پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : شرق نوشت: محله هرندی، یعنی محله‌ای که مقام معظم رهبری درباره آن و محلات اطرافش اظهار نگرانی می‌کنند و گزارش اقدامات در آن مستقیم به دستشان می‌رسد، حالا حالش چطور است؟ محله‌ای که شهردار تهران در مدتی کوتاه بگیر‌و‌ببندی را با هزینه‌های بسیار در آن به راه انداخت و مانوری رسانه‌ای کرد تا آسیب‌ها را جمع کند، امروز چقدر درگیر آسیب‌های گذشته خود است؟ آیا کمبود محله هرندی یک پارک با گل‌های لاله بود که امروز به ایجاد آنها بالیده می‌شود؟
نیمه سال ٩٤ بود که شهرداری تهران با اقداماتی ضربتی معتادان محدوده منطقه ١٢ و اطراف آن را در چند پارک مشخص محله هرندی تهران جمع کرد و یکباره هزاران کارتن‌خواب و معتاد بدون هیچ ترسی روزها و هفته‌ها دوره هم جمع بودند. شهردار تهران یکباره به میدان آمد و قول جمع‌آوری یک‌هفته‌ای داد؛ اما یک هفته به چند هفته کشید و صدای اعتراض مردم محله هرندی و اطراف را درآورد و بعد از مدتی مردم خودشان دست به کار شدند تا معتادان را بیرون و پخش‌و‌پلا کنند و در‌این‌میان این کارتن‌خواب‌ها و معتادان بودند که از هر طرفی کتک خوردند.
شهرداری تهران برنامه‌ای مفصل را در منطقه ١٢ شروع کرده بود؛ برنامه‌ای که شکلی ضربتی و عیان، مقبول و خوش‌قیافه‌ای نداشت و تب تندی بود که خیلی زود سرد شد. معاون فرهنگی و اجتماعی شهردار تهران که این برنامه‌ها را ترتیب داده بود، در جمع خبرنگاران سیلی محکمی به صورت خود زد که نشان دهد با هیچ‌کس حتی خودش شوخی ندارد و مرد کار است و بعد هم قول داد اگر تا پایان سال ٩٤ محله معتادان محله هرندی را ساماندهی نکند و وضعیت محله را بهبود نبخشد، استعفا دهد و برود. شهرداری تهران در این مدت در‌حالی‌که همه معتادان را در یک پارک با استخری بزرگ جمع کرده بود، به گُل‌کاری و شست‌وشوی محلات و افزایش سرانه‌ها و امکانات رفاهی و اصلاح معابر پرداخت و گشت‌های ویژه در محلات گذاشت تا جز آن لکه سیاه جای دیگری از منطقه و محلات معتادی نباشد.
البته اینها برنامه شهرداری تهران بود و در عمل عملکرد اصلی یعنی جمع‌آوری معتادان و کارتن‌خواب‌ها روی زمین ماند. این جمعیت بیمار و آلوده در همه نقاط مناطق اطراف منطقه ١٢ و سایر مناطق پخش شدند و از یک پارک و یک محله در همه کوچه‌پس‌کوچه‌های این محلات منتشر شدند. شهرداری در حاشیه همان چند پارک اصلی یعنی پارک‌های خواجوی‌کرمانی و حقانی و بهاران دو مدرسه متروکه را تملک کرد تا پروژه جدید خود یعنی مجموعه‌های نگهداری و بازآفرینی و کارآفرینی برای بهبودیافتگان از اعتیاد را فعال کند. در مدتی که شهرداری تهران معتادان را حتی به بهای نبود مزاحمت برای ساقی‌ها در این محله می‌خواست نگه دارد، قرار بود اقدامات جانبی برای این منطقه شروع شود و مراکز نگهداری و ترک برای این معتادان با همکاری سایر مسئولان مرتبط با این آسیب ایجاد شود و افزایش ظرفیت یابند؛ اما این اتفاقات رخ نداد؛ چون شهرداری تهران در این موضوع هم مانند همان موضوعات حمل‌ونقلی نمی‌توانست تعامل خوبی برقرار کند.
مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران، در یکی از بازدیدهای شبانه اعضای شورای شهر تهران از آن معرکه هرندی، در‌حالی‌که در کنار حجت‌الاسلام امرودی، معاون وقت فرهنگی و اجتماعی شهردار تهران، بود، در پاسخ به اقدام یک‌جانبه شهرداری تهران در ساماندهی شش‌ماهه هرندی در بیانی اصلاحی گفت: این اتفاق به شرطی رخ می‌دهد که وظایف همه دستگاه‌ها مشخص باشد و همه پای کار بیایند یا اینکه همه مسئولیت‌ها را به یک واحد تفویض کنیم تا مشکل کارتن‌خوابی در پایتخت حل شود و به نظر می‌رسد این هماهنگی فقط با ایجاد یک قرارگاه شکل می‌گیرد؛ چراکه اگر هماهنگی‌ای میان دستگاه‌ها ایجاد نشود، نمی‌توان کاری کرد.
با‌وجود‌این شهرداری تهران که پول خرج‌کردن را خوب بلد است، شروع به اقداماتی ظاهری و سطحی برای مردم محله هرندی به شکل نقطه‌ای و اقدامات سلبی از جمله کشیدن نرده‌هایی بلند و آهنی دور پارک‌ها برای دورکردن معتادان می‌کند؛ بدون آنکه درباره محل تجمع جدید و کلونی‌های تازه شکل‌گرفته توضیحی بدهد.
شش ماه تمام می‌شود و در نیمه سال ٩٥ شهردار تهران یکباره پس از ١١ سال معاون‌های قدیمی خود را تغییر می‌دهد و معاون فرهنگی مدعی اصلاح شش‌ماهه هرندی هم برداشته می‌شود. برنامه‌ها تغییرات اساسی پیدا می‌کنند و همه چیز از آن زمان تا امروز به قرارگاه اجتماعی مستقر در منطقه ١٢ سپرده می‌شود که هیچ‌گاه درباره عملکردش گزارشی ارائه نشده است.
از این مانور پر‌خطر و آسیب شهرداری تهران یک‌سال‌و اندی می‌گذرد و در یک سال گذشته هرندی و محلات اطراف آن و همه گوشه و کنار مناطق مرکزی و قدیمی شهر تهران معتادان و کارتن‌خواب‌هایی را به خود می‌بیند که زخم‌هایشان را بیرون از پوشش پاره و کثیفی گذاشته‌اند تا دلی بسوزد و پولی ریخته شود؛ معتادان و کارتن‌خواب‌هایی که مدت‌هاست بدون ابایی از مخاطب مردمی و نیروهای انتظامی گوشه پیاده‌رویی موادش را می‌کشند، همان‌جا قضای حاجت می‌کنند و همان‌جا می‌خوابند. معتادان و کارتن‌خواب‌هایی که دیگر مأموران شهرداری تهران کاری با آنها ندارند و حالا وقتی با ١٣٧ تماس بگیرید، ارجاعتان می‌دهند به ١١٠؛ معتادان و کارتن‌خواب‌هایی که فقط در آن مانور نمایشی شهرداری مسئول جمع‌آوری‌شان بود و حالا دیگر مهم نیست کجای آن محله یا محلات تهران سرشان را به زمین سخت می‌گذارند.
یک‌سال‌و اندی از آن پیگیری‌ها و خبر و پس‌خبرها گذشته و شهردار تهران و مدیرانش قرار است از بهشت بروند و شاید باید گفت از خیلی قبل‌تر بنای رفتن را گذاشته و کار را روی زمین رها کرده‌اند. آن‌قدر این اوضاع در محله شاخص آسیب‌های تهران در این مدت زیاد و به روزهای قبل خود برگشته است که صدای اعتراض مهدی چمران بزرگ‌ترین حامی محمد باقر قالیباف هم درآمده است. او هفته گذشته در صحن علنی شورای شهر تهران در حالی که دبیر دبیران شورایاری منطقه ١٢ از شرایط این منطقه گلایه داشت، دلخوری خود را بیرون ریخت. او با لحنی کنایه‌دار به شهردار منطقه و سایر مدیران در جلسه گفت: امیدواریم طرح‌های اجراشده در منطقه ١٢ به‌خصوص طرح ارتقای فرهنگی به ثمر نشسته باشد، درست است یک پارک با گل‌های لاله ایجاد شده و استخری که پاتوق معتادان بود دیگر نیست، اما واقعیت این است که معتادان پراکنده شده‌اند و مشکلات اخلاقی نیز هنوز پابرجاست. چمران در عین حال از شهرداری منطقه خواست تا هرچه زودتر گزارشی در راستای اقدامات انجام‌شده در منطقه ١٢ ارائه دهد.
