شهریه دانشگاه و اجاره خانه باعث شد که مری مبگووا ، دانشجوی دانشگاه نیری کنیا ، در جستجوی شغل باشد. در ابتدا ، او سعی داشت تا بیمه نامه بفروشد، اما این فقط به کمیسیون اندکی از سهم بیمه نامه ها محدود می شد، سپس او مسئول پذیرش هتل شد و این کار نیز سود چندانی نداشت. سرانجام، یکی از دوستانش به او کمک کرد تا با موفقیت به شغلی برسد که به "تقلب آکادمیک" مشهور شده و اکنون یک صنعت پردرآمد در کنیا است که شامل انجام تکالیف علمی به صورت آنلاین برای دانشجویان دانشگاه های ایالات متحده، انگلیس و استرالیا است.
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب به نقل از نیویورک تایمز، مری نسبت به کاری که انجام می دهد احساساتی متضاد دارد. او می گوید: " از یک سو این کار تقلب است و از سوی دیگر من کار دیگری نمی شناسم که حقوقش بالا باشد. ما باید پول در بیاوریم ما باید زندگی کنیم. "
از آنجا که دادستان های فدرال امسال گروهی از والدین و مربیان ثروتمند را به دلیل کلاهبرداری گسترده مالی متهم کردند ، مزایایی که دانشجویان ثروتمند آمریکایی در پذیرش دانشکده ها از آن برخوردار هستند، مورد بررسی قرار گرفته است و توجه کمتری به ترفندهایی شده که برخی از دانشجویان مرفه پس از ثبت نام استفاده می کنند.
تقلب در دانشکده چیز جدیدی نیست ، اما اینترنت اکنون این امکان را در مقیاس جهانی و صنعتی فراهم می کند. وب سایت های پر زرق و برق، با نام هایی مانند Ace-MyHomework و EssaySharkبه شدت رواج پیدا کرده اند که به مردم کشورهای در حال توسعه امکان می دهد تا تکالیف آمریکایی ها را تکمیل کنند.
اگرچه اینگونه مشاغل بیش از یک دهه است که وجود دارند ، اما کارشناسان می گویند تقاضا در سالهای اخیر افزایش یافته است زیرا سایت ها با پیچیدگی بیشتر ، دارای خط تلفن خدمات مشتری و تضمین برگشت پول هستند. نتیجه چیست؟ میلیون ها مقاله سالانه در یک صنعت گسترده در جهان سفارش داده می شود که درآمد کافی را برای برخی از نویسندگان آنها فراهم می کند. در نتیجه این شغل یعنی مقاله نویسی برای خارجی ها به یک شغل تمام وقت تبدیل شده است.
صنعت مقاله نویسی برای خارجی ها در بسیاری از کشورهای در حال توسعه به ویژه کنیا ، هند و اوکراین به طور قابل توجهی گسترش یافته است؛ برای مثال یک گروه فیس بوکی متشکل از نویسندگان دانشگاهی در کنیا بیش از 50،000 عضو دارد. بعد از یک ماه آموزش ، خانم مبگووا شروع به تولید مقاله هایی در مورد همه چیز کرد. به طور میانگین او در بهترین حالت حدود 320 دلار در ماه حقوق دارد. نیویورک تایمز این اطلاعات را از خانم مبگووا با نام و نشانی مستعار دریافت کرد، چرا که او می ترسید این اطلاعات مانع از ادامه فعالیت های وی در این حوزه شود.
هنوز مشخص نیست که از این نوع مقالات در سطح علمی گسترده و با هدف تقلب استفاده می شود یا خیر اما یک مطالعه در سال 2005 روی دانشجویان در آمریکای شمالی نشان داد كه 7 درصد دانش آموختگان پذیرفته شده در سطوح بالا از مقالاتی استفاده کرده بودند که از اساس توسط فرد دیگی نوشته شده بود. در حالی كه 3 درصد پذیرفته شدگان رسما قبول کرده بودند كه مقالات خود را از شرکت های تولید مقاله تهیه كرده اند. كت الیس ، محقق برجسته در مورد این موضوع ، می گوید كه میلیون ها مقاله هر ساله در سراسر جهان سفارش داده می شود.
تریشیا برترم، مدیر دفتر صداقت دانشگاهی در دانشگاه کالیفرنیا ، سن دیگو ، گفت: "این یک مشکل بزرگ است. اگر کاری در این باره نکنیم ، هر دانشگاه معتبر را به کارخانه مدرک سازی تبدیل خواهیم کرد.وقتی اینگونه وب سایت ها بیش از یک دهه پیش پدیدار شدند ، اشاراتی مضحک به خدمات تدریس و نگارش مقاله می کردند. اکنون این سایت ها واقعا قوی شده اند و تشخیص تقلب دشوار شده است."
