قوت گرفتن نظریه پیدایش حیات از طیق فرود آمدن موادی از سیارک ها

این نظریه که پیدایش حیات در زمین ناشی از فرود آمدن موادی از سیارک ها و دنباله دارها بود قوت بیشتری گرفته است.

تحقیقات قبلی نشان داده بود که آمینو اسیدها -مصالح اولیه پیدایش حیات- ممکن است در جای دیگری در کیهان آمده باشند.

این ملکول ها می توانند به دو نوع باشند، اما در موجودات زنده زمین فقط یکی از این دو نوع به چشم می خورد.

اکنون تحقیقی که در "نامه های ژورنال علوم اخترفیزیکی" چاپ شده نشان می دهد که شرایط در اطراف یک ستاره دور افتاده چگونه می تواند زمینه را برای تشکیل یکی از این دو نوع ملکول فراهم کند.

آمینواسیدها ملکول هایی مارپیچی (مثل سیمی مارپیچی که برای باز کردن در چوب پنبه ای به کار می رود) هستند که می توانند به راست یا چپ پیچ بخورند و از لحاظ شیمیایی ترجیح خاصی برای پیچیدن به راست یا چپ وجود ندارد. اما در زمین، تقریبا بدون استثنا، این ملکول ها از نوع چپی هستند.

یک آزمایش مشهور در سال 1952 نشان داد که چگونه جرقه ای در سطح مخلوطی از مواد ساده شیمیایی که نماینده زمین در شکل اولیه هستند می تواند به تشکیل آمینو اسیدها منجر شود - اما در آن مورد تعداد ملکول های راستی یا چپی تشکیل شده یکسان بود، چنانکه در آزمایش های بعدی هم چنین بود.

این ایده که آمینو اسیدها ممکن است با شهاب سنگ ها به زمین آمده باشند، توضیح دیگر است و مطالعات به روی شهاب ها حتی نشان داده است که در این صورت ملکول های پیچیده به چپ غالب خواهند بود.

هفته گذشته دانیل گلاوین اخترفیزیکدان ناسا و همکارانش که این یافته را بیشتر بررسی کرده اند اعلام کردند که تحقیقات آنها نشان می دهد که طیف گسترده ای از انواع شهاب ها ممکن است وسیله انتقال مقادیر زیادی از این نوع ملکول باشد.

تنها مجهول باقی مانده این است که چه مکانیسمی باعث می شود ملکول های پیچیده به چپ در کیهان تولید، جمع آوری و در نهایت به زمین منتقل شود.

پولاریزه مدور
اکنون اووی مایرهنریچ از دانشگاه نیس سوفیا آنتیپلیس و همکارانش راهی که این وضعیت "تقارن شکن" در آن عملی است را پیدا کرده اند.

آنها آزمایش خود را با قطعاتی از مواد یخی که شامل چند ملکول ساده مثل آب، متانول و آمونیاک بود شروع کردند- موادی که می توان آمینو اسید را با آنها تولید کرد.

آنها سپس این یخ ها را در معرض نوع بسیار خاصی از نور فرابنفش قرار دادند.

نور دارای پولاریزیسیون است، به این معنی که اشعه های نور در طول یک جهت مشخص - مثلا بالا و پایین، یا چپ و راست - نوسان می کند. هرچند نمی توانیم این پدیده را مستقیما ببینیم، اما در عینک های آفتابی پولاریزه قابل مشاهده است. این عینک ها نوری را که در جهت چپ و راست پولاریزه شده مسدود می کنند.

در عوض، نوری که محققان از آن استفاده کردند، از نوع پولاریزه مدور بود. پولاریزیسیون این نور به جای آنکه در طول یک جهت مشخص باشد، یک مسیر مارپیچی را دنبال می کند.

معلوم شده است که در اطراف یک ستاره در حال شکل گیری، نور با گذر از توده های وسیع ذرات غبار که در طول میدان های مغناطیسی شکل گرفته اند به طور مدور پولاریزه می شود.

آزمایش ها نشان داد که نور پولاریزه مدور به تشکیل آمینو اسیدهای پیچیده به راست منجر شد - در حدود یک درصد بیش از نمونه های پیچیده به چپ.

این همان میزان اضافه ای است که دکتر گلاوین و همکارانش در شهاب های یافت شده در زمین پیدا کرده اند - و این مکانیسم یک کشف قانع کننده در مورد داشتن ریشه های فرازمینی برای اولین آمینو اسیدها است.

دکتر گلاوین به بی بی سی گفت: "این میزان اضافه خیلی جالب است. باید به نوعی این تقارن را شکست، این خیلی مهم است. اما چطور آن را می شکنید؟ این یکی از مهمترین سوالهاست: آیا حیات به طور تصادفی یکی را بر دیگری ترجیح داد؟ به تدریج این طور به نظر می رسد که طبیعت کمی دخالت کرده است."

با این حال او اشاره کرد که این ملکول ها می توانند شکل خود را عوض کنند، و یک مخلوط نابرابر از دو نوعِ این ملکول به مرور زمان به مخلوطی برابر بدل می شود.

او گفت: "این دقیقا همان آزمایش هایی است که باید انجام دهیم، اما لازم است که تصویری بزرگتر را جلوی چشم داشته باشیم."

یعنی شواهد تقویت این ایده را بیابیم که حیات در زمین با انتقال مواد فرازمینی شروع شد، اما مکانیسمی که باعث شد این مخلوط نابرابر در طول سفر دراز به زمین دست نخورده باقی بماند همچنان ناشناخته است.