ادبیات ویژه دفتر رییس جمهور: خبر «انتخاب» در مورد استعفای جهانگیری کذب است، تکرار شود دوباره شکایت قضایی می‌کنیم! / توضیح «انتخاب»: نسبت به منابع خبری خود اطمینان داریم؛ برای شکایت نیز آماده‎ایم؛ مثل شکایت ماه قبل‌تان! / به جای تهدید و تهمت، دوستان خود و رسانه‌هایشان را مهار کنید و از جناب نوبخت بخواهید مواضع خود را شفاف در نشست با خبرنگاران بیان کنند، نه در سایت‌های خود!

دفتر رییس جمهور، در جوابیه ای، خبر «انتخاب» در مورد «استعفای چند باره جهانگیری» را کذب خوانده و مجدداً تهدید به شکایت کرده است.

اگرچه با توجه به سوابق مسئولان دفتر رییس جمهور و حلقه اطراف، چنین واکنشی قابل پیش بینی بود، اما درمورد همین جوابیه، نکات زیر قابل تامل است:

۱. «انتخاب» نسبت به منابع خبری خود اطمینان کامل دارد. استعفای معاون اول رییس جمهور پیشتر نیز رسانه‌ای شده بود، اما بار دیگر تاکید می‌شود تفاوت استعفای اخیر او با دفعات پیشین، سکوت دولت است که نشان می‌دهد عدم پذیرش این استعفا، صرفا به دلیل مصالحی است که تنظیم کنندگان جوابیه دفتر رییس جمهور به خوبی بر آن‌ها واقفند.

۲. به طور طبیعی موضوع استعفای معاون اول رییس جمهور با شرایطی که وصف آن در مطلب «انتخاب» آمده، باید از طریق دفتر معاون اول تایید یا تکذیب شود نه دفتر رییس جمهور. در شرایطی که خود رییس دفتر رییس جمهور یک طرف دعوا و یکی از عوامل این ماجرا است، چگونه می‌توان تکذیبیه نیم بند این دفتر را پذیرفت؟ آیا موقعیتی مضحک‌تر از این را می‌توان تصور کرد؟ آیا بهتر نبود دوستان جوابیه نویس، دست کم این گاف را به کارنامه اعمال خود در دفتر رییس جمهور اضافه نمی‌کردند؟

نکته قابل تامل، اما اینجاست که دفتر معاون اول رییس جمهور در سایت خود، تا کنون هیچ واکنشی به این مطلب «انتخاب» نشان نداده است.

۳. آیا بهتر نبود جوابیه نویسان دفتر رییس جمهور به جای تکذیبیه‌های کلیشه‌ای و نخ نما در مورد «رقابت‌های درون دولت»، از جناب نوبخت بخواهند مواضع خود را به صورت شفاف و صریح در نشست هفتگی با خبرنگاران بیان کنند، نه در نیابتاً در سایت‌های خود؟ این روش بدعت آمیز که سخنگوی دولت شایعه معاون اولی یک اصولگرا را - به صورت تلویحی - تکذیب کند و سپس در سایت خود شایعه عجیب برکناری قریب الوقوع جهانگیری را ساخته و ترویج نماید و سرآخر به همان شایعه مربوط به قالیباف متوسل شود، چگونه قابل توجیه است؟

اگر ذره‌ای انصاف در دوستان باشد، فهم این موضوع که علت الععل این دعوا، گزارش‌های امروز سایت‌های نزدیک به آقای نوبخت است، چندان سخت نیست؛ و شگفتا که در این میان و سخن از «ریختن آب به آسیاب دشمن» و امثال آن، به گزارش‌های تفرقه افکنانه این رسانه‌های سخنگوی دولت اشاره نشده است!

۴. این خبر واحد که در رسانه‌های سفارشی نویس دولتی از قول «مقام عالی رتبه نهاد ریاست جمهوری»، «منبع آگاه در ریاست جمهوری»، «منبع مطلع» و. منتشر شده، چه معنایی دارد؟ این نوع ادبیات و خبرنویسی نادر و فسیل شده که حاصل تراوش‌های ذهنی مدیران رسانه‌ای دفتر رییس جمهور است، گرچه مسبوق به سابقه است، اما جای بسی شگفتی دارد که هنوز، این افراد برای جوابیه‌های خود از مدل خبر نویسی دهه شصت تبعیت کرده و افکار عمومی را به منابع آگاه و ناشناس پاس می‌دهند! روشی منسوخ و کهنه که مخاطبان غیرحرفه‌ای را نیز به خنده وا می‌دارد! چه اشکالیست که دفتر رییس جمهور اشکارا در این مورد موضع بگیرد؟ واهمه از چیست؟! شان حضرات اجل بر آن است که مستقیماً به افکارعمومی پاسخ گویند؟!