وی ادامه داد: "درواقع اکنون می توانید با آرامش خاطر بدانید که نویسندگان متخصص و معتبر مقاله ای با کیفیت بالا و 100٪ را تولید می کنند که فقط برای شما نوشته شده است ، در حالی که شما به جای درس خواندن مشغول خوش گذرانی هستید. "
هزینه مقالات مربوط به سال اول دانشکده که طی دو هفته آماده شوند 15 دلار است و مقالاتی که 48 ساعتع تحویل داده می شوند 42 دلار قیمت دارند. یکی از سایت های تحویل مقاله به نام EssayShark.com قول می دهد: "مهم نیست که به چه نوع مقاله علمی نیاز دارید ، با استخدام یک مقاله نویس با قیمتی که می توانید به راحتی هزینه کنید به سادگی و امنیت مقاله را دریافت می کنید و وقت بیشتری برای خود و سرگرمی های خود خواهید داشت.
مدیر روابط عمومی EssayShark گفت كه این شركت خدمات خود را تقلب نمی داند و به دانشجویان هشدار داد كه مقاله ها فقط برای اهداف تحقیق و مرجع هستند و به عنوان كار خود دانشجو در نظر گرفته نمی شوند. و می گوید: "ما بارها گفته ایم که به دنبال سرقت ادبی یا اقدامات دیگری در سطح کلاهبرداری دانشگاهی نیستیم."
نماینده UvoCorp ، یکی دیگر از شرکت های تولید مقاله نیز ، گفت خدمات ما به منظور تشویق تقلب نیست. این نماینده در یک ایمیل به نیویورک تایمز گفت: "ایده طراحی محصول ما این است که به مردم کمک کنیم تا نیازهای خاصی را که با آنها مقابله می کنند درک کنند و مطابق با آن پاسخی داشته باشند ، نویسندگان ما در دستیابی به این کار با روشی مناسب به دانشجویان کمک می کنند. طبق سیاست های ما ، مشتریان نمی توانند از هرگونه مشاوره ای که از ما دریافت می کنند با نام خودشان استفاده کنند."
رسوایی های بزرگ مربوط به تقلب در استرالیا باعث شد که مقامات دانشگاه در آنجا سعی در سرکوب این عمل کنند و تلاش مشابهی برای مقابله با صنعت تولید مقالات در انگلیس پدیدار شده است، اما در ایالات متحده خبری از مبارزه جدی با تقلب نیست. تقلب به طور رسمی در 17 کشور غیرقانونی است ، اما مجازات برای آن بسیار سبک است و اجرای آن نیز نادر است. کارشناسان گفته اند که هیچ قانون فدرالی در ایالات متحده یا در کنیا خرید یا فروش اوراق آکادمیک را ممنوع نمی کند ، اگرچه سؤالاتی درباره اینكه این صنعت با قوانین مالیاتی مطابقت دارد یا خیر وجود دارد.
بیل لولر ، معاون مدیریت محصول شرکت Turnitin؛ شرکتی که نرم افزاری را برای کشف سرقت ادبی ایجاد کرده است، می گوید: "از آنجا که نهادهای آمریکایی مانند دانشگاه های استرالیا سرشان به سنگ نخورده است، اساسا وانمود می کنند که چیزی به نام تقلب در دانشگاه ها و نهادهای آموزشی این کشور وجود ندارد این در حالی است که برخی دانشجویان را می شناسیم که حتی یک بار هم در کلاس های درس شرکت نکرده یا تکالیف درسی را انجام نداده اند بلکه همه موارد را با کمک تقلب آکادمیک گذرانده اند."
یکی از موانعی که باعث می شود پیگیری این نوع تقلب سخت باشد این است که مقالات مذکور کپی یا شبه کپی نیستند و واقعا توسط یک فرد به شکل جدید نوشته شده اند، بنابراین نمی توان گفت مقاله به خودی خود مشکل دارد. بلکه موضوع این است که مقاله توسط فردی که باید، نوشته نشده است.
روش بازاریابی این نوع سایت ها نیز جالب است. برخی از وب سایت ها مانند eBay عمل می کنند و خریداران و فروشندگان را درمورد تکالیف خاص به یکدیگر پیشنهاد می دهند. برخی دیگر مانند اوبر فعالیت می کنند و دانشجویان ناامید را با نویسندگان موجود هماهنگ می کنند. در هر صورت ، هویت و مکان های نویسندگان و دانشجویان پوشیده است، همانطور که دانشکده های مربوط به این تکالیف نیز معین نمی شوند.