چمران در پاسخ به «شرق» بسیار ملایم‌تر از اظهاراتش در صحن شورا صحبت می‌کند و از همان درِ همیشگی حمایت از شهردار در می‌آید و می‌گوید: باید قبول کنیم که نمی‌توان تمام مدت با ضرب و زور آنجا کار کرد. در دوره‌ای فشار و موجی را وارد کردند تا محله را از حالت ناهنجاری که بود، دور کنند و حالا هم رها نشده است. او در اظهاراتی خلاف آنچه پیش از این انجام و گفته‌شده است، گفت: این کاری است که پلیس باید انجام دهد و پلیس هم وارد موضوع نمی‌شود و در حال حاضر هم همه کمپ‌ها و بهاران‌ها پر شده است.
او قبول دارد که بخش زیادی از معتادان و کارتن‌خواب‌ها از این محله به محلات دیگر رفته‌اند و می‌گوید: متأسفانه در نقاط دیگر پراکنده شده اند. روند کم‌شدن تعداد کارتن‌خواب‌ها و معتادان که شکل گرفته بود ادامه پیدا نکرد و به نقاط دیگر شهر تسری پیدا کرد و خب متأسفانه هماهنگی و همراهی دستگاه‌های دیگر را هم نداشتیم.
مرتضی طلایی، عضو دیگر شورای شهر تهران هم که سال‌ها خودش دستی بر آتش آسیب‌ها داشت و در جریان اجرای این طرح‌ها بارها انتقاد داشت، قبول دارد که اقدامات صورت‌گرفته نتوانستند آسیب‌های این محله و تهران را کاهش دهند و ساماندهی کنند و گفت: اقدامات پیشگیرانه و مقابله‌ای یک چرخه به هم پیوسته هستند. افت اقدامات و پیگیری‌ها در این مدت را داشته‌ایم و نمی‌توانیم بگوییم که وضع خوبی است، او می‌گوید قبول داریم که کار رها شده است و به همین دلیل در فاصله تغییر مدیریت شهری و تغییر در شورای شهر تهران باید حواسمان باشد این مسئولیت‌ها متوقف نشوند و وضع حفظ شود. طلایی می‌گوید در نشست مشترک بین شورای پنجم و چهارم که برای انتقال موضوعات روز گذشته برگزار شد، همین موضوعات مورد بحث قرار گرفته است.
در این میان شاید گزارش شورایاران که نزدیک‌ترین نیروهای مسئول و ناظر به محلات هستند، جامع‌ترین و واقعی‌ترین توصیف از وضع موجود در این محلات پس از آن مانورهای شهردار تهران باشد. میکائیل سعید، دبیر دبیران شورایاری منطقه ١٢ در مقابل اعضای شورای شهر تهران در گزارش خود گفت: در منطقه ١٢ مواد مخدر از شیر و شکلات ارزان‌تر است و موادفروشان زودتر از ما به اقدامات پی می‌برند و جالب است بدانید ما اگر بخواهیم نامه‌ای به پلیس بفرستیم، قاچاقچیان زودتر باخبر می‌شوند.
او با انتقاد از جمع‌آوری معتادان در منطقه ١٢ با بیان اینکه در راستای جمع‌آوری معتادان فقط پول هزینه شد اما علاجی برای منطقه ایجاد نشد، گفت: با اجرای طرح‌های جمع‌آوری معتادان فقط معتادانی که در منطقه هرندی و پامنار متمرکز بودند به همه جا سرایت پیدا کردند.
در زمانی که شهرداری تهران یک تنه وارد میدان محلات زخم‌خورده و پرآسیب تهران قدیم شده بود تا مانور خبری خود را اجرائی کند، بسیاری از مسئولان و اعضای شورا و رسانه‌ها اعلام کردند این اقدام به تنهایی امکان‌پذیر نیست و می‌تواند به انتشار این آسیب‌ها منجر شود؛ اما شهردار تهران و مدیران او برنامه خود را پیش بردند. تفاوت محله هرندی و اطراف آن با حدود یک‌سال و اندی قبل آن یک پارک با گل‌های لاله است که اتفاقا دورش را حصار کشیده‌اند. اقداماتی که شهرداری تهران قرار بود در این محله برای کاهش آسیب‌ها اجرائی کند.