پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : تارنمای روزنامه واشنگتن پست با اشاره به ناهمگونی آشکار سیاست دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در باره ایران ، نوشت: او یک بار دیگر در تبیین استدلال های خود علیه ایران شکست خورد.
به گزارش ایرنا؛ این نوشتار که بامداد چهارشنبه منتشر شد ، افزود: ترامپ در همان روزی که حسن روحانی همتای خود را فردی کاملا دوست داشتنی توصیف کرده بود، در نشست مجمع عمومی سازمان ملل از همه کشورها خواست ایران را در انزوا قرار دهند. این سخنان متناقض تاکیدی بر روش متزلزل دولت آمریکا در برخورد با بزرگ ترین معضل موجود در سیاست خارجی آن است.
وی افزود: ایران به ویژه در نتیجه برنامه ریزی سران این کشور، یک بار دیگر در نقطه تمرکز مذاکرات مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال جاری (2018) قرار گرفت و مقام های بلندپایه آن از فرصت بی نظیر موجود برای ملاقات با سران کشورهای دیگر و رسانه های غربی بهره بردند.
این در حالیست که سران آمریکا فشار بر تهران را افزایش داده اند و سخنان ترامپ نیز در پی یک رشته بیانات خصمانه مقام های بلندپایه سیاست خارجی این کشور در روزهای اخیر، بیان شد.
واشنگتن پست در بخش دیگری از این نوشتار افزود: هر چند به نظر می رسد که سیاست ترامپ در باره ایران با سیاست باراک اوباما (سلف او) برای ترغیب کردن ایران به مذاکره بر سر برنامه هسته ای همانندی دارد، اما سیاست کنونی واشنگتن از همکاری دیگر قدرت های جهانی به ویژه اروپا، چین و روسیه و همچنین هرگونه انگیزه واقعی برای جلب مشارکت دوباره تهران در این مذاکرات بی بهره است.
نویسنده واشنگتن پست نوشت: با اینکه دولت ترامپ امیدوار است که با ایجاد اعتراض های گسترده همگانی، از اعمال تحریم های اقتصادی علیه حکومت ایران بهره ببرد، اما در گفت وگوهای من با مقام های وزارت امور خارجه آمریکا که از چنین رویکردی حمایت می کنند، چنین به نظر می رسید که آنها تلاش می کنند به خود بباورانند که چنین سیاستی به صورت معجزه آسا و شگفت انگیزی موثر واقع خواهد شد، هر چند که دلایل قابل قبول اندکی برای اثبات چگونگی رخ دادن آن می توانند ارایه دهند.
جیسون رضائیان در پایان نتیجه گرفت: چه هدف کاخ سفید تغییر حکومت ایران و چه تغییر رفتار آن باشد، نه تنها نتوانسته است در باره چگونگی دست یافتن به هر یک از این اهداف، استدلالی ارایه کند، بلکه سخنان روز سه شنبه رئیس جمهوری آمریکا در نیویورک نیز جز افزودن بر سردرگمی در این باره، سود چندانی نداشت.