با این وجود ، در برخی از تکالیفی که خانم مباگووا به روزنامه نیویورک تایمز ارائه داده است ، نام کالج هایی که مقاله ها متعلق به آن ها است مشخص شده است. برای مثال یک تکلیف از دانشجویان خواسته بود در مورد راه حل یک مشکل در جامعه بنویسند ، و مقاله خانم مبگووا مشکلات مربوط به پارکینگ در اطراف دانشگاه ایالتی آریزونا را شرح می داد. برت هوول ، سخنگوی دانشگاه ایالتی آریزونا در واکنش به این رسوایی گفت که این دانشگاه قادر به تعیین هویت این مقاله نیست.
به گفته روی نوریس یکی دیگر از تولید کنندگان مقالات تقلبی، در کنیا ، کشوری با درآمد سرانه سالانه حدود 1700 دلار ، نویسندگان موفق می توانند به اندازه 2000 دلار در ماه درآمد کسب کنند.روی 28 ساله که مایل به افشای نام اصلی خود نیست فارغ التحصیل مدرک مهندسی عمران بود و هنوز هم آن رشته را "اشتیاق" خود می نامد ، اما پس از سالها درخواست ناموفق برای شغلی مناسب، وی به شکل تمام وقت شروع به نوشتن برای دیگران کرد. وی گفت که به اندازه کافی برای خرید ماشین و یک قطعه زمین درآمد کسب کرده است ، اما این باعث شده او در مورد وعده هایی که هنگام جوانی شنیده ناراحت باشد. وعده هایی در مورد فرصت هایی که بعد از تحصیل در دانشگاه به سمتش می آیند. روی می گوید: "شما حتی می توانید بالاترین سطح تحصیلات را نیز بدست آورید ، اما هنوز هم ممکن است شغلی مناسب را پیدا نکنید."
با پیوستن تعداد بیشتری نویسندگان خارجی به این صنعت ، برخی سایت ها در یک پیچ و تاب عجیب در مورد جهانی سازی و برون سپاری ، تبلیغات آمریکایی و جذب نویسنده خود در این کشور را آغاز کرده اند. یک سایت رسما هدف اصلی خود را "بازگشت شغل به آمریکا" ذکر کرده است. نویسندگان آمریکایی که بعضی اوقات به ازای هر صفحه 30 دلار می گیرند، می گویند که آنها خدمات با کیفیت بالاتری را ارائه می دهند چرا که زبان مادری آنان انگلیسی است و در نتیجه غلط های نوشتاری کمتری دارند.
خانم مبگووا به عنوان یک دانشجوی دانشگاه کنیا ، در شروع کار خود به اندازه صفحه ای 4 دلار کار می کرد. او گفت که کم کم سعی کرده در مقالات خود از واژگانی که در فیلم ها و رمان های آمریکایی می دیده استفاده کند تا مقالات خود را با ارزش تر جلوه دهد.
خانم مبگووا، 25 ساله است و مادر خود را در سال 2001 در اثر دیابت از دست داد. از آن زمان او عهد کرد که در مدرسه تعالی داشته باشد تا روزی بتواند از برادر و خواهر کوچکتر خود پشتیبانی کند.وام دولتی و خاله ها و عموهایش به او کمک کردند تا هزینه دانشگاه را بپردازد. اما او همچنین کار کرد سعی کرد پیشرفت کند. مبگووا می گوید که او عاشق یادگیری است و گاهی آرزو می کند که او کسی بود که در دانشگاه های آمریکایی ثبت نام کرده بود و به جای نوشتن مقاله برای دیگران برای خودش می نوشت.
به نظر می رسد انفرادی کار کردن در این حوزه جواب نمی دهد و همه باید از طریق سایت معرفی شوند. مبگووا مدتی پیش تصمیم گرفت به تنهایی کار کند و یک حساب کاربری را از یک نویسنده قدیمی خریداری کرد. اما UvoCorp چنین نقل و انتقالاتی را ممنوع می کند و او از انجام کار منع شد. این روزها مبگووا خود را در یک چهارراه می بیند و مطمئن نیست که در آینده چه باید بکند. او در سال 2018 از دانشگاه خود فارغ التحصیل شد و رزومه خود را برای ده ها کارفرما ارسال کرده است. اخیراً وی اقدام به فروش وسایل آشپزخانه کرده است.او می گوید كه هرگز در مورد نوشتن به اسم دانشجویان آمريكایی و افراد ديگر احساس درستي نكرده است.
او می گوید:"من همیشه به نوعی عذاب وجدان داشته ام. مردم می گویند سیستم آموزش و پرورش در ایالات متحده در سطح بالایی قرار دارد. اما به نظرم اینطور نیست. من نمی گویم كه دانشجویان ما بهتر هستند. اما حداقل ما تکالیف را انجام داده ایم."