گزارش «القدس العربی»؛ به این دلایل می‌توان به سال ۲۰۱۹ خوش بین بود

عماد شقور در القدس العربی چاپ لندن نوشت: نگاهی عمیق و فراگیر به آنچه در منطقه ما به طور کلی و در جهان عرب، به طور خاصّ جریان دارد، ما را بیش از گذشته نسبت به اتفاقات مثبت در سال 2019 خوش بین می کند؛ چرا که شاهد یک انتقال نوعی رو به جلو هستیم که می تواند انعکاس مثبتی بر اوضاع فلسطین هم داشته باشد.

به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: در حالی این مطلب را می گویم که از حجم بالای مقالات یأس آوری که مطبوعات عربی را پر کرده است، آگاهم و وجود عوامل قانع کننده ای که دلیل اصلی این ناامیدی است را انکار نمی کنم؛ اما اگر کمی دقت کنیم، در کفه دیگر ترازو، عواملی برای خوش بینی وجود دارد که با کفه تفسیرهای بدبینانه برابری می کند.

در روزهایی که حافظ اسد به تازگی از دنیا رفته بود، شرایط نظام حاکم بر سوریه را منفی ارزیابی می کردم و با روی کار آمدن فرزندش، بشار اسد، بدبینی ام بیشتر شد؛ در حالی که نسبت به ملت سوریه خوش بین بودم؛ اما پس از آنکه انسجام ارتش عربی سوریه در برابر دشمنان و بویژه تروریستها را مشاهده کردم، نظرم نسبت به نظام اسد تغییر کرد.

اسرائیل پس از فروپاشی جبهه شرقی، رویای فروپاشی و سقوط جبهه شمالی را داشت و بر این تصور بود که جبهه شمال غربی، یعنی جبهه ارتش لبنان و حزب الله، نمی تواند نگرانی جدی برای اسرائیل به دنبال داشته باشد. اما این روزها، مقابله با جبهه شمال غربی و جبهه شمال شرقی (که سامانه اس 300 روسیه را در زرادخانه خود داشته و ائتلاف محکمی با پوتین دارد)، به دغدغه اصلی رژیم صهیونیستی تبدیل شده است. این در حالی است که در جبهه جنوبی نیز حماس با تمام قدرت در برابر اسرائیل ایستاده است. در این شرایط، می توانیم به سمت اعتقاد به سنگینی کفه خوش بینی متمایل شویم.

شکافها و اختلافاتی که امروز میدان سیاسی اسرائیل گرفتار آن شده است، در سایه اضطرار آن برای حرکت به سمت انتخابات پارلمانی، با دلایل قاطع دیداری، شنیداری و ملموسی ثابت می کند که اسرائیل یک طرح غربی دموکرات کاملا فعال است، اما یک دولت یکپارچه، هرگز.

در این مرحله ی تحول تمدن بشری و حرکت آن به سمت تقدیس زندگی و آزادی، مصلحت فلسطینیها و اعراب آن است که برای نابودی اسرائیل، بعنوان یک«طرح» تلاشی کنیم، تا در نهایت، اسرائیل به یک دولت منفور و معزول در جامعه بین المللی شناخته شود.

درست است که ما اعراب و بویژه فلسطینیها قربانی اسرائیل و رژیم صهیونیستی شده ایم، اما باید بدانیم که خود ساکنان اسرائیل هم قربانی سیاست های نژاد پرستانه و تبعیض آمیز حاکمانشان هستند.