روایت نیویورکر از مریم میرزاخانی/فکر می‌کرد ماجرای مدال فیلدز شوخی بوده

نیویورکر از هفته‌نامه‌های مشهور ادبی آمریکا در شماره جدید خود گزارشی از مریم میرزاخانی منتشر کرده است.

به گزارش خبرآنلاین، هفته نامه نیویورکر نوشت: او نشسته است روی زمین. با انبوهی از کاغذها که اطرافش را احاطه کرده‌اند. مثل همیشه که ساعت‌ها وقتش را با ریاضی می‌گذارند. دخترش،‌آناهیتا از راه می‌رسد. این روزها 6 ساله است. صحنه آشنا را می‌بیند و می‌گوید" اوه، مامان...دوباره نقاشی"

مریم_میرزاخانی نابغه ایرانی ریاضیات همین چند روز پیش به دلیل سرطان چشم‌هایش را به روی زندگی بست. حالا توصیفات بسیاری از عشق او به ریاضی مطرح می‌شود. بین همکارانش به عنوان یک هنرمند در دینامیک و هندسه سطوح پیچیده شناخته می‌شد. یا به توصیف یکی از تحسین کنندگانش "ریاضیات علمی تخیلی".

رویا بهشتی از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیز و البته دوست قدیمی و تمام عمر مریم میرزا خانی می‌گوید او می‌توانست بازنشسته شود اما بسیار پرانرژی بود. بخصوص وقتی پشت تخته سیاه قرار می‌گرفت. "کار مریم با یک حس شادمانی خالصانه هدایت می‌شد. همیشه مردم بسیاری می‌گفتند که او چقدر متواضع است و این موضوع واقعا درست بود."

مریم میرزاخانی برای اولین بار خبر دریافت جایزه مدال فیلدز را از دوک ریاضیات، اینگرید دابچیز و سپس رییس اتحادیه ریاضیات بین‌الملل در قالب ایمیل دریافت کرد. با این حال ابتدا تصورش این بود که کسی قصد داشته با او شوخی کند. بنابراین موضوع را نادیده گرفت. با این حال وقتی بالاخره مریم میرزاخانی و رییس اتحادیه با هم گفتگو کردند و موضوع قطعی شد خانم میرزانی خانی خوشحال شد. البته یک نگرانی هم برای وی وجود داشت و آن هم اینکه مریم میرزاخانی آن روزها تحت شیمی درمانی به علت سرطان سینه بود و فکر می‌کرد شاید به اندازه کافی برای شرکت در این مراسم حال خوبی نداشته باشد.

با این حال زمانیکه مشخص شد مریم میرزاخانی در این مراسم شرکت می‌کند تصمیم‌ها بر این شد تا تدارک ویژه‌ای برنامه‌ریزی شود. دابچیز در این باره می‌گوید: "ما شش نفر بودیم که خودمان را سپر M M نامگذاری کردیم. هر زمانی که مریم میرزاخانی بین مردم بود دو نفر از ما در نزدیکی وی قرار می‌گرفتند. یک نفر بین مریم میرزاخانی و خبرنگاران قرار می‌گرفت و در مقام مصاحبه کننده ظاهر می‌شد و نفر دیگر امکان فرار او را از جمعیت مهیا و آسان می‌کرد. ما احساس می‌کردیم واقعا باید به او کمک کنیم. در واقع ما میخواستیم به او کمک کنیم که موفقیتش را جشن بگیرد. این عادلانه نبود. مریم میرزاخانی آنجا حضور داشت اما بیمار بود.