چرا پنتاگون به غولهای فناوری نیاز دارد؟ / مروری بر انگیزه های نظامی آمریکا برای نفوذ در سیلیکون ولی

ارتش آمریكا به شدت تلاش می كند تا در زمینه هوش مصنوعی پیشرفت کند، چرا كه مقامات ارشد آن معتقدند در جنگ های آینده پیروزی از آن گروهی خواهد بود که در این زمینه موفق تر باشد. اسناد و مصاحبه های داخلی پنتاگون با مقامات ارشد به وضوح نشان می دهد که وزارت دفاع از اینکه توسط یک غول تکنولوژیک(گوگل) کنار گذاشته شده  به شدت خشمگین است و تلاش می کند هر نوع برنامه ای را که ممکن است در نوع جدیدی از نبرد کار کند، در سیلیکون ولی به نفع خود تغییر دهد.

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، نبرد بین پنتاگون و سیلیکون ولی با یک ضرر غیر منتظره آغاز شد. در ماه ژوئن، گوگل اعلام کرد که از یک برنامه پنتاگون (پروژه مباحثه برانگیز Maven )که از نرم افزار هوش مصنوعی استفاده می کند انصراف می دهد. دو ماه پیش، هزاران نفر از کارکنان این شرکت خواستار پایان دادن به کار خود در این پروژه شده بودند، چرا که معتقد بودند این برنامه در تلاش است هوش مصنوعی را به نفع اهداف نظامی مخرب به کار گیرد.

در پنتاگون، خروج گوگل تبدیل به ترکیبی از ناامیدی و ناراحتی و حتی خشم شد و درست از آن زمان به بعد، با توجه به سخنان پنج منبع آشنا با بحث های داخلی پنتاگون،  اولین تلاشهای بزرگ نظامی ایالات متحده برای افزایش حضور هوش مصنوعی در میدان رزم کلید خورد.

یک یادداشت داخلی پنتاگون که در روز 28 ژوئن به حدود 50 تن از مقامات دفاعی ارسال شد، به شکلی واضح به نقد اقدام شکت گوگل پرداخته و معتقد است تغییر مسیر این برنامه ها خطرناک خواهد بود. در بخشی از این نامه هشدار داده شده که : "ما در برابر دشمنانمان به طور موثری رقابت نخواهیم کرد اگر قلب و ذهن مدیران سیلیکون ولی به عنوان عاملی کلیدی و برگ برنده در اختیارمان نباشد."

پروژه Maven حداقل 70 میلیون دلار در سال 2017  هزینه داشت.البته این هزینه مثل یک مولکول آب در اقیانوس بودجه  600 میلیارد دلاری پنتاگون محسوب می شد، اما اعلام انصراف گوگل نشان داد تصور عمومی قدرتی بزرگتر از پول دارد. تا کنون شرکتهای مبتنی بر هوش مصنوعی تلاش کرده اند  ثابت کنند اقداماتشان منافاتی با منافع ملی ندارد و بر همین اساس همکاری این شرکت ها با پنتاگون به شدت از سوی مردم مورد توجه قرار می گیرد.

اما در سوی دیگر ماجرا دلیل اضطراب پنتاگون روشن است: پنتاگون می خواهد از هوش مصنوعی در سلاح های آینده استفاده کند، این میل  با چاشنی های مالی چند میلیارد دلاری نیز همراه است. البته نقش دقیق هوش مصنوعی در چگونگی پایان دادن به جنگ ها مشخص نیست، اما  احتمالا بسیاری از سلاح های Aمبتنی بر هوش مصنوعی شامل تصميم گيري با الگوريتم های مختلف خواهند بود.

بر اساس داده های یک سند استراتژی پنتاگون در ماه اوت؛  "فناوری های پایه  و سیستم های خودران، امکان ایجاد و گسترش سیستم های خودمختار را می دهند که می تواند به طور مستقل انتخاب کند و حمله به اهداف را با نیرویی مرگبار انجام دهد."

مقامات می گویند که توسعه هوش مصنوعی روندی متفاوت با ایجاد سایر فناوری های نظامی دارد. در حالی که ارتش به راحتی می تواند به پیمانکاران دفاعی بزرگ برای کارهای پیشرفته در جت های جنگی و بمب اتکا کند، در مورد هوش مصنوعی چاره ای ندارد به جز رجوع به غولهای فناوری سیلیکون ولی. درواقع، بدون کمک آنها، مقامات نگرانند که در مسابقه تسلیحاتی جهانی شکست بخورند.

