سیلیکون ولی در میان بی توجهی دولت ایالات متحده در دام چین و عربستان سقوط می کند

پایگاه خبری وکس در مقاله ای مفصل به بررسی نقش رو به رشد چین و عربستان در دنیای فناوری به ویژه نوذ این دو در سیلیکون ولی پرداخته است.

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب در بخش مقدمه این مقاله می خوانیم؛ یک سال پیش، یکی از وارثان 32 ساله و کاریزماتیک پادشاه عربستان سعودی، چهار تن از بزرگترین سرمایه گذاران مشهور سیلیکون ولی؛ سام آلتمن، مارک آندریسن، پیتر تیل و وینود خوسلا را به گفتگو در مورد آینده عربستان و مشارکت کشورش با سیلیکون ولی دعوت کرد.

این فرد که ولیعهد عربستان سعودی؛ بن سلمان است، به سیلیکون ولی رفت و با سران سیلیکون ولی از جمله تیم کوک مدیرعامل اپل نیز دیدار کرد. البته نفرات بعدی نیز سرگی برین مدیرعامل گوگل،مارک زاکربرگ مدیرعامل فیس بوک و بیل گیتس مدیرعامل اسبق مایکروسافت بودند. آلتمن و آندرسن یک هیئت مشورتی برای کمک به جذب  500 میلیارد دلار در آینده از عربستان سعودی اقدان کردند و تیل و خوسلا  نیز وعده دادند که در کنفرانس ریاض برای توسعه شهر هوشمند شرکت می کنند.

اما پس از آن و در سایه قتل وحشیانه جمال خاشقچی روزنامه نگار منتقد عربستان سعودی، بخش های مهمی از این قرار ها به فراموشی سپرده شد و حتی اجتماع سران سیلیکون ولی در عربستان سعودی برای کنفرانس توسعه این کشور به فراموشی سپرده شد.اما این تنها ظاهر ماجرا بود چرا که بخش بزرگی از سرمایه هایی که به سیلیکون ولی تزریق می شود از عربستان سعودی وارد شرکت های سرشناس می شود و درواقع نمی توان مانند چین، عربستان سعودی را نیز ناگهان از بین بازیکنان اصلی دنیای فناوری حذف کرد.  

در ادامه این مقاله می خوانیم؛ سیلیکون ولی در سال 2019 تبدیل به یک زمین بازی برای کشورهای خارجی شده است که مشتاق تحقق استراتژی های بزرگ خود هستند. بر این اساس این موضوع تا حد زیادی پذیرفته شده است که اگر ایالات متحده در حوزه  شرکت های فناوری دارای مزیت نسبی است به لطف سرمایه گذاران بزرگ و سرشناس خارجی است. آمریکا از پول خارجی در بورس اوراق بهادار نیویورک نیز استقبال می کند.

اما ظهور پول خارجی، کالیفرنیا را تبدیل به یک معدن ژئوپلیتیک برای سرمایه داران و سرمایه گذاری های نوظهور کرده و نیازمند حضور پرتعداد تر شرکت های آمریکایی است که قصد دارند با خارجی ها همکاری و به آنان اعتماد کنند. این دقیقا موضوعی است که در دهه های گذشته عجیب و غریب بود و حتی باعث وحشت می شد. اما در این شرایط چرا شرکت هایی مثل هواوی مورد غضب آمریکا قرار گرفتند؟ و آیا هوواوی واقعا تهدیدی برای امنیت ملی آمریکا بود؟

راب آکرمن، سرمایه دار فعال در امنیت سایبری، در این خصوص می گوید: "این دنیای ژئوپولیتیک است که به سرمایه گذاری جهت می دهد. درواقع ما در جهانی خاکستری کار می کنیم، نه در جهان سیاه و سفید. بر این اساس شاید ماجرای هواوی نیز بیش از حد برای آمریکا حساسیت برانگیز بوده است."

سرمایه هایی که از چین و عربستان می آیند

 برای مدتی طولانی، بسیاری از شرکت های سیلیکون ولی در برابر پذیرفتن سرمایه های خارجی مقاومت کردند اما در نهایت در برابر این ایده سکوت کردند و پذیرای پول های خارجی هنگفت شدند. اما پذیرفتن پول از دو کشور مناقشه برانگیز یعنی چین و عربستان همچنان با اما و اگرهایی همراه است.

بحث در مورد پذیرش پول از چین، با  دو نوع مخالفت مرتبط با اعتقادات سیاسی متضاد در رابطه با چین مطرح می شود. درواقع از یک سو گروهی معتقدند چینی ها قصد نفوذ و جاسوسی در تجهیزات سیلیکون ولی را دارد و از سوی دیگر دولت معتقد است به طور کلی هر نوع تکنولوژی مرتبط با چین متخاصم است و باید حذف شود. وضعیت هر چه که باشد، موضع دولت ترامپ نسبت به چین بسیار وخیم است.  در طول سال گذشته، بسیاری از شرکت های مرتبط با چین برنامه های سرمایه گذاری ایالات متحده خود را کاهش داده اند.

اما بحث در مورد پذیرش پول از عربستان سعودی جنجالی تر است: برخی از سرمایه گذاران در سیلیکون ولی درخواست کرده اند پس از قتل جمال خاشقچی تغییراتی بنیادین در خصوص همکاری با جمال خاشقچی تصویب شود. اما ماجرا این است که سعودی ها هنوز به طور غیرمستقیم میلیاردها دلار را به راه اندازی فعالیت های استارتاپی در سیلیکون ولی اختصاص می دهند و بعید به نظر می رسد دولت فدرال به این سادگی ها مسیر سرمایه های اینچنینی را مسدود کند.

