پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : محمد حسین طالبیان روز جمعه در گفت و گو با خبرنگاران در محل مسجد جامع افزود: تمامی سقف و درهای چوبی مسجد، حوزه علمیه مسجد و همچنین سقف چندین دهنه مغازه که مربوط به مسجد جامع بود به طور کامل سوخته است.
وی بیان کرد: فقط یک تیر چوبی مربوط به دوره قاجار بود که در آتش سوخت و منجر به تخریب سقف روی آن شد.
معاون میراث فرهنگی کشور گفت: یکی از 2 مناره مسجد تا حدودی تخریب شده که علت اصلی آن فقدان یکپارچگی در سازه زیرین مناره بود.
طالبیان ادامه داد: در حال حاضر آتش به خرد مناره دیگر مسجد رفته است و نیروهای آتش نشانی برای مهار کامل آتش در محل حضور دارند.
وی با اشاره به اینکه علت آتش سوزی اتصال در شبکه داخلی برق یکی ازحجره های مسجد اعلام شد، ادامه داد: هم نیروهای آتش نشانی و تیم های متخصص در حال بازبینی دوربین های مداربسته مسجد برای قطعیت در باره علت آتش سوزی است.
معاون میراث فرهنگی اظهار کرد: به دلیل کهنه بودن بنای مسجد خسارت ریالی حادثه مشخص نیست اما به محض پایان کار آوار برداری و تایید قطعی علت آتش سوزی، کارگاه مرمت در این مکان مستقر می شود.
طالبیان با بیان اینکه هزینه مرمت بنای مسجد از محل اعتبارات استانی و ملی تامین می شود، افزود: تمامی مراحل مرمت و استقرار تمامی تاسیسات در مسجد تحت نظارت میراث فرهنگی انجام خواهد گرفت.
وی هیات امنایی بودن و فقدان مدیریت یکپارچه را عامل اصلی استقرار تاسیسات غیر استاندارد در مسجد اعلام کرد و گفت: در تلاش هستیم با مذاکره با اوقاف استان و هیات امنای مسجد جامع ساری ، مدیریت یکپارچه زیر نظر میراث برای اداره مسجد ایجاد کنیم تا دیگر این اتفاق تکرار نشود.
مسجد جامع ساری که بارها در طول دوره های مختلف تاریخی بازسازی یا نوسازی شده از چهار شبستان برخوردار است که فقط شبستان جنوبی مربوط به دوره قاجار می باشد و سه شبستان دیگر به دوره پهلوی باز می گردد.
همچنین بر اساس گزارش های میراث فرهنگی استان،کل بنا بر سازه عصر ساسانی بناشده اما بنای بخش قاجاری آن بر روی سازه دوره صفوی بنا شده است.
مسجد جامع شهر ساری که درحاشیه خیابان انقلاب و در مجموعه بازار قدیمی نرگسیه قرار دارد، شب گذشته براثر اتصال برق در یکی از حجره های مسجد دچار آتش سوزی شد و خسارت شدیدی به این بنای تاریخی و مذهبی وارد کرد.
مسجد جامع ساری مربوط به سده‌های اولیه دوران‌های تاریخی پس از اسلام و دوره قاجار است که در سال 1377 با شمارهٔ ثبت 2272 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.