از دوقلوها به عنوان نمونه کنترل استفاده می کرد و دیگری را در هر نوع آزمایشی قرار می داد. از انتقال خون آلوده گرفته تا تلقیح اجباری ، تزریق بیماری ، قطع عضو و حتی تزریق سم و مرگ.

هدف از این آزمایش ها بررسی تاثیرمولفه های ژنتیکی بر مقاومت در برابر بیماری ها، واکنش های فیزیکی و حتی ویژگی های روانشناختی بود. اما این ایده یعنی آزمایش روی نمونه انسانی اساسا مردود محسوب می شد و به لحاظ انسانی به مثابه شکنجه در نظر گرفته می شد. اما این موضوعات برای منگله اصلا اهمیتی نداشت. او  تحت تاثیر و شیفته رهبر حذب نازی؛هیتلر بود و در نتیجه شدیدا نژادپرست و عضوی فداکار  برای حزب نازی بود. در سال 1943 ، او به عنوان یک افسر پزشکی در آشویتس شروع به کار کرد. در ابتدا منگله مسئولیت یک اردوگاه را داشت اما به مرور منگله به پزشک ارشد کل اردوگاه ارتقا یافت و برای آزمایش ایده های وحشتناک خود فرصت را مناسب دید.

دوقلوهای منگله  از برخی از مشکلات دیگر زندانی ها در امان بودند، برای مثال آنها به اتاق گاز نمی رفتند، در یک محله جداگانه زندگی می کردند و به آنها غذای اضافی و مراقبت های پزشکی داده می شد. در عوض از آنها به عنوان نمونه آزمایش های غیر انسانی منگله استفاده می شد. مردی که به علت ظلم بی حد خود بین زندانیان به فرشته مرگ مشهور شده بود.

از نظر اوا زندگی به عنوان یک دوقلوی منگله به معنای ساعت ها برهنگی کشیدن و  تزریق ماده ای ناشناخته به بدنش می شد. افزون بر این وزن و قد او و خواهرش مرتب با یکدیگر مقایسه می شد. اوا می گوید: " با وجود این که یک کودک ده ساله بودم می دانستم كه ما به علت دوقلو بودن مهم هستیم و هر روز دعا می کردم خواهرم نیز زیر بار آزمایش ها دوام بیاورد. ما هرگز مجاز به تعامل با كسی در قسمت های دیگر اردوگاه نبودیم. ما آن وقت ها دقیقا نمی دانستم که در آزمایش های ژنتیکی مورد استفاده قرار می گیریم."

البته مطالعه دوقلوها از سالها قبل نیز برای انسان شناس ها و متخصصین ژنتیک جذاب بود، به عنوان مثال ، در دهه 1930 ، گروهی از محققان آمریكایی دوقلوهایی را با هم مقایسه می كردند كه از هم جدا شده بودند اما آنها هیچ گاه با روشهای بی رحملنه منگله عمل نمی کردند. شکست نازی ها در جنگ جهانی  به آزمایش منگله روی دوقلوها در آشویتس پایان داد. در پایان جنگ ، "فرشته مرگ" موفق به فرار شد و تحت حمایت هواداران نازی ، تا زمان مرگ در برزیل در آمریکای جنوبی زندگی کرد. اما بسیاری از همدستان وی و شکنجه گران نازی در دادگاههای سریالی و طولانی و  140 روزه در نورنبرگ محاکمه شدند. این دادگاه به هفت حکم اعدام و تصویب قانون نورنبرگ منجر شد. قانونی که مجموعه ای از مفاهیم جدید  مثل رضایت آگاهانه از حضور در آزمایش پزشکی را شامل می شد.

تنها 200 نفر از مجموع  3000 دوقلویی که تحت آزمایش های پزشکی آشویتس قرار گرفتند زنده مانده بودند. در میان آنها اوا و میریام نیز بودند. در دهه 1970 ، اوا موزس شروع به سخنرانی در مورد تجربیات خود و جستجوی سایر بازماندگان کرد. سرانجام  وی و میریام یک موسسه غیر انتفاعی به نام فرزندان آزمایشگاه مرگبار آشویتس نازی تاسیس کردند و بیش از 100 بازماند دوقلو دیگر را ردیابی کردند. آنها  مستند تجارب خود و نتایج آزمایشات اغلب ناشناخته ای را که در آشویتس روی بدنشان انجام شده بود به محافل علمی ارائه کردند. اوا موز در ژوئیه سال 2019 در سن 85 سالگی درگذشت.