صفحه نخست

تاریخ

ورزش

خواندنی ها

سلامت

ویدیو

عکس

صفحات داخلی

۰۱ دی ۱۴۰۳ - ساعت
کد خبر: ۴۸۲۹۵۵
تاریخ انتشار: ۲۹ : ۱۶ - ۲۳ خرداد ۱۳۹۸
تبعید همیشه از دردناک ترین اتفاقات برای افرادی است که به محل زندگی خود وابستگی دارند اما خانواده روس تبار لایکوف با یک تبعید خودخواسته و عجیب تمامی رکوردهای مهاجرت و تبعید را تغییر داده اند.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

تبعید همیشه از دردناک ترین اتفاقات برای افرادی است که به محل زندگی خود وابستگی دارند اما خانواده روس تبار لایکوف با یک تبعید خودخواسته و عجیب تمامی رکوردهای مهاجرت و تبعید را تغییر داده اند.

به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، خانواده لایکوف بیش از 42 سال از تمدن فرار کرده و به کوه و جنگل های سیبری پناه برده بودند. آنان با هدف حفظ جانو خود از چنگ افراطی های مذهبی این کار را انجام دادند اما با گذشت زمان هیچ تلاشی برای بازگشت به زندگی اصلی خود نشان ندادند.

در سال 1979، یک گروه از زمین شناسان شوروی که حیات وحش سیبری را مطالعه می کردند، یک خانواده روسی  را پیدا کردند که از تمدن دور بودند. آنها حتی از جنگ جهانی دوم بی اطلاع بودند. محل زندگی آنان حدود 150 مایل از نزدیکترین محل سکونت انسانهای امروزی دور بود.

این منطقه از سیبری دارای شهرتی خطرناک است. جنگلهای منطقه تا مایل ها با کاج و توس پوشانده شده و تابستانی کوتاه و زمستانی بسیار سرد دارد. افزون بر این ها پر شده از گرگ و گربه سانان خطرناک و بنابراین کمتر انسانی برای سکونت چنین منطقه ای را انتخاب می کند. بنابراین جای تعجب نیست که این خانواده چگونه 42 سال در این منطقه دوام آورده اند.

این خانواده در سال 1936 به منطقه مذکور مهاجرت کرده بودند. آن ها طرفدار فرقه ای کمیاب از آئین ارتودوکس بودند. اما هنگامی که یک گشت کمونیستی کاف لایکوف برادر پدر خانواده و عموی بچه ها را به خاطر اعتقاداتش کشت، آنها تصمیم گرفتند به جنگل فرار کرده و جان خود را مجات دهند. آنها طی چند سال آینده  به اعماقی بیشتر در جنگل رفتند و حتی خودشان هم مسیر بازگشت را فراموش کردند. در هنگام سفر خودخواسته آنان دو فرزند داشتند و بعدها در سال 1940 کارپ و آکوولینا به دنیا آمدند و  دو سال بعد، دخترشان، آگفیا متولد شد. این خانواده در 42 سال آینده در جنگل منزوی باقی نمانده و هیچ تماس انسانی  نداشتند.

رژیم غذایی آنها بیشتر سیب زمینی بود که با دانه های چاودار و پنیر مخلوط شده بود. هنگامی که بوران شدید در سال 1961 رخ داد، آنها مجبور به خوردن کفش های چرمی شدند تا گرسنگی خود را رفع کنند و در همان سال نیز مادر خانواده از گرسنگی از دنیا رفت.

در ابتدا، لیکوف ها هیچ هدیه ای را از زمین شناسان نپذیرفتند. اما به تدریج، برخی موارد مانند چاقو، ظروف و غلات را پذیرفتند. اما نپذیرفتند به جهان متمدن بازگردند. متاسفانه در سال 1981، مدتی نه چندان طولانی پس از کشف آنها، سه نفر از چهار عضو خانواده جان خود را از دست دادند. برخی معتقدند این مرگ و میر نتیجه تماس با بیماری های مدرن است که بدن آنها در برابرش ایمنی نداشت.