حسن جوهرچی از ارادتش به امام هشتم (ع) میگوید

- در سال چند بار به پابوس آقا مشرف می‌شوید؟
هرچندبار که ایشان بطلبند. باور کنید هربار که به مشهد آمدم به دست خودم نبوده است. یعنی شرایط طوری رقم خورده است که به‌طور ناگهانی متوجه شدم در مشهد و روبروی حرم حضور دارم. برنامه‌ی خاصی برای سفر به مشهد نداشته و ندارم ولی با این حال در تمامی فصول سال به‌طور مرتب مشرف می‌شوم.

- به چه بهانه‌ای؟ مسئولیت کاری؟
به بهانه‌های مختلف. اما هروقت که دلم تنگ می‌شود، تنها می‌آیم. یک روزه؛ صبح می‌آیم و عصر برمی‌گردم.

- وقت‌های دل‌تنگی‌تان به آقا چه می‌گویید؟

اجازه بدهید نگویم

- می‌خواهیم بدانیم چه‌طور با ایشان ارتباط برقرار می‌کنید؟
آقاجون... همیشه می‌گویم آقاجون... این لفظ را خیلی دوست دارم.

- از این لفظ چه استنباطی دارید؟
احساس می‌کنم آقا علی‌بن موسی‌الرضا(ع) جان ما هستند. ببینید ائمه‌ی اطهار(ع) در ایران زمین از قدیم‌الایام و از روز حضورشان در کشور ما همیشه حرف اول را زده و می‌زنند. ببینید اربعین و دسته‌ها را... ما برای امام حسین‌مان دو ماه عزاداری می‌کنیم. نه تنها ایشان بلکه تمامی ائمه‌ی بزرگوارمان را عاشقانه دوست داریم.

- اگر دل‌تنگ باشید و نتوانید به زیارت بیایید چه می‌کنید؟
از همان دور هر چه می‌خواهم با امام(ع) در میان می‌گذارم و مطمئنم که ندای دلم را می‌شنوند.

- خواسته‌ای از ایشان داشته‌اید که لبیک نگفته باشند؟
بله. در این مواقع مطمئنم که خواسته‌ام را با حضور مطالبه نکرده‌ام. می‌گویند دو رکعت نماز با حضور قلب به قدر عمری عبادت می‌ارزد. حتما با حضور مطالبه نکرده‌ام اما هر بار که با حضور خواسته‌ام، گرفته‌ام.

- تشرف به حرم مطهر از کدام ورودی برای‌تان دل‌چسب‌تر است؟
ورودی اصلی؛ خیابان امام رضا(ع) باب‌الرضا(ع) معروف

- چرا؟
خیلی دوستش ‌دارم. یاد کودکی‌هایم می‌افتم در دوران کودکی از همان‌جا می‌آمدم. البته در حال حاضر خیلی تغییر کرده و عمران و آبادانی صورت گرفته است. در آن زمان به این شکل نبود. اما این چشم‌انداز که از میانه‌ی خیابان، گنبد و بارگاه حضرت مشخص است برایم خیلی زیبا جلوه می‌کند.

- نخستین‌بار که به حرم آمدید را به‌خاطر دارید؟
نه. چون کمتر از یک سال داشتم ولی همیشه قصه‌ی سفرمان را برایم تعریف کرده‌اند. عکس آن سفرم را هم دارم.

- معماری حرم مطهر چقدر برای‌تان جاذبه دارد؟
معماری حرم مطهر رضوی خیلی پیچیده است. تا به حال خیلی توجه‌ام را جلب خود کرده است. چندبار هم به این خاطر در حرم گم شده‌ام.

- از چه منظری پیچیدگی دارد؟
احساس می‌کنم شاید برگرفته از پیچیدگی ذهن معماران قدیم و جدید ایرانی است. معماران اسلامی ـ ایرانی به همین دلیل در دنیا بی‌نظیرند. همین مسجد گوهرشاد یا مسجد امام در اصفهان و یا خیلی از اماکن مذهبی و مساجد دیگر در کشور بناهای اعجاب‌آوری هستند. حداقل در جهان اسلام نظیر معماری به کار رفته در حرم را سراغ ندارم. مثلا بنای بیضی شکل نقاره‌خانه یا خیلی از بناهای شگفت‌انگیز دیگر در این مجموعه؛ خود گنبد طلایی یا پنجره‌ی فولاد که فوق‌العاده است. این‌ هنرها توجهم را به سمت ارادت معماران در سالیان متوالی جلب می‌کند. شاید همین عشق و ارادت است که خیل عظیمی را پشت پنجره فولاد نگاه می‌دارد.

- قبلا در گفت‌وگویی اشاره کرده بودید که خیلی سلام به آقا بدهکارید. الآن چه‌طور فکر می‌کنید؟
ما هنوز هم خیلی بدهکاریم. من فکر می‌کنم ما به ائمه‌ی اطهار(ع) تا پایان عمرمان بدهکاریم. آقا ولی‌نعمت کشورمان هستند. اگر توفیق بودن درکنار ایشان نصیب‌مان نمی‌شود به‌خاطر کوتاهی و کم‌توجهی ماست. البته از هرجا که باشیم زیارت‌مان با حضور قلب قبول است اما پیچ و خم زندگی روزمره گاهی برخی از مسائل را از ذهن‌مان دور می‌کند. اگر بتوانیم این توفیق را داشته باشیم که هر پگاه با یاد بزرگان بیدار شده و شب با یادشان به خواب برویم، قطعا آرامش بیشتری در زندگی می‌یابیم، توکل‌مان بیشتر شده و مطمئنا موفقیت‌مان بیشتر می‌شود.

- موقع نقاره‌زنی در حرم حضور داشته‌اید؟ چه حس و حالی پیدا می‌کنید؟
خیلی عجیب است. فضای عجیبی را در حرم جاری می‌کند. در این موقع همه سکوت می‌کنند و صدای کسی در نمی‌آید. سکوت مطلق...

- ماه مبارک رمضان سال گذشته در برنامه‌ی «ماه عسل» میزبان خادمان آستان قدس رضوی بودید. این میزبانی چه حسی داشت؟
آن برنامه ویژه‌ترین برنامه‌ام بود. من در آن برنامه این سعادت را داشتم که پرچم اهدایی آستان مقدس حضرت ثامن‌الحجج(ع) به سازمان صدا وسیما را تحویل گرفتم. خیلی خوشحال بودم. این پرچم برای نخستین‌بار به سازمان اهداء می‌شد و من اولین کسی بودم که آن را تحویل گرفتم و الآن هم این پرچم زینت‌بخش برنامه‌ی«پارک ملت» است که به تناوب در برنامه‌ها از آن تبرک می‌گیرند.