ادعای یک نشریه خارجی علیه فردوسی پور

کوروش تشت زر بازیکن سابق استقلال و سردبیر هفته نامه فارسی زبان دنیای ورزش تورنتو یادداشتی برای عادل می نویسد.

به گزارش خبرآنلاین؛ برنامه نود هفته گذشته یکی از جنجالی ترین برنامه های عادل فردوسی پور در طول 18 سال گذشته بود. مجری برنامه نود یکی از بدترین شبهایش را گذراند و در جدال لفظی با طاهری مدیرعامل سابق پرسپولیس قافیه را باخت. مدیری با 3 سال سابقه مدیریتی که در اخراج علی دایی در سال 93 از پرسپولیس و رسوایی مالی پرونده مهدی طارمی نقش داشت، در زمینه شفاف نبودن پول هایی که از هدایتی گرفته پرونده قابل دفاعی ندارد و بسیاری حواشی دیگر، فردوسی پور را که هیچ کس در عدالتش شکی ندارد برافروخته کرد و برنامه نود را به چالش کشید.

تا به حال عادل را این گونه ندیده بودیم، هل و دستپاچه که فقط از اعتبار بیننده 30 میلیونی برنامه اش و مردم مایه می گذاشت و عملاً حرفی برای گفتن نداشت و در مقابل مدیری کم تجربه بازنده بزرگ لقب گرفت.

عادلی که چندی پیش با بسیاری از مدیران و مسئولان ورزشی و غیر ورزشی چنان بی پروا و مسلط بحث و گفت و گو می کرد و آنها را گوشه رینگ گرفتار می کرد این روزها با دوران اوجش فاصله دارد. عادل با آن تریبونی که دارد به گفته خودش 3 هفته است که التماس مهدی طارمی می کند که به برنامه اش بیاید، البته این ها ایرادی ندارد اما یک هشدار است برای او و برنامه نود و حتی دیگر برنامه های ورزشی تلویزیون که تازه اعتبار و تریبون عادل را هم ندارند. قراردادی که کارلوس کی روش سرمربی محبوب تیم ملی با بانک سامان در ایران منعقد کرده حسابی سر و صدا کرده است.

سرمربی پرتغالی که این روزها بازیگر نخست تیم ملی و فوتبال ایران است یک میلیارد تومان بابت این تبلیغ گرفته و گوی سبقت را از ستاره های فوتبال ایران و ملی گرفته و همه را زیر سایه خودش برده و این به لحاظ محبوبیت در میان مردم ایران است که در فوتبال به یک برند تبدیل شده است. حتی خود مدیران فوتبال هم فکر نمی کردند که کی روش روزی بتواند به یک چهره تبلیغاتی تبدیل شود وگرنه در قرارداد او بندی را می گنجاندند.

تا همین یکی دو سال پیش بازیکنان برای رسیدن به شهرت باید در یکی از دو تیم پرسپولیس و یا استقلال بازی می کردند اما کارلوس کی روش این معادله را برهم زد و این روزها یک اتفاق جدید در فوتبال ایران رخ داده که به دلیل محبوبیت بیش از حد تیم ملی و سرمربی آن است که بازیکنان ملی پوشی که حتی یک دقیقه هم در دو تیم قرمز و آبی بازی نکرده اند به واسطه حضور در تیم ملی به چهره ای شناخته شده تبدیل شده اند که حتی شهرتشان از ستاره های قرمز و آبی هم بیشتر است.