عشق حاصل علاقه شدید قلبی است یا تحولات ساختار شیمیایی مغز؟!

نتایج پژوهش گروهی از پژوهشگران بریتانیایی نشان می دهد عاشق شدن تا حد زیادی به نوع فعالیت مغز افراد بستگی دارد و آنچنان که به نظر می رسد به جادوی احساسات قلبی مرتبط نیست.

به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب عاشق شدن یکی از زیباترین احساساتی است که هر فرد در برهه های مختلف زندگی خود تجربه می کند. اما با وجود همه فراز و نشیب ها و تلخی و شیرینی های عاشقی به نظر می رسد این احساس حاصل فعالیت های مغز است.

نتایج این گروه پژوهش نشان می دهد همزمان با احساس عاشق شدن، بخش هایی از مغز انسان فعالیت مضاعف دارند و بخش هایی دیگر کمی ملایم تر فعالیت می کنند.بر اساس این پژوهش ها در هنگام عاشق شدن دقیقا  ۴ نقطه در سیستم لیمبیک (سامانه عصبی احساسی) فعال می شود.

بخش مهیج تر ماجرا این است که وقتی عاشق می شوید مغزتان به شکل فعال اقدام به تولید دوپامین می کند. دوپامین که با فرایند لذتش و شیدایی مرتبط است معمولا در حین مصرف مواد مخدر نیز ترشح می شود و شاید این توجیه مناسبی برای وابستگی بیش از حد برخی افراد به  عشقشان باشد.

اما بگذارید با یک دستاورد علمی دیگر بیشتر شوک زده شوید؛ وقتی صحبت از سرد شدن نسبت به شخصی که زمانی دوستش داشتید می شود، بسیاری درک نمی کنند چرا عشقشان سرد شده است. اما ماجرا این است که عشق و علاقه قلبی که با فوران دوپامین و فعالیت های مغزی احساس می شود به مرور زمان توسط مغز شناسایی و کمرنگ می شود. اما نا امید نباشید، اگرچه بخشی از عشق و عاشقی شما حاصل فعالیت مغزتان است، اما می توانید با رفتار و واطف خود عشقتان را سال ها زنده نگه دارید.