آیت الله جوادی آملی: بیراهه رفته ها باید به خود آمده و بازگردند وگرنه به طور قطع طرد می شوند

آیت الله جوادی آملی چهارشنبه شب در همایش ملی «المیزان و علوم انسانی اسلامی» در دارالقران علامه طباطبایی قم، افزود: همانگونه که خون شهید جامعه را طیب و طاهر می کند، قلم علما نیز باید جامعه را طیب و طاهر نماید.

وی با اشاره به روایتی، مداد علما را افضل بر خون شهدا دانست و اظهار داشت: باران قدرت پاک کردن حقوق نجومی در جامعه را ندارد ولی خون شهید اختلاس، بیراهه رفتن، نفوذی شدن را پاک می کند.

این مرجع تقلید با بیان اینکه مرکب علما، شهادت ساز است و از شهادت بالاتر می باشد، گفت: اگر خون شهید می تواند تمام ناپاکی ها را در جامعه پاک کند، مرکب عالم هم می تواند بالاتر از خون شهید، جامعه را پاک کند.

** مردم «عمل» می خواهند نه «قول بی عمل»
وی با تاکید بر اینکه مردم «عمل» می خواهند نه «قول بی عمل» گفت: باید با عمل جامعه را هدایت کرد و در این مسیر بگیر و ببند آخرین گزینه باشد.

آیت الله جوادی آملی با تاکید بر اینکه چیزی که در دانشگاه های کشور در حال تدریس است لاشه علم است گفت: در حوزه علمیه نیز به منابع غنی اسلامی مانند نهج البلاغه و صحیفه سجادیه بی توجهی می شود که باید این مسیر اصلاح شود.

وی با بیان اینکه علم مبنای دینی دارد و هر پدیده علمی نشانه ای از خداست گفت: انسان سکولار پس از جنگ جهانی، سکولاری خود را بر علوم تحمیل کرده است و این در حالی است که دنیا آیه ای از آیات خداست.

** دعا بهترین ابزار برای مناجات با خداست
وی با بیان اینکه قرآن کتابی است که گوینده آن در زمان حال با ما حرف می زند گفت: قرآن برای زمان حال است، به همین دلیل تمسک به ریسمان قرآن در هر زمانی نجات بخش است.

آیت الله جوادی آملی با اشاره به تفاوت نزول باران و قرآن گفت: خداوند باران را به زمین انداخت ولی قرآن را به زمین آویخت و این ریسمان مستحکم الهی در همه زمان ها ما را به سوی پروردگار هدایت می کند.

وی با بیان اینکه عالم محضر خداست اظهار داشت: مناجات ها و دعاهای وارد شده از ائمه اطهار(ع) بهترین، شیرین ترین و اثرگذارترین ابزار و زبان برای گفت و گو با خداست که اهل بیت(ع) در این مناجات ها شیوه مناجات با پروردگار را در قالب معارف والا به ما آموخته اند.

وی با بیان اینکه اگر کسی لذت مناجات با خدا را به چشد، مدهوش شده و خسته نمی شود، افزود: راه رسیدن به خدا باز است و همانگونه که سلمان فارسی جزو اهل بیت شد، عده ای از قم نیز در گمنامی به این جایگاه والا رسیدند.

در این همایش 2 مقاله با عناوین«فطرت از نگاه علامه طباطبایی و برآیند آن در علوم انسانی» و «اعتباریات و علوم انسانی از منظر علامه» ارائه و همچنین دو جلد کتاب از مجموعه مقالات پذیرفته شده این همایش رونمایی شد.

جمعی از شخصیت های علمی، فضلا و اساتید حوزه های علمیه قم ، تهران و نجف اشرف، در این همایش علمی که در همزمان با سی و هفتمین سالگرد ارتحال علامه طباطبایی ترتیب یافت، علمی حضور داشتند.

علامه آیت الله سید محمد حسین طباطبایی رحمه الله که از دودمان سادات طباطبایی آذربایجان است، در سال 1281 هجری شمسی در تبریز متولد شد. در پنج سالگی مادر و در نه سالگی پدر خود را از دست داد. وصی پدر و تنها برادرش، وی را برای تحصیل به مکتب فرستاد. تحصیلات ابتدایی شامل قرآن و کتب ادبیات فارسی را از سال 1290 تا سال 1296 فراگرفت و سپس از سال 1297 تا سال 1304 به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به نجف اشرف هجرت نمود و درحوزه علمیه این شهر از فلسفه، فقه، اصول، ریاضیات، رجال و در نهایت از سرچشمه زلال عرفان بزرگان عرصه معرفت جرعه ها نوشید.

وی در سال 1325 به شهر مقدس قم عزیمت کرد و دروس تفسیر قرآن خود را که بیش از پیش احساس می شد، آغاز نمود و آنچه را که در آن جلسات می فرمود، مکتوب می کرد تا اینکه نخستین مجلد المیزان در سال 1334هجری شمسی منتشر شد.

بی شک، تفسیر قرآن برای علامه طباطبایی رحمه الله نه یک کار علمی، بلکه ایفای وظیفه و ادای تکلیف در عرصه تبلیغ عملی بود و امروزه المیزان یکی از مهم ترین منابع مبلغین در عرصه تبلیغ دینی می باشد.

آن عالم ربانی سرانجام پس از ۸۱ سال عمر با برکت و زندگی پرتلاش، در روز 24 آبان سال 1360 هجری شمسی به ملکوت اعلا پیوست.