۵. گویا دوستان در دفتر رییس جمهور به قدری در رقابت‌های حزبی خود غرق شده اند که دیگران را نیز به همان چشم می‌نگرند؛ از همین روست که متوهمانه گزارش «انتخاب» را نیز این گونه تفسیر کرده اند. اینجا که می‌گویند: «هدف خبرسازی‌های دروغین و غیرواقعی و موهوم اخیر به امید ایجاد فضا برای انتخابات آینده، ناامید کردن مردم و حرکت در مسیر خواسته بیگانگان و آب به آسیاب دشمن ریختن است.»

آیا بهتر نیست به جای تکرار یک حربه مشمئزکننده و متهم کردن رسانه‌ها به «حرکت در مسیر خواسته بیگانگان و آب به آسیاب دشمن ریختن»، دوستان خود را توصیه به کاستن از درگیری‌ها کنند تا مجبور نشوند اخبار واضح و بَیّن مربوط به خود را مدام تکذیب کنند؟ خود دوستان از این رویه خسته نشده اند؟ بهتر نیست دست کم یک بار روش خود را تغییر داده و به طور مثال به جناب نوبخت توصیه کنند کمتر دعوا‌های داخلی خود را در سایت‌های خود منتشر کنند؟

۶. ظاهرا دوستان در دفتر رییس جمهور، همه آنچه توسط رییس دولت بیان شده بود را نیز بایگانی کرده و از نو سیاست‌های جدیدی تدوین کرده اند. از جمله اینکه با وجود تاکید دکتر روحانی (ولو در ظاهر) در سال ۹۲ بر بازپس گیری شکایات دولت از رسانه‌ها و تعامل با اصحاب رسانه، دوستان دفتر رییس جمهور تاب کوچکترین خبری واقعی بر خلاف امیال خود را ندارند، چه رسد به یک نقد بر عملکرد خود. از همین رو بعد از خبر انتخاب دست به تهدید زده اند که «در صورت استمرار شایعه پراکنی، پیگیری‌های حقوقی و قضایی علیه منتشرکنندگان شایعات اخیر از سوی مراجع ذیربط دنبال خواهد شد».

بد نیست دوستان فراموش نکنند که فرض محال، اگر شایعه پراکنی در کار بوده، سایت جناب نوبخت آن را کلید زده؛ آنگاه دوستان، «انتخاب» را تهدید می‌کنند؟! اگر صداقت دارید و مدعی هستید این دعوا حزبی نیست، چرا شهامت تهدید سایت نوبخت را بخاطر حمله به جهانگیری ندارید؟

از طرفی از انجا که شکایت دفتر رییس جمهور و نهاد ریاست جمهوری از «انتخاب» مسبوق به سابقه است و همین ماه گذشته شکایت جدیدی ثبت شده، «انتخاب» آماده است بار دیگر در برابر شکایت دولت و دفتر رییس جمهور، از خود دفاع کند.

۷. در این بیانیه، این نکته قابل تامل نیز دیده میشود: «بر خلاف آنچه در متن گزارش‌های ادعایی منتشر شده درباره نقش آفرینی افراد در عزل و نصب‌ها در دولت کذب است. درباره انتخاب وزرا و هرگونه تغییرات در کابینه، همانطوری که قبلا هم توضیح داده شده صرفا رئیس جمهوری شخصا تصمیم می‌گیرد» این درحالیست که در گزارش «انتخاب»، اشاره‌ی واضحی به دخالت برخی افراد در تصمیمات رییس جمهور نشده بود، اما عزیزان گویا دچار خطا شده و بر نکته‌ی مهمی اشاره کرده اند که از قضا در گزارش «انتخاب» نبوده است. این واکنش صریح به اشاره تلویحس «انتخاب»، مصداق بارز یک ضرب المثل ایرانیست که نیازی به تکرار آن نیست!

۸. «انتخاب» در دولت یازدهم نیز نسبت به تداوم قدرت خطرناک و فزاینده رییس دفتر رییس جمهور (که فلسفه آن دور زدن دستور رهبری در دولت نهم و انتقال اختیارات از معاون اول به مشایی بعنوان دفتر رییس جمهور بود) هشدار داده و علت العلل بسیاری از اشکالات را اختیارات حیرت انگیز رییس دفتر دانسته بود که قانوناً به هیچ مرجع نظارتی من جمله مجلس پاسخگو نیست. ارثیه شوم احمدی نژاد، گرچه با وجود انتقاد اصلاح طلبان، به دولت یازدهم منتقل شد، اما با سکوت اصلاح طلبان در برابر این قدرت فوق العاده، اشکالات بسیاری را موجب شد و سپس، به دولت فعلی منتقل شد!

«انتخاب»، اما همچنان یکی از راه حل‌های برطرف سازی اختلافات در سطوح عالی دولت را بازگشت اختیارات دفتر رییس جمهور به حوزه اصلی خود می‌داند؛ رییس دفتر رییس جمهور باید صرفاً رییس دفتر باشد نه قائم مقام!