نرگس آبیار: فیلمم را برای رنج مردم سیستان و بلوچستان ساختم / در نقدهایتان از نام ریگی استفاده نکنید؛ عبدالمجید یک نفر بود و ریگی یک طایفه قابل احترام

نرگس آبیار با طرح این درخواست که در نقدهای فیلم «شبی که ماه کامل شد» از نام ریگی استفاده نشود، گفت: من در این فیلم قصد پرداختن به نیروهای امنیتی ایران را نداشتم بلکه فیلم را بخاطر رنجی که مردم سیستان و بلوچستان از افراطی گری دینی می‌برند، ساخته‌ام.

به گزارش ایسنا، تازه‌ترین ساخته نرگس آبیار شامگاه یکشنبه، ۱۴ بهمن ماه در پردیس سینمایی ملت برای اهالی رسانه به نمایش درآمد و فیلمی عاشقانه براساس واقعیت و زندگی برادران ریگی رضایت جمع زیادی از منتقدان و اهالی رسانه را جلب کرد.

این فیلمساز در نشست پرسش و پاسخ فیلم که دقایقی پس از بامداد دوشنبه آغاز شد، درباره تغییر در فضای کاری خودش گفت: موضوع این فیلم سال‌ها قبل مرا درگیر کرده بود و اخبارش را دنبال می‌کردم. سال گذشته از طرف یک نفر این فیلم پیشنهاد شد و چون داستان نگاه زنانهای داشت، برایم جذاب بود و پس از آن تصمیم گرفتم فیلم را بسازم.

او افزود: من سه سال پیش آدم دیگری بودم و دوست داشتم "نفس" را بسازم ولی الان حالم تغییر کرده، هرچند باز هم فیلمی با نگاه زنانه ساختم.‌

او درباره طولانی بودن فیلم هم گفت: اینکه جا بیندازیم فیلم حتماً ۹۰ دقیقه باشد خوب نیست چون نمی‌توان سیر اتفاقات را برای یک کاراکتر در این مدت نشان داد. ضمن اینکه موضوع من دستگیری عبدالمالک ریگی نبوده و می‌خواستم از نگاه نقش اصلی فیلم، به ماجرای رادیکالیسم دینی نگاه کنم و بگویم حتی عشق هم می‌تواند قربانی شود. من سعی کردم محافظه کارانه عمل نکنم.

آبیار ادامه‌داد: از یازده سپتامبر به بعد شاهد رشد این نوع تفکر بویژه در منطقه خودمان بودیم و من این فیلم را بخاطر رنجی که مردم سیستان و بلوچستان از افراطی گری دینی می‌برند ساختم. آنها دوست داشتند فیلمی ساخته شود که از این ماجراها جدا شوند و حتی طایفه ریگی سابقه در مبارزه با استعمار داشته است. من خواهش می‌کنم در نقدهایتان از نام ریگی استفاده نکنید چون عبدالمجید یک نفر بود و ریگی یک طایفه که من برایشان احترام زیادی قائلم.‌

وی همچنین درباره حضور کم نیروهای ایرانی گفت: ما نیروهای امنیتی ایرانی را زیاد نداشتیم چون موضوع ما اصلاً این نبود بلکه داستانی عاشقانه داشتیم.

در این باره محمدحسین قاسمی هم گفت: یکی از مشکلات ما همین بود که سنگ اندازی شد و هر روز جایی ما را می‌خواستند چون می‌گفتند، موفقیت‌های نیروهای ایرانی به درستی نشان داده نشده در حالی که موضوع ما پرداختن به این مسئله نبود.‌

او اضافه کرد: این فیلم سختی‌های خودش را داشت و از مردم سیستان و بلوچستان برای همراهی شأن خیلی تشکر می‌کنم. در خارج از تهران امکانات چندانی نیست و امیدوارم تجهیز شود اما بیشترین سختی ما در پاکستان بود که بروکراسی عجیبی دارد و دولت شان همکاری زیادی نداشت. بعد از مدتی هم به انتخابات پاکستان رسیدیم و گفتند باید کشور را ترک کنیم و بقیه را در بنگلادش فیلمبرداری کردیم.

وی درباره سرمایه فیلم و نقش محمد امامی توضیح داد: صددرصد کار سرمایه شخصی بوده و سفارش کسی نیست. ولی گله مندی هایی وجود دارد که در جشن سینما فعلاً بازگو نمی‌کنم. با این حال تاکید می‌کنم صد در صد فیلم محصول مؤسسه "هفت هنر" است که بخشی از سرمایه توسط خودم و بخشی توسط دوستی در سیستان تأمین شده است.

آبیار هم در بخشی دیگر گفت: فیلمسازی خیلی کار سختی است و بعضی وقت‌ها منتقدان خیلی بی رحم برخورد می‌کنند. من فیلم ارزشی نمی‌سازم اما شاید بتوان تعریف دقیق‌تری از آن بعدها ارائه داد.

هوتن شکیبا هم در این نشست بیان کرد: نقش (عبدالحمید ریگی) سختی زیادی داشت و خانم آبیار خیلی کمک کرد. اگر بگویم به این فکر نمی‌کنم که در جشنواره جایزه بگیرم دروغ گفته ام اما سعی می‌کنم زیاد فکر نکنم تا «تو ذوقم» نخورد.
شبنم مقدمی هم که پس از دیدن فیلم منقلب بود، درباره نقش خود گفت: اولین بار بود فیلم را دیدم و تصویر خودم برای خودم عجیب بود و تحت تأثیر مادرانگی نقش قرار گرفتهام. وقتی داشتم می‌دیدم قلب خودم داشت کنده می‌شد و امیدوارم نقشم خوب ایفا شده باشد.

فرشته صدر عرفایی هم که نقش مادر ریگی را ایفا کرده بود و در دقایق اولیه فیلم به سختی شناخته می‌شد، گفت: بخش زیادی از نقش را مدیون هوشمندی خانم آبیار هستم و آقای امیدواری که با طراحی گریم عالی به من کمک کرد و نیز امین میری که در لهجه کمک کرد. من نتیجه کار را نتیجه زحمات آبیار می‌دانم.‌