چرا جنگ روباتیک به زودی رخ نمی دهد؟

قطعا بارها و بارها در رسانه های مختلف خوانده اید که قرار است به زودی جنگی روباتیک رخ دهد. جنگی که اساسا بر پایه هوش مصنوعی است و احتمالا کشورهای زیادی را درگیر کند. اما به نظر می رسد این فرضیه مخالفانی سرسخت هم دارد.

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، علیرغم توافق عمومی در این خصوص که جنگ روباتیک اجتناب ناپذیر است، برخی از کارشناسان حوزه جنگ پیشبینی می کنند که ممکن است درگیری های آینده بی شباهت به جنگ های فعالی نباشند.

با توجه به حجم مقالات در مورد توسعه جنگ افزارهای روباتیک نظامی بسیاری، پیشبینی می کردند که احتمالا جنگ های روباتیک چندان دور از ذهن نیستند. با این حال، علیرغم شگفتی ها و نوآوری های علمی در طول چند دهه گذشته، فناوری های مبتنی بر جنگ افزارها هنوز در جنگ های متعدد و زمینی ناتوانند.

هیچ شکی وجود ندارد که سیستمهای هوشمند، دستگاههای دید در شب، رادارها و محصولاتی مشابه در پیشبرد جنگ نقشی پررنگ دارند، اما تکنولوژی های روباتیک هنوز با قدرت گرفتن کامل فاصله دارند.

این روزها اکثر کشورهای غربی، مبارزه با کمک سیستمهای روباتیک نظامی و هوش مصنوعی را به عنوان وسیله ای برای رقابت برگزیده اند، با این حال، پتانسیل پیشرفت در این زمینه ها همچنان رو به رشد است و پیچیدگی های آن نیاز به تمرکز و هزینه مضاعفی دارد.

فاصله تئوری تا عمل

بر اساس دستور سازمان هایی مانند آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده  (DARPA)، غولهای تکنولوژی مثل بوستون داینامیک و لاکهید مارتین برنامه های مختلف رباتیک نظامی را هدایت می کنند. بسیاری از پروژه های تحقیقاتی مذکور در حال توسعه هستند، دو نمونه از برجسته ترین نمونه ها را می توان سگهای رباتیک و روبات های بولدوزر دانست. سگهای روباتیک می توانند تجهیزات را برای سربازان حمل کنند، بنابراین فشار فیزیکی بدن سربازان کاهش می یابد.

روبات بولدوزر بوستون دینامیک نیز دارای چهار پا است و قادر به حمل 330 پوند از روی زمین است. این روباتها بسیار امیدوار کننده به نظر می رسند، اما این روبات چگونه کار می کند؟ این روبات همراه با گروه های پیاده نظام 9 نفره حرکت می کند و تجهیزات مانند مهمات، جیره غذایی و سلاحهای سنگین را حمل می کند. بنابراین اگر روبات نابود شود، تجهیزات تمام این گروه با خاک یکسان می شود.

بنابراین نمی تواند روی روبات ها مثل انسانی که وقتی زخمی می شود باز هم خود را روی زمین کشانده و حتی عقب نشینی می کند حساب کرد.

افزون بر این، مسئله مانور، نیز وجود دارد. بسیاری از روباتهای جنگی از حرکت و عکس العمل سریع در مناطق پر جمعیت شهری عاجز هستند. درواقع نمی توان روی این روباتها در مناطق پرجمعیت، در مناطقی پر از دیوارها، صخره ها و کوچه های باریک حسابی باز کرد. بنابراین اکثر روباتها برای مناطق باز و مسطح طراحی شده اند.

درست است که هوش مصنوعی این سیستمها روز به روز پیشرفته تر می شود. اما باز هم این هوش مصنوعی جوابگوی موقعیت های سخت جنگی نیست و یک روبات جنگی نمی توان به شکل خودران و بی نیاز از استراتژی فعالیت کند. گرچه همه اینها را می توان با امید به آینده حل کرد. اما در نهایت باز هم به نقطه سر خط می رسیم و این یعنی تا جنگ روباتها در زمین واقعی فاصله زیادی داریم.

*رویا پاک سرشت