پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
در میان تلاش مسئولان دولتی برای امدادرسانی بهینه به زلزله زدگان استان کرمانشاه، انتشار فیلمی از تشکیل ستاد مديريت بحران در قلب مناطق بحران زده با حضور دو وزیر، اقدامات دولت را تحت تاثیر قرار داده است.
به گزارش «انتخاب»، در فیلم مذکور وزرای کشور و بهداشت در یک خیابان از مناطق زلزله زده، با برخی مدیران استانی جلسه ستاد مدیریت بحران را تشکیل داده اند. شاید در نگاه اول، سادگی و بی پیرایه بودن این جلسه مثبت به نظر بیاید اما ماجرا بعد دیگری نیز دارد.
دست کم از دو جهت می توان به این اقدام ایراد گرفت. اول اینکه جلسه ای به این شکل و شمایل در حضور مردم بیش از آنکه «کاربردی» باشد جنبه «تبلیغاتی» دارد. واقعا چه ضرورتی دارد که وزیر کشور در حضور نمایندگان رسانه ها و عکاسان و فیلمبرداران و گوشی های روشن تلفن همراه، چنین دورهمی ای تشکیل دهد و نام آن را جلسه ستاد مدیریت بحران بگذارند؟
جالب اینجاست که در تمام طول زمان این نشست، کاملا مشخص است که مسئولان حاضر نیم نگاهی هم به این موضوع که افرادی مشغول فیلمبرداری از آنها هستند دارند.
آیا این موضوع یادآور اقدامات پوپولیستی و توده گرایانه برخی مسئولان سابق نیست که مردم در چند انتخابات اخیر راه خود را از آنها جدا کرده اند؟
اگر قرار است ستاد مدیریت بحران به صورت اضطراری تشکیل شده و دستورهای لحظه ای از سوی وزیر کشور به مسئولان استانی داده شود، آیا نمی توان از جنبه نمایشی آن کاست؟
موضوع دوم، توصیه ها، راهکارها و دستورهایی است که توسط وزیر کشور خطاب به مسئولان استانی صادر می شود. راهکارهای ارائه شده در این جلسه، ساده ترین، ابتدایی ترین و بدیهی ترین موضوعاتی است که می توان در شرایط زلزله و اتفاقات مشابه بیان کرد.
به طور مثال، وزیر کشور در ویدئوی مذکور تاکید دارد که ابتدا با اطلاعات کسب شده از ساکنان، مناطقی که در آن مردم زیر آوار گرفتار شده اند شناسایی و نیروهای امدادی در همان نقاط جمع شوند.
آیا چنین توصیه بدیهی و مبرهنی، می تواند به عنوان یک «راهکار» از سوی وزیر آن هم در جلسه ستاد مدیریت بحران تقی شود؟ آیا در جلسات ستاد مدیریت بحران برای اتفاقات مشابه هم صرفا همین موضوعات ردوبدل می شود؟
این سوال مطرح است که با گذشت ۴۰ سال از انقلاب، و تجربه شرایط بسیار سخت از انفجارهای سال های اولیه انقلاب و تجربه 8 سال جنگ تحمیلی گرفته تا بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله باز هم هیچ راهکار عملی، جدی و موثری برای مدیریت بحران ها وجود ندارد؟
البته ماجرا صرفا به جلسه مذکور محدود نیست؛ بسیاری از جلسات مشابه در بحران های طبیعی به همین شکل است. یکی از مقامات ارشد ستاد مدیریت بحران کشور در لحظات اولیه وقوه حادثه گفته بود خود ما هم غافلگیر شدیم! سوال اینجاست مگر دلیل به وجود آمدن این تشکیلات برخورد با همین موارد غافلگیرکننده نیست و مگر قرار است بلایای غیرمترقبه قبل از وقوع به مسئولان ذیربط اطلاع رسانی کنند؟ طبیعی است که چنین ستادی باید آمادگی همیشگی برای این حوادث داشته باشد نه اینکه خود اذعان به غافلگیر شدن کند.
باید پرسید آیا مسئولان کشور از ساده ترین و ابتدایی ترین مسئولیت های ستاد مدیریت بحران و وظایفی که بر دوش آن گذاشته شده بی خبرند؟
در شرایط اینچنینی مانند زلزله، انجام هماهنگی های لازم برای در اختیار گرفتن تمامی امکانات و ظرفیت های سازمان های دولتی و نهادهای عمومی غیردولتی و نیروهای مسلح به منظور مدیریت بحران بدیهی ترین وظیفه ستاد مدیریت بحران است. آیا چنین موضوع کلانی در اظهارات مسئولان کشور در جلسات مشابه جلسه فوق با حضور وزیر کشور، نمود دارد؟