آیا جنگی خونین به مانند ماجرای تجزیه یوگسلاوی، در کردستان عراق شاهد خواهیم بود؟

الشرق الاوسط نوشت: تنش ها بین بغداد و اقلیم کردستان در مورد همه پرسی استقلال و نتایج آن این مسیر را در یک مسیر واحد و به سوی مقابله ای حتمی سوق می دهد. اوج گیری سخنان صریح طرفین، معضل موجود را به سمت یک درگیری بزرگ هدایت می کند که هر عاقلی از آن دوری می کند.

به گزارش «انتخاب»؛ درست است که کردها دائما تکرار می کنند که همه پرسی به معنای آن نیست که جدایی از بغداد به زودی اتفاق می افتد و هدف از آن تحکیم و تقویت موضع حکومت کردستان در مذاکره با بغداد است، اما این سخنان هم نتوانسته است دولت مرکزی عراق را قانع کرده و یا از شدت مخالفت دولتهای همسایه یعنی ایران و ترکیه کاسته و نگرانی های قدرتهای بین المللی در مورد احتمال بروز جنگی خونین را برطرف کند؛ جنگی که می تواند تمام تلاشهای صورت گرفته برای نابودی داعش را بی ثمر کند.

همه می دانند که تنها انجام همه پرسی به معنای تحمیل واقعیت جدیدی در منطقه است که می تواند پیامدهای گسترده ای در سطح روابط بین کردستان و عراق و همچنین بین اقلیم کردستان و دولتهای هم جوار مخالف با استقلال، داشته باشد.

سوالی که ذهن همگان را مشغول کرده آن است که چرا اقلیم کردستان بر اجرای همه پرسی در این زمان و با وجود مخالفت حکومت عراق، ترکیه، ایران و سوریه اصرار دارد؟

واضح است که حکومت اقلیم می داند طرح مساله استقلال خطرات زیادی برایش دارد، اما در شرایط حاضر عراق، فرصتی برای انجام همه پرسی فراهم است که تکرار نمی شود؛ در واقع اقلیم کردستان مطمئن است که دولت عراق با وجود مخالفت های کلامی اش، حاضر به مذاکره برای دست یابی به راه حل به جای مقابله نظامی خواهد شد؛ چرا که گزینه مقابله نظامی بدون شک هزینه های سنگینی را برای دو طرف خواهد داشت.

مشکل آن است که دولت عراق در این باره با فشارهای داخلی و خارجی نیز مواجه است و از طرفی از نتایج مخالفتش با همه پرسی نیز آگاه است.

در این شرایط، به نفع کردهاست که گام بعدیشان در جهت مهار تشنج و جلوگیری از تقابل های نظامی پر هزینه باشد. به نظر می رسد راه حل اساسی برای کردها آن است که نتایج همه پرسی را به حالت تعلیق درآورده و وارد یک گفتگوی جدی با حکومت عراق در مورد آینده اقلیم کردستان شوند، تا هر گامی در این باره با رضایت دو طرف برداشته شود. حتی اگر کردها بخواهند بر سر خواسته خود برای استقلال کردستان باقی بمانند، تجربه های گذشته نشان می دهدکه جدایی های این چنینی تنها با تفاهم و مذاکره واقع شده است، مانند چک اسلواکی یا حتی در مورد سودان. غیر از مذاکره، راه حل جایگزین، تنها جنگ خونین است، نظیر آنچه در یوگسلاوی اتفاق افتاد.

رفراندوم کردستان در صورتی که طرفها به لجاجت و یکدندگی خود ادامه دهند تبدیل به انتقام خواهد شد؛ چرا که دیر یا زود این تشنجهای کلامی به تقابل نظامی منجر می شود؛ اما همین خواسته کردها برای استقلال اگر عاقلانه مطرح شود، طرفها درک می کنند که برای حل مشکل باید از تمام راه های صلح آمیز از جمله فدرالیسم استفاده کنند. در شرایط کنونی عراق، فدرالی شدن این دولت به نفع همه است.