سطحی از منافع مشترک، مقتدی صدر را راهی تهران کرده / حضور صدر در کنار مقام معظم رهبری را امری ساده نمی توان ارزیابی کرد / سفر مقتدی مطمئنا گامی مهم در راستای نزدیکی بیشتر میان ایران با ائتلاف سائرون در پارلمان عراق است / اشتراک مذهبی، او را با تهران گره زده / اختلافات صدر با ایران را هیچگاه نمی‌توان در مقام «دشمنی و ستیز» مورد خوانش قرار داد

عمر ناظم دباغ، نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران در ارتباط با سفر مقتدی صدر به ایران و حضور او در کنار رهبر معظم انقلاب در مراسم عزاداری شام غریبان در حسینیه امام خمینی (ره)، بر این باور است که «سفر مقتدی صدر، مساله‌ای غریب و عجیب نیست. او در مقام یکی از شخصیت‌های مذهبی  و سیاسی شیعه که دارای پایگاه اجتماعی قابل توجه در کشور عراق است نمی‌تواند استثنایی در مناسبات تاریخی میان ایران با شیعیان عراقی در نظر گرفته شود. واقعیت این است که همواره مراجع مذهبی شیعه سطحی گسترده و مثبت از مناسبات را با مراجع مذهبی و حکومتی ایران در سال‌های بعد از انقلاب داشته‌اند.»

دباغ در گفتگو با «انتخاب» اظهار داشت: «هر چند طی چند سال گذشته بارها شاهد اختلاف‌نظرهایی میان صدر با ایران بوده‌ایم اما در نهایت اشتراک مذهبی آن‌ها را با ایران گره خواهد زد. در این میان، تنها مساله زمان و موقعیت مناسب است که اهمیت دارد.»

این دیپلمات عراقی، در بخشی دیگر از گفته‌های خود تصریح کرد: «در عرصه سیاست هیچ‌گاه نمی‌توان به شکل مطلق بر تنش یا دوستی انگشت گذاشت. همان‌گونه که در برخی شرایط مقتدی صدر سطحی از اختلاف‌نظر را با ایران داشته، در موقعیت جدید سطحی از منافع مشترک، او را راهی تهران کرده است. مطمئنا می‌توان سفر مقتدی صدر به ایران را گامی مهم در راستای نزدیکی بیشتر میان ایران با ائتلاف سائرون در پارلمان عراق ارزیابی کرد.»

ناظم دباغ افرود: «سفر مقتدی صدر به تهران و حضور او در مراسمی با حضور رهبر ایران، تاثیری ایجابی و مثبت بر مناسبات میان تهران با بغداد خواهد گذاشت. ائتلاف سائرون در مقام بزرگ‌ترین جریان حاضر در پارلمان، نمایندگانی در حکومت و دستگاههای مختلف دارد. حضور رهبر این جریان در تهران، به طور حتم تاثیری مثبت بر مناسبات آن‌ها با تهران خواهد گذاشت و می‌تواند در نزدیک شدن دو کشور تاثیر داشته باشد.»

وی در ادامه تصریح کرد: «نمی‌توان حضور صدر در کنار مقام معظم رهبری را امری ساده و ظاهری ارزیابی کرد. یک شخص نمی‌تواند در چنین مراسمی حضور پیدا کند و بعد از بازگشت به کشور خود سخنانی در مسیر خلاف کنش خود بر زبان براند. واقعیت این است که اختلافات میان صدر با ایران را هیچگاه نمی‌توان در مقام «دشمنی و ستیز» مورد خوانش قرار داد بلکه بیشتر در قالب اختلاف‌نظر قابل تحلیل است.»