نگاهی به مسیر این پول ها شرایط را پیچیده تر می کند. برای مثال اوبر یکی از دریافت کنندگان اصلی کمک های سرمایه گذارانی از عربستان سعودی است.

مسیر مخفیانه نفوذ چین و عربستان در سیلیکون ولی

فراموش نکنید که چین و عربستان همیشه به شکل مشهود در ایالات متحده سرمایه گذاری نمی کنند و گاهی این نفوذ کاملا مخفیانه است. اما برای درک اینکه چه مقدار پول خارجی مخفیانه وارد سیلیکون ولی می شود نگاهی داریم به ماجرای شرکت "لوسید موتورز".

داستان لوسید نشان می دهد که چالش های عجیب و غریب  می تواند سر راه شرکت های فعال در سیلیکون ولی باشد. شرکت لوسید طی چند سال گذشته تلاش کرده با طرحی بلندپروازانه با ایده های خودروسازی تسلا رقابت کند و درست مثل بسیاری از شرکت ها با رویاهای بزرگ سرمایه ای اندک داشت پس به پیشنهاد سرمایه گذارهای خارجی پاسخ مثبت داد. این در حالی بود که مدیرعامل این شرکت تاکید داشت یک شرکت آمریکایی دارد.

بله درست است! ممکن است لوسید با افتخار یک شرکت امریکایی باشد اما پایه سرمایه گذاری این شرکت تقریبا به طور کامل از کشورهای خارجی تامین شده است. سال ها پیش چینی ها در این شرکت سرمایه گذاری کرده اند و این روزها نیز عربستان سعودی. یکی از افراد نزیک به لوسید در این خصوص گفت گاهی مشخص نیست لوسید یک شرکت آسیایی است یا یک شرکت آمریکایی.

برای مثال در برخی مواقع بیش از نیمی از شرکت متعلق به سرمایه گذاران آسیایی بوده و دخالت آنان در امور شرکت منجر به اتفاقاتی عجیب شده است. یک میلیاردر مشهور چینی به نام جیا یوتین،به آرامی و مخفیانه، شروع به جمع آوری سهامی بزرگتر و در لوسید کرد، به طوری که حسابداران لوسید متوجه این نفوذ زیرکانه نشدند. در سال 2016، جیا نزدیک به 30 درصد سهام در لوسید داشت. این در حالی بود که جیا همزمان صاحب یکی از نزدیکترین رقبای لوسید بود. رقیبی که مشغول راه اندازی وسیله نقلیه الکتریکی به نام Faraday Future.  بود و در نتیجه برخی معتقد بودند جیا در حال سرقت و جاسوسی اطلاعات شرکت لوسید با کمک اختیارات قانونی خود در این شرکت است.

اگرچه در نهایت جیا سهام خود را واگذار کرد اما تا مدت ها مثل یک کابوس تلخ برای شرکت لوسید عمل کرد. جالب است بدانید به محض خالی شدن میدان توسط چینی ها عربستانی ها وادر عمل شدند و تلاش کردند سهام شرکت هایی مثل تسلا و لوسید را بخرند.

چگونه بخش تکنولوژی تا این حدد مورد توجه واقع شده است؟

شرکت های سرشناس سلیکون ولی اغلب ریسک خود را پس داده اند و شرایطی مقاوم دارند. از سوی دیگر اکوسیستم سیلیکون ولی به شکلی طراحی شده که سرمایه گذاران متعددی را اغوا می کند تا هزینه های سنگینی صرف این اکوسیستم کنند.

نوع فعالیت شرکت های سیلیکون ولی نیز اغلب حالتی دارد که مدیران ارشد را متخصصان حوزه فناوری تشکیل داده و این مدیران به سرمایه گذارانی قوی نیاز دارند. طی چند سال گذشته، نگرش قاطعانه ای برای کادهش سرمایه گذاری های چین در سیلیکون ولی اتخاذ شده است اما این نظارت در مورد عربستان از انسجام کمتری برخوردار است. نگرانی از همکاری با سرمایه گذاران چینی از یک سو ریشه های سیاسی و از سوی دیگر ریشه های امنیتی دارد. چرا که بسیاری از کارشناسان معتقدند چینی ها قصد جاسوسی از ایالات متحده را دارند.

حتی اف بی آی نیز شرکت های چینی را متهم به جاسوسی کرده و به شرکت های ایالات متحده برای همکحاری های مخابراتی با چینی ها هشدار داده است. اما مشکل فعلی این است که بسیاری از سرمایه گذاران چینی به شکل مخففیانه همچنان از طریق شرکت های ثالث با شرکت های ایالات متحده همکاری می کنند.

هر بار افشای این همکاری ها شرکت های مذکور را ملزم به پرداخت جریمه هایی سنگین می کند که پرداخت آن از توان بسیاری از افراد خارج است. اما سعودی ها شرایطی بهتر از چینی ها دارند. اما شاید این شرایط به لطف عدم اطلاعات و دانش عربستانی ها باشد.

درواقع چینی ها در مسیری سرمایه گذاری می کنند که نه تنها نسبت به آن اطلاعاتی قوی دارند بلکه به نوعی رقیب ایالات متحده محسوب می شوند اما عربستانی ها در این مسیر تازه کار هستند و مستعد شکست های سنگینی نیز خواهند بود بنابراین به یک نیروی علمی پشتیبان نیاز دارند.