پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
صالح القزويني در رای الیوم نوشت: آنچه در زمان حاضر در عراق جریان دارد، به دور از تاثیر درگیری بین آمریکا و ایران نیست. رقابت قوای عراقی برای تشکیل ائتلاف پارلمانی بزرگ برای تعیین نخست وزیر، نمود واضحی از کشاکش های روابط بین تهران و واشنگتن است که اولین شراره آن پیش از انتخابات اخیر عراق شعله ور شد. زمانی که ایالات متحده و برخی دولتهای منطقه امکانات خود را برای کاهش نفوذ ایران در عراق به کار بستند. در این میان، حیدر العبادی اولین وسیله ای بود که آمریکایی ها روی او حساب کردند.
به گزارش «انتخاب»، تلاشهای آمریکا و برخی دولتهای منطقه با پیروزی ائتلاف النصر به رهبری العبادی، نتیجه داد، همانطور که ائتلاف سائرون به رهبری مقتدی صدر نیز در انتخابات، پیروزی مشابهی را برای سعودیها محقق کرد.
چه بسا تهران در مورد نتایج انتخابات نگرانی نداشت، اما صحبتهای عبادی در خصوص پایبندی به تحریمهای آمریکا علیه ایران، بر نگرانی های تهران و دوستان آن در عراق افزود.
تحلیلگران سیاسی از موضعگیری عبادی در مورد تحریمهای ایران متعجب شدند و از نظر آنها، در شرایطی که بسیاری از دولتهای جهان با تصمیم ترامپ مخالفت کرده بودند، این موضع عبادی تصادفی به نظر نمی رسد.
با توجه به اینکه نخست وزیر عراق از حمایت ایالات متحده و برخی دولتهای منطقه برخوردار است، موضع او به معنای دعوتی علنی از حامیانش، برای مقابله سیاسی با ایران و بویژه، احزاب وابسته به آن در عراق است.
با این حال، تا زمانی که تشکل پارلمانی بزرگی ایجاد نشود، پیش بینی در مورد آینده هر حزب یا ائتلافی در صحنه سیاسی عراق، دشوار است.
برخی گزارشها حکایت از آن دارد که ائتلاف نصر به رهبری عبادی پراکنده شده و اعضای آن به دیگر ائتلافها پیوسته اند، اگر این اطلاعات درست باشد، موضع عبادی تضعیف خواهد شد.
به نظر می رسد اوضاع سیاسی و تعیین نخست وزیر در عراق، به سمت تکرار تجربه 2010می رود، هنگامی که ایالات متحده و هم پیمانان آن در کنار ایاد علاوی، و ایران و دوستانش در کنار نوری مالکی صف آرایی کردند و در نهایت طرفداران ایران بر هم پیمانان آمریکا پیروز شدند.
مساله مهم برای ایران آن است که یک پیروزی را علیه ایالات متحده به ثبت برساند، تا ثابت کند شاید آمریکا توان محاصره اقتصادی آمریکا و جمع کردن برخی دولتها علیه آن را داشته باشد، اما ایران هم می تواند ضرباتی به آمریکا و منافع آن وارد کند. چه بسا ترامپ هم در مورد ایران به همان نقطه اقناعی برسد که اوباما به آن رسید، اقناعی در مورد اینکه توان ادامه درگیریها با ایران را ندارد.