امیر قطر به صورت علنی و رسمی به آغوش ایران پناه برد

رای الیوم نوشت: جنگ لفظی بین دیپلمات های قطر و چهار کشور تحریم کننده آن، در نشست سران کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس دور از انتظار نبود، اما به صورت علنی دشمنی بین دولتهای عربی خلیج فارس را نشان داد؛ که همواره به وحدت و همکاری بین خود مباهات می کردند و مدعی بودند که دولتهای عرب غیر نفتی، از این وحدت برخوردار نیستند!

به گزارش «انتخاب»؛ به نظر می رسد بیشترین سعی عربستان سعودی و به تبع آن دولتهای تحریم کننده، تغییر نظام قطر است؛ تا آنجا که به گفته یکی از دیپلمات های قطری، سعودیها یکی از افراد خاندان سلطنتی قطر را دعوت به رهبری حکومت کرده اند. این از سوی نماینده سعودی نفی شد که گفت:« ما برای تغییر حکومت در قطر فعالیتی نکرده ایم اما دولت سعودی می تواند هر کاری که اراده می کند را انجام دهد».

آنچه در مذاکرات تند بین نمایندگان قطر و کشورهای تحریم کننده آن بیش از هر چیز جلب توجه کرد، سخنان دیپلمات قطری در مورد شریف خواندن دولت ایران بود؛ به گفته وی:« ایران از قطر درخواست بازگشایی سفارتش را نکرده و در عین حال موضع شرافتمندانه اش را در حمایت از ما حفظ کرده است؛ بدون اینکه چیزی از ما بخواهد. حکومت قطر خودش اقدام به بازگشایی سفارت ایران کرد که پیش از این در راستای همبستگی با عربستان بسته شده بود».

این سخنان نماینده قطر خشم نمایندگان سعودی را به شدت برانگیخت، تا جایی که قطریها را تهدید کردند که به زودی پشیمان خواهند شد.

با وجود این تهدید سعودیها و ادعایشان در مورد داشتن توان انجام هر کاری، سیاستهای شکست خورده این حکومت در کشورهای مختلف و بویژه یمن و سوریه، تنها ضعف آن را نشان می دهد.

تهدید علنی قطر توسط عربستان سعودی تنها می تواند در دو سطح رسانه ای و تحریمها انجام شود که قطر از هر دو آنها با موفقیت عبور کرده است، سعودیها برای آنکه پشیمانی واقعی را برای قطر به بار آورند، باید نظام آن را تغییر دهند، که توان آن را ندارند.

روابط ایران و قطر در اوج است و با این سخنان احترام آمیزی که قطری ها در مورد ایران آن هم در حضور دشمن سرسختش ادا کردند، طبعا این کشور عربی به صورت علنی و رسمی به آغوش«شریف» ایران رفت. مساله ای که نتیجه سیاست نادرست سعودیها در عدم احترام به سیادت و کرامت دولتهاست؛ به عقیده ما این حق سیاسی قطر است که به آن اجازه می دهد ائتلافهایی غیر اجباری برای تامین منافع کشورش داشته باشد و هیچ دولتی حق دخالت در آن را ندارد.