صفحه نخست

تاریخ

ورزش

خواندنی ها

سلامت

ویدیو

عکس

صفحات داخلی

۲۹ شهريور ۱۴۰۳ - ساعت
کد خبر: ۳۸۰۹۰۱
تاریخ انتشار: ۰۱ : ۱۶ - ۱۱ آذر ۱۳۹۶
شیعیان و اهل سنت مصر ارادت ویژه و خاصی به مسجد رأس الحسین(ع) که بنا به قولی محل دفن سر مبارک حضرت سیدالشهدا(ع) است دارند.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

از روز گذشته هزاران نفر از مردم مصر به مناسبت فرارسیدن سالروز میلاد نبی مکرم اسلام به مسجد رأس الحسین(ع) در قاهره مشرف شدند.

به گزارش «انتخاب»؛ رأس الحسین از اماکن مورد احترام شیعیان و محبان اهل بیت عصمت و طهارت در مصر که بنا به قولی محل دفن سر مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است در آستانه ولادت باسعادت پیامبر(ص) میزبان زائران و دوستداران ائمه اطهار(ع) است.

روز جمعه ۱۲ربیع الاول/۱۰ آذرماه ـ به روایت اهل سنت میلاد رسول اکرم(ص) است و روز چهارشنبه ـ ۱۷ ربیع الاول/ ۱۵ آذرماه ـ نیز به روایت شیعیان میلاد حضرت محمد(ص) است.

با وجود آنکه شیعیان در صحنه سیاسی و دینی مصر حضور ضعیفی دارند، اما در تلاش هستند تا با انجام فعالیت هایی، بر آزادی دینی خود تاکید کنند.

در جوار رأس الحسین مسجد بزرگی با معماری کم نظیر و با همین نام یعنی رأس الحسین بنا شده است این مکان مقدس اکنون مأوای دوستداران اهل بیت(ع) در قاهره است.

سال ۵۴۹ هجری قمری برابر با سال ۱۱۵۴ میلادی مصر تحت حکومت فاطمیان بود و از همان زمان مردم مصر به مسجد الحسین(ع) تعلق خاطرپیدا کردند و این مسجد پس از الازهر کانون دوم توجه آنها شد به نحوی که روز به روز بر زائران آن به ویژه در ایام میلاد پیامبر(ص) و سالروز ولادت و شهادت امام حسین(ع) افزوده می‌شد.

در ماه رمضان نیز مسجد و فضای آن تبدیل به قبله ساکنان قاهره می‌شد مکانی که بوی نبوت و امام شهیدشان را در آنجا استشمام می کردند.

در ابتدا مسجد، ضریحی با مساحت متوسط بود که توسط طلائع بن رزیک از سنگ تراشیده شده بنا شده بود و دارای سه در ، دو مناره و یک قبله در بالای ضریح بود جایی که گفته می‌شد سر امام حسین(ع) در آنجا قرار دارد اما با روی کار آمدن امرا و فرماندهان دیگر در عهد فاطمی ضریح گسترش داده شد و مسجد نیز ضمیمه آن گشت. مدتی بعد در زمان نجم الدین ایوب به دلیل شمع‌هایی که زائران در مسجد روشن می‌کردند ضریح دچار آتش سوزی شد که به وسیله نجم الدین ایوب بازسازی صورت گرفت. آخرین عملیات توسعه این مکان توسط حکومت مصر به سال ۱۹۵۳ بر می‌گردد که مساحت مسجد در آن زمان به ۳۳۴۰ متر رسید.