پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روز ۱۱ بهمن ۹۷ وزرای خارجه سه کشور انگلیس، فرانسه و آلمان کانال مالی ویژه ایران را موسوم به «اینستکس» ثبت کردند.
به گزارش «انتخاب»، برای سازوکار مذکور یک نهاد مالی تشکیل می‌شود؛ میزبان این نهاد پاریس است؛ آلمان آن را مدیریت می‌کند و انگلیس مسئول حسابرسی خواهد بود.
اما این سازوکار دقیقا چگونه کار خواهد کرد و ایران چگونه می‌تواند از منافع آن بهره‌مند شود؟
ویدیوی زیر را تماشا کنید:
طرح اخیر اروپا تا اینجایی که در رسانه ها مطرح شده، یک قلم درشت به نفع اروپاست که پول نفت ما را در اختیار دارد و از سود آن استفاده می‌کند! بعد چه؟...
ایران می‌تواند از کشورهای اروپايي کالا خریداری کند. این هم یک قدم بزرگ دیگر به نفع اروپاست که بازار کالای وارداتی ایران را در اختیار می‌گیرد!
اما، آیا ایران می‌تواند هر کالایی که نیاز داشت را از اروپا خریداری کند؟ SPV و طرح اخیرا اعلام شده آن یعنی INSTEX SAS چنین اجازه‌ای نمی‌دهد! بلکه ایران در مقابل ارز حاصل از فروش نفت خود فقط و فقط می‌تواند از کشورهای اروپایی مواد غذایی و دارویی بخرد. و نتیجه آنکه، ایران به تدریج تمام کارخانه‌ها و مراکز تولید دارو و مواد غذایی خود را که نقش برجسته‌ای در #اقتصاد_کشور و #اشتغالزایی دارند، تعطیل کند. این هم امتیاز دیگری برای اروپاست. در این پروژه رابطه اقتصادی ایران با سایر کشورها قطع شده و منحصرا در اختیار اروپا قرار می‌گیرد و این نیز امتیاز دیگری است که قرار است به اروپا بدهیم!
بنابراین طرحی که اروپا با منت کمک به ایران آنرا مطرح می کند، تقریبا تماما به نفع خود اروپا است. و چه جالب است که ژشت کمک کاری بگیری و کاری کنی که نفع خودت در آن است.
اما در برابر این امتیازات چه به دست می آوریم. تقریبا هیچ!! . «تبادل نفت با غذا و دارو»، چیزی که همیشه دولت به عنوان امری منفی از آن یاد می کرد و دولت قبل را به تبادل نفت با غذا متهم می کرد.
تنها راه حل مشکلات اقتصادی، اعتقاد به توان داخلی و جوانان کشور است. اگر قدر آنها را بدانیم. والسلام
آمریکا پس از جنگ جهانی دوم با طرح مارشال به تمام اروپا و ژاپن و کره و خاور میانه که نابود شده بود و یا قصد شروع توسعه را داشتند ، وام بلند مدت داد و در مقابل در تمام شرکتها و بانکها و معادن و تولیدات آنها حداقل ۵۱ درصد شریک شد .
یعنی خلاصه اینکه اختیار اکثریت کشورهای قدرتمند دنیا را در دست گرفته .
و تمام اینها به نوعی وامدار و بدهکار آمریکا هستند و تمام سهام کارخانه ها و بانکهایشان در بورس وال استریت نیویورک اسیر آمریکا است و گلوی همه اینها در دستان آمریکا است .
و انتظار از این کشورها برای اخذ تصمیماتی که مخالف منافع و نظرات هیئت حاکمه آمریکا باشد کلا غیر ممکن و دور از انتظار است .
و وقتی روحانی گفت بهتر است تا با کدخدا بسازیم حرفی کاملا از روی اطلاع و واقعیت محض بوده و نشان از صداقت و واقع بینی شجاعانه ایشان بوده و در نهایت هم باید همین مسیر طی گردد .