شاخص های سلامت دهان و دندان در ایران وضعیت مطلوبی ندارد

 

عضو هیات مدیره انجمن علمی پریودنتولوژی با تاکید بر اینکه شاخص های سلامت دهان و دندان در ایران وضعیت مطلوبی ندارد، گفت: بیماری های دهان و دندان ازجمله بیماری پریودنتال در کشور درحال افزایش است.

دکتر محسن یزدانیان در گفت و گو با ایرنا اظهار کرد: در اساسنامه سازمان بهداشت جهانی که کشور ما عضو آن است، بهره مندی از سلامت با بالاترین استانداردهای قابل دسترسی جزو حقوق اولیه هر انسانی معرفی شده است.

** بیماری پریودنتال

بیماری پریودنتال اختلالی است که به علت عفونت و التهاب در لثه و استخوان اطراف دندان ها به وجود می آید؛ در مراحل اولیه که ژنژیویت نامیده می شود، لثه ها متورم و قرمز می شوند و گاهی با خونریزی همراه هستند. در مراحل پیشرفته تر، پریودنتیت نامیده می شود که در این حالت لثه تحلیل می رود و حتی ممکن است بخشی از ریشه نمایان شود که در این حالت طول دندان ها طویل تر از حالت عادی به نظر می رسد.

 

در این بیماری بافت استخوانی اطراف دندان ها نیز دچار آسیب می شود و در نتیجه دندان ها لق شده و در صورت عدم درمان در نهایت دچار ریزش می شوند.

 

باکتری هایی که به دلیل عدم رعایت بهداشت دهان و دندان برای مدتی طولانی روی دندان ها باقی می مانند، منجر به تشکیل لایه ای به نام پلاک دندانی می شوند که با گذشت زمان به لایه ای سخت به نام کالکلوس تبدیل می شوند.

 

این مواد به تدریج به فضای زیر لثه گسترش می یابند و بافت اطراف دندان ها را عفونی می کنند و موجب التهاب آن می شوند؛ پاکسازی این مواد از طریق روش های معمول بهداشتی دشوار است و باید توسط دندانپزشک برداشته شوند تا از بروز و پیشرفت بیماری پریودنتال پیشگیری شود.

 

عضو هیات مدیره انجمن علمی پریودنتولوژی ایران در خصوص ارتباط سطح توسعه جوامع با شیوع بیماری پریودنتال گفت: در اغلب جوامع به ویژه کشورهای درحال توسعه یا کمتر توسعه یافته این نوع بیماری بسیار شایع است.

 

وی افزود: در ایران بر اساس نتایج آخرین پیمایش سلامت که در سال 1391 توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی صورت گرفت، در سنین 35 تا 44 سالگی حدود 56 درصد و در جمعیت بالای 65 سال حدود 61 درصد از مردم به بیماری پریودنتال مبتلا هستند.

 

یزدانیان میزان شیوع این بیماری در کشور را بالا دانست و گفت: بالا بودن این شاخص ها بیان کننده روند فزاینده نیازهای درمانی آحاد جامعه است؛ اگر شاخص های اقتصاد سلامت مانند میزان پرداخت از جیب برای بهره مندی از خدمات دندانپزشکی، سهم ناچیز دولت و سازمان های بیمه گر در ارائه خدمات پایه سلامت و پیشگیری در کنار رشد فزاینده تربیت دندانپزشک راکه بیش از نیاز کشور است، درنظربگیریم، متوجه وضعیت نامناسب شاخص های سلامت دهان و دندان در کشور می شویم.

 

وی در مورد اینکه کشورهای توسعه یافته چه رویکردی را برای بهبود شاخص های بهداشت سلامت دهان و دندان پیش گرفته اند، اظهار کرد: تجارب کشورهای توسعه یافته در کنترل بیماری های دهان و دندان که شامل پوسیدگی و بیماری لثه است، نشان می دهد برنامه های متکی بر فرد و سیاست های درمان محور، قابلیت کنترل توسعه بیماری را ندارد و تغییر در رویکرد نگاه بهداشت فردی در برنامه های سلامت محور به نگاه بهداشت عمومی برای ارتقای سلامت دهان و دندان ضروری است.

 

یزدانیان تاکید کرد: بیماری پریودنتال تاثیر بسیار منفی درکیفیت زندگی بیماران دارد؛ از این رو لازم است توجه به آن در اولویت برنامه های سلامت کشور قرار گیرد.

 

متخصص پریودنتولوژی در خصوص راهکارهای بهبود شاخص های بهداشت دهان و دندان گفت: برای دستیابی به پیشرفت های پایدار در بهداشت دهان و دندان باید طیف وسیعی از سیاست های بهداشتی در سطح محلی، منطقه ای، ملی و بین المللی به اجرا درآید و این اقدامات باید بر عوامل زمینه ای بیماری های پریودنتال متمرکز باشد.

 

یزدانیان با بیان اینکه عدم توجه به بهداشت روانی، مشکلات اقتصادی، مصرف دخانیات و بیماری های سیستمیک مرتبط با بیماری پریودنتال اصلی ترین عوامل زمینه ای افزایش بیماری پریودنتال در سطح جامعه هستند، تاکید کرد: در برنامه های کشوری در کاهش بیماری های دهان و دندان باید به این عوامل زمینه ای توجه شود.