مایلی‌کهن: نمی‌دانم قدوس از کجا پیدایش شد

محمد مایلی کهن این‌روزها در انزلی روزگار می‌گذراند و همان جا دلش گرفته از فرصت‌هایی که شهرش می‌تواند داشته باشد اما ندارد!

به گزارش خبرآنلاین؛ این روزها می گویند محمد مایلی کهن در تلویزیون ایران ممنوع التصویر است. اگرچه به گفته مسئولان صدا و سیما این خبر واقعیت ندارد و حتی در 90 هفته قبل تصاویری از او پخش شد تا مشخص شود مشکلی نیست، اما خودش می گوید: «بالاخره اگر هم باشد، از نظر من مهم نیست. من چیزی که به نظرم درست است را می گویم و ممکن است عواقبی هم داشته باشد. من این قدر به تلویزیون می رفتم که دیگر خودم هم از دیدن خودم در تلویزیون خسته شده بودم!»

او برای حرف هایش درباره شجاعی و حاج صفی با مشکلاتی روبرو شد چون از آنها دفاع کرد ولی پای حرفش ایستاد و می گویند وقتی رضا رشیدپور می خواسته به برنامه اش دعوتش کند، با ممانعت مدیران سیما روبرو شده است ولی مایلی کهن خیلی مشکلی با این مسئله ندارد. او البته غیر از این موضع، هنوز نظرش درباره کی روش و تیم ملی همان است که بوده. می گوید: «کسی نمی تواند کتمان کند تیم ملی با کی روش رفته جام جهانی و نکات مثبت را کتمان نمی کنم ولی می گویم رفتار بد، بد است. نوع برخورد بد را نباید ترویج بدهید اما مثلا شما کی روش دوست ها، همه نکات منفی را هم نمی بینید. من دارم می گویم نگذارید کسی به ما توهین کند. اگر فقط رفتن به جام جهانی ملاک بود که زمان شاه هم ما رسیدیم جام جهانی. با مربی ایرانی هم رفتیم و حتی در جام جهانی کوچک هم بد بلایی سر آرژانتین آوردیم. »

او البته می گوید می توانسته آرام بگیرد و انتقاد نکند و امروز حسابی اوضاعش خوب باشد؛ «در این اوضاع کشورمان، نان در سکوت است. فکر می کنی اگر سکوت می کردم، الان من هم در پاریس و آمریکا نمی توانستم خانه داشته باشم؟ من ولی دلم برای جوان های نسل شما می سوزد. برای شما فریاد می زنم و می جنگم و ضرر هم می کنم. ولی دنبال وجه مادی نیستم. دلم می سوزد و نمی توانم سکوت کنم. همین الان در شهر ما انزلی، فاجعه نیست که 1000 متر ساحل نداریم که جوان ها بتوانند بروند لب ساحل و قدم بزنند و شاد باشند. از این حرف ها اگر قرار باشد بگویم زیاد است. من این چیزها را می بینم، حرص می خورم و برای مردمم می گویم و بعد مشکلاتش می افتد گردن من ولی نسل شما حتی شهامت ندارد دنبال حقش برود و این حرف ها را بزند و می ترسد که حقش را بخواهد بگیرد.»

مایلی کهن که معمولا صریح و از ته دل حرف هایش را می زند و حتی اگر باورشان نداشته باشیم، مطمئنیم از سر دلسوزی است، درباره سامان قدوس هم می گوید: «نمی دانم مثلا یکباره چطور به این بازیکن رسیدند و بدون تمرین دعوت شد که بازی کند و آیا این روش درست است یا نه. البته این را بگویم که همین خلاصه ای از بازی هایش که در 90 دیدم، نشان می داد بازیکن قابلی است. البته من از 90 خوشم نمی آید و تماشایش نمی کنم. هفته قبل هم بخش هایی از آن را اتفاقی دیدم.»

آنچه هست، این است که مایلی کهن همیشه حرف های شیرین و جذابی برای شنیدن دارد، اگرچه لحنش را تند بدانیم و گاه با بخشی از نظراتش موافق نباشیم.