کریس لینچ، کارآفرین  و تکنسین سابق سیلیکون ولی  که اکنون در سرویس دیجیتال دفاعی پنتاگون فعالیت می کند می گوید: " هوش مصنوعی از همین حالا نیز در جنگ ها حضور دارد، بنابراین سوال این است که آیا  تکنولوژیست های آمریکایی نیز آن را مهندسی می کنند یا خیر؟ما قصد داریم با همکاری غولهای فناوری سیلیکون ولی ضریب خطای ساخته های خود را کاهش دهیم. خطاهایی بسیار خطرناک که ممکن است جان افراد را به خطر بیندازند. "

اما احتمال تغییر عقیده گوگل بسیار اندک است. کمتر از یک هفته پس از اعلام اینکه این شرکت در ماه ژوئن اقدام به تمدید قرارداد Maven نمی کند، گوگل مجموعه ای از اصول اخلاقی هوش مصنوعی را منتشر کرد که  صراحتا تاکید داشت این شرکت از هوش مصنوعی به عنوان "سلاح"  استفاده نمی کند یا فناوری های روز را صرف آسیب رسانی به مردم نخواهد کرد.

اما بعضی از مقامات دفاعی از این شرکت شکایت کرده اند و می گویند گوگل هم اکنون نیز در حال همکاری با چین است و در نتیجه دگیر یک فعالیت مخالف با اعتقادات خود است. آن هم همکاری با دولت چین، که رقیب اصلی آمریکا در فناوری اطلاعات و هوش مصنوعی، محسوب می شود.

هدف پروژه Maven این بود که کار ساده سازی اطلاعات با برچسب گذاری انواع شی ها  در فیلم های ویدئویی را نجام دهد. تصاویری که  از پهبادها و دیگر سیستم عامل ها، به دست می آمد اما به مرور مشخص شد که ماجرا پیچیده تر است.  یکی از کارکنان سابق گوگل که در این پروژه حضور داشته می گوید: " ما کم کم  شگفت زده شدیم چرا که دیدیدم ماجرا از تجریه و تحلیل به سمت هواپیماهای بدون سرنشین و سپس به رسمیت شناختن کشتار  خودکار هدف ها تغییر کرد. به نظر می رسید پنتاگون به دنبال راهی برای کشتن سریع تر بود."

اما گوگل تنها یکی از غول های فناوری است که پنتاگون در تلاش بود از طریق آن تکنولوژی جنگ مدرن  را خلق کند. آمازون و مایکروسافت نیز در این زمینه همکاری هایی داشته و دارند.

برندن مک کورد، یکی از معماران اصلی استراتژی استفاده از هوش مصنوعی در پنتاگون، می گوید: "هدف ما نجات جان افراد است. نقش اساسی نظامی ما و ماموریت آن، حفظ صلح است. هوش مصنوعی  برای جلوگیری از جنگ و حفاظت از کشور ما است. ما در تلاشیم تا  ثبات جهانی را بهبود بخشیم، و در نهایت از مجموعه ارزش هایی که از روشنگری خارج شده اند محافظت کنیم. "

یک مشاور سابق دبیر کل دفاع در زمینه مسائل مربوط به نوآوری که اکنون مدیر اجرایی حوزه هوش مصنوعی پنتاگون است در یک مصاحبه گفت: "این فعالیتها(هوش مصنوعی) باید مثل نگاه کردن به آینه باشد و ما چاره ای نداریم جز عبور از برخی محدودیت ها، چون ما واقعا نمی دانیم مرزهای این نوع فناوری کجاست."

مسئولان می گویند که حل این نگرانی ها بسیار مهم است، زیرا تفاوت در نحوه مدیریت استعدادهای مبتنی بر هوش مصنوعی در پکن و واشنگتن بسیار زیاد است. چین می تواند متخصصان فناوری را به سمت مشاغل نظامی سوق دهد، در حالی که ایالات متحده باید راهی برای جذب کارشناسان بیرونی پیدا کند.

*رویا پاک سرشت