تیمسار ضرغامی دق کرد و رفت

مسعود فروزنده : «انتظار میهمان‌نوازی نداریم، اما انتظار داریم که به سراغمان بیایید، احوالمان را بپرسید یا در اتاقتان باز باشد ما به دیدنتان بیاییم. ما فراموش‌شدگان عرصه دفاع هستیم.»
اینها جملات تیمسار ضرغامی، فرمانده تکاوران نیروی دریایی، در زیر پل خرمشهر بود که با بغض سخن می گفت و از فرط غم و ملال فراموش شدگی سکته کرد و روحش به ابدیت پیوست. او در زیر پل خرمشهر ایستاد و در حضور ده‌ها تکاور دوران دفاع مقدس یادی از شهدای نیروی دریایی کرد و با بغض از اینکه مسئولان حاضر نشده بودند محبت و میهمانداری کنند گله ها کرد و از فرط ناراحتی از هرچه بود و نبود سکته کرد و در راه عزیران از دست رفته اش مسافر الی الحق شد.
تیمسار ضرغامی فرمانده رشید منطقه سوم دریایی ایران در دوران دفاع مقدس بود که زخم‌های بسیار در تن داشت و هر ساله همه تکاوران دوران دفاع را جمع می کرد تا انس و الفت قدیمی را حفظ کند.
حدود یک ماه پیش بود که از رییس منطقه آزاد خرمشهر، آقای اسماعیل زمانی، تلفنی تقاضا کردم از یکصد و شصت تکاوری که قصد دارند در دی ماه ۱۳۹۷ در خرمشهر گرد آیند دعوتی به عمل آورد؛ یکی دو وعده شام آنها را میهمان کند و در مقام میزبان در جمعشان حضور یابد. درخواستم با امتناع ایشان روبه رو شد و از هزینه هایی که در این راه صرف می شود گله مند بود. به او گفتم هزینه یک یا دو وعده شام به شش یا هفت میلیون تومان هم نمی رسد. او پاسخ داد نه نمی توانیم. واقعا مشکل است. این را بدهیم یک گروه دیگر مطالبه گر می شوند.
تلفن تمام شد و با اندوه به تکاوران اطلاع دادم که منطقه آزاد قبول نکرد و استدلالش صرفه جویی بود! مرتضی میری و حسین بای چه بزرگ‌منش بودند که در پاسخ گفتند باشد، مشکلاتشان را درک می کنیم. خودمان دست به کار می‌شویم تا این گردهمایی سامان یابد.
تکاوران زیر پل خرمشهر جمع شدند، تیمسار